หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 792

“ฉันก็ถามไปอย่างนั้นแหละค่ะ เพราะบทความนั้นมันอยู่ในตอนพิเศษ เขาคิดว่าฉันสวย ฉะนั้นฉันเลยอยากถามความคิดเห็นจริง ๆ จากคุณ”

ฉันจงใจถามแบบนั้นเพื่อสังเกตท่าทีของเขา

เมื่อแซคคารี่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็เมินใส่ฉันทันที เขาเอนตัวลงและพูดขึ้น “ฉันง่วงแล้ว คุณนายชิค เธอก็ควรนอนได้แล้วเหมือนกัน ไว้เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้”

ฉันพูดไม่ออก

เช้าวันถัดมา แซคคารี่ตื่นก่อนฉัน ตอนที่ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงง ฉันก็เห็นหมอสองคนกำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขา ฉันลุกขึ้นไปตรวจดูบาดแผลบนตัวเขาซึ่งเริ่มจะหายแล้ว แต่มันยังคงทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดที่ได้เห็นบาดแผลเหล่านั้น

หลังจากเปลี่ยนผ้าพันแผล แซคคารี่ก็ขอให้ฉันลงไปหยิบน้ำให้เขาที่ชั้นล่าง เนื่องจากเอเลนอยู่ข้างล่าง แซคคารี่จึงไม่อยากเดินลงไปนัก

มันเป็นเรื่องปกติเพราะเขายังไม่คุ้นชินกับมัน

เมื่อฉันเดินลงไปข้างล่างเพื่อรินน้ำให้แซคคารี่ ฉันก็ได้รับสายจากโจชัวร์ เขาบ่นด้วยความไม่พอใจ “เฮ้อ โปรไฟล์ของฉันถูกแบนไปแล้ว!”

ฉันถามอย่างประหลาดใจ “พี่บอกว่าจะจัดการเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอคะ?”

“พี่รองเข้าไปตรวจสอบอีกครั้งเมื่อเช้านี้และเห็นว่าโปรไฟล์ท่านเคนเนดี้ยังอยู่ เขาเลยโทรไปถามผู้ช่วยแยร์ ผู้ช่วยแยร์เกิดหวาดกลัวขึ้นมาเลยรีบบอกไปว่า เขายังไม่มีเวลาจัดการเรื่องนี้ และจะรีบจัดการให้ในทันที!”

“หลังจากนั้น โปรไฟล์ของฉันก็ถูกแบน ไม่แค่นั้นนะ ผู้ช่วยแยร์ยังโดนหักเงินเดือนไปสามเดือนเนื่องจากการทำงานที่ล่าช้าของเขา ถึงอย่างนั้น ผู้ช่วยแยร์ก็ยังไม่ได้แบนเพจสาธารณะนั่น!”

ฉันถามอย่างฉงน “เกิดอะไรขึ้นกันคะ?”

“ฉันก็ไม่แน่ใจ บางทีพี่รองคงเข้าดูนู่นนี่ไปเรื่อย และเห็นว่าโปรไฟล์ฉันยังอยู่ ดังนั้นเขาเลยสั่งผู้ช่วยแยร์ให้แบนมัน ในส่วนของอีกเพจ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

แซคคารี่จงใจลงโทษแค่โจชัวร์งั้นเหรอ?!

ฉันรีบส่งข้อความหาผู้ช่วยแยร์

[ผู้ช่วยแยร์: คุณนายชิค คุณชิคยังไม่รู้เรื่องเพจสาธารณะนั่นครับ ดังนั้น ผมจึงแบนแค่โปรไฟล์ของท่านเคนเนดี้ไปก่อน]

กลายเป็นว่าผู้ช่วยแยร์จงใจปล่อยเพจนั้นไป

[แคโรไลน์: ขอบคุณค่ะผู้ช่วยแยร์]

ฉันครุ่นคิดก่อนตัดสินใจส่งข้อความไปหาเขาอีก

[แคโรไลน์: ฉันจะให้ทัคเกอร์ชดใช้เงินเดือนที่คุณโดนหักไป และเพิ่มโบนัสเงินเดือนให้คุณสามเดือน!]

หลังจากนั้น ฉันก็เดินขึ้นชั้นบนมาด้วยความสุข พร้อมยื่นแก้วน้ำให้แซคคารี่ เขารับแก้วน้ำไปดื่ม ในขณะเดียวกัน ฉันก็มองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างไม่วางตา