หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 797

เสียงที่แซคคารี่พูดนั้นมันเหมือนกับว่าเขารู้ความจริงมานานแล้ว!

ตอนที่ชาร์ลสได้ยินคำพูดของแซคคารี่ เขากลับยิ่งหดหู่ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดออกมา “ซัมเมอร์ผ่านเรื่องหนักหนามาเยอะแล้ว สภาพจิตใจของเธอนั้นไม่ปกติอีกต่อไป เธอคิดจะฆ่าตัวตายและได้ลองทำมันมาสองสามครั้ง ตอนนี้เธออยู่ได้จากการพึ่งพาสตีเฟนเท่าน้ัน ถ้าเกิดฉันบอกความจริงกับเธอล่ะก็... ถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็คงจะรู้สึกสูญเสียทุกอย่าง ฉันกลัวว่ามันจะยิ่งทำให้เธอต้องใจสลายมากขึ้นไปอีก”

เขาพูดถูก ซัมเมอร์มีจิตใจที่ไม่ปกติ คนที่คิดเรื่องฆ่าตัวตายคงต้องเป็นอะไรแน่ ๆ!

แซคคารี่เห็นด้วย “ตอนนี้สตีเฟนเป็นที่พึ่งพาของเธอ ถ้านายพรากเขาไป ซัมเมอร์จะต้องเจอกับปัญหาที่เลวร้ายแน่”

“ถ้าเป็นแบบนั้น ปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่บนเรื่องโกหกไปเถอะ อีกอย่าง ความจริงก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น เพราะสตีเฟนก็รักเธอจริง ๆ ไม่อย่างนั้น เขาคงจะไม่ยอมทุกอย่าง เพื่อกักขังให้เธออยู่เคียงข้างเขาหรอก” ชาร์ลสถอนหายใจ

แซคคารี่ถาม “แล้วนายล่ะ​?”

ชาร์ลสถามกลับไปอย่างงุนงง “หืม?”

“นายยอมปล่อยเธอไปหรือเปล่า?”

“เธอเกลียดฉันเข้าไส้ขนาดนั้น” ชาร์ลสตอบ “ฉันคงไม่มีวันจะได้รับการยกโทษจากเธอ ตลอดชีวิตของฉันที่เหลือแน่ ฉันทำเกินไป แถมยังไม่สนใจความรู้สึกของเธออีก”

“ฉันเตือนก่อนหน้านี้แล้วว่าอย่าทำอะไรสุดโต่งขนาดนั้น” แซคคารี่เตือนเขา

สายลมยามค่ำคืนนั้นเหน็บหนาวมาก

ชาร์ลสเซเล็กน้อยตอนที่เขาลุกขึ้นยืน

“มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดแบบนั้นหรอก! แซคคารี่ ฉันต้องไปจากเมืองอู๋แล้ว ไม่อย่างนั้น ไอหมาบ้าสตีเฟนจะต้องลากฉันเข้าไปร่วมอีกสงครามแน่”

ได้ยินคำพูดของชาร์ลส ฉันเดาว่าสตีเฟนน่าจะอยู่ที่เมืองอู๋ในตอนนั้น แต่ซัมเมอร์ไม่ได้บอกว่าเขาอยู่ที่ไอซ์แลนด์หรอกเหรอ?

แซคคารี่ไม่ได้พูดอะไรต่อหลังจากนั้น ชาร์ลสยืดแขนของเขาแล้วตบบ่าแซคคารี่

“เรารู้จักกันมาหลายปี เราสู้กันและร่วมมือกันมาก่อน แถมยังเก็บความสัมพันธ์แบบรัก ๆ เกลียด ๆ กันมาตั้งนาน ตอนที่ฉันคิดถึงมัน มันก็ไม่ง่ายเลยนะ” เขายิ้ม

“เราทั้งคู่ต่างมีอดีตที่ขมขื่น มันไม่ง่ายที่เราจะเจอผู้หญิงที่เราต้องการ ในที่สุดนายสามารถประคองว่ายไปถึงฝั่งได้อย่างปลอดภัย แต่ฉัน… แซคคารี่ ก่อนหน้านี้ฉันน่าจะฟังคำแนะนำของนาย”

แซคคารี่ขยับเล็กน้อย ตอนที่เขามองไปยังชาร์ลสด้วยสายตาอันเย็นชา

“ฉันเตือนนายก่อนหน้านั้นแล้ว แต่นายไม่เคยฟังฉันเลย ชาร์ลส เราเหมือนกันมาก แต่เรามีพื้นเพที่ต่างกัน ตอนที่เราดิ้นรนจนมาถึงจุดที่เราอยู่ ฉันเข้าใจอย่างดีว่าฉันคือส่วนหนึ่งของตระกูลชิค ฉันมีครอบครัวของฉัน มีพี่น้อง และแม่ของฉัน แต่นายไม่มีอะไรเลย… นั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่บุคลิกเราต่างกัน ตอนที่นายจัดการเรื่องต่าง ๆ นายไม่เคยแคร์ใครเลย ในขณะที่ฉันต้องคิดถึงคนอื่น ๆ”

ชาร์ลสกับแซคคารี่มีประสบการ์ณที่คล้าย ๆ กันตอนที่พวกเขาเติบโต แต่ประสบการ์ณของพวกเขาก็แตกต่างกันเล็กน้อยตรงที่ชาร์ลสไม่มีครอบครัว หัวใจของเลยแข็งราวกับเหล็ก

ในขณะที่แซคคารี่มีมุมที่อ่อนโยน ภายใต้ความแข็งกร้าวของเขา

ชาร์ลสทำเรื่องต่าง ๆ โดยไม่นึกถึงความรู้สึกของซัมเมอร์ แต่แซคคารี่ใส่ใจความรู้สึกของฉัน ตอนที่เขาต้องตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ นั่นเป็นจุดแตกต่างหลัก ๆ ของพวกเขาทั้งสองคน

ชาร์ลสถอนหายใจ “มันเป็นความผิดของฉันงั้นเหรอ? ตอนนั้นครอบครัวทอดทิ้งฉัน ฉันก็เป็นแค่ลูกนอกสมรส เป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการจะเลี้ยงดู! ในขณะที่นาย… นายเป็นหนึ่งในตัวเลือกของผู้ที่จะสืบทอดตระกูลชิค นายมีอะไรหลายอย่าง และมีแม่ที่คอยนายอยู่ที่บ้าน”

ชาร์ลสหยุดลงแล้วพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ในความเศร้า “แล้วฉันล่ะ?”

แซคคารี่ยังคงเงียบต่อไป

ชาร์ลสสูดหายใจแล้วถอนหายใจออกมา “ฉันเกือบตายด้วยน้ำมือของแม่ฉันเอง! ฉันจะไม่เป็นคนแบบนี้ได้ยังไงกัน? ไม่เคยมีใครมอบความอบอุ่นให้ฉันเลย! ถ้าหากว่าฉันได้รับความอบอุ่นสักเล็กน้อย ฉันคงไม่ต้องมาเป็นฉันในตอนนี้หรอก!”

“ก็จริงอยู่ ฉันมีแม่บุญธรรม แต่ตอนที่ฉันเจอเธอ ฉันก็กลายเป็นคนที่แข็งกร้าวไปแล้ว แซคคารี่ … ฉันทำอะไรลงไปได้บ้างล่ะ? ฉันไม่อยากเป็นคนหมกหมุ่นกับเรื่องต่าง ๆ ฉันเสียซัมเมอร์ไปก็เป็นเพราะการกระทำที่ไม่คิดของฉัน! ฉันมันป่าเถื่อน กล้าขืนใจคนที่ฉันรัก…”

ชาร์ลสหยุดคำพูดของเขากระทันกัน จากนั้นเขาก็ก้าวถอยกลังไปสองก้าว แล้วจู่ ๆ เขาก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งไปอีกทางเลยไม่เห็นฉัน

ชาร์ลสจากไปอย่างกระทันหัน

“พี่รอง” ฉันเรียกแซคคารี่

แซคคารี่หันกลับมา สายตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อยตอนที่เขาเห็นฉัน

มันเป็นความเงียบสั้น ๆ ก่อนที่เขาจะถามฉัน “เธอได้ยินทั้งหมดเลยเหรอ?”

ฉันพยักหน้า “อืม ชาร์ลส เขา…”

“เขาก็แค่คนที่น่าสงสารน่ะ”

ทุกอย่างที่ชาร์ลสพูด ฉันกังวลเกี่ยวกับเรื่องของบลูสัน

“ชาร์ลสพูดว่าบลูสันจัดฉากซัมเมอร์…”

ฉันอยากจะถามว่าเขาได้พูดความจริงหรือเปล่า

“สตีเฟนไม่ใช่เป็นคนดีหรอก” แซคคารี่พูด

ฉันถามอย่างลังเล พร้อมกับความรู้สึกไม่สบายใจ “แล้วเรื่องการตายของโจเซฟล่ะคะ?”