หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 830

ฉันเล่าให้แซคคารี่ฟังว่าเขาหมดสติไปแล้วก็มีไข้ขึ้นสูง เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะอ่อนแอ เขาเลยมองมาที่ฉันอย่างงุนงง

ฉันถามอย่างเป็นห่วง “บาดแผลของคุณไปติดเชื้อมาได้ยังไงคะ?”

ฉันอยากถามเขาว่าได้ไปเผชิญปัญหาตอนที่อยู่นอกเมืองอู๋หรือเปล่า แต่เขาก็พูดกลับมาว่า “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน บาดแผลของฉันมันฟื้นตัวได้ไม่ดีนัก”

ถึงแม้ว่าแซคคารี่จะไปพบเจอกับทุกอย่างมา เขาก็คงจะไม่บอกฉัน เพราะว่าเขาไม่อยากให้ฉันต้องเป็นห่วงเขา

ฉันรู้สึกเจ็บปวดแทนเขา เลยพูดกลับไปว่า “พี่รอง อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงคุณอีกนะคะ”

แซคคารี่อ่อนเสียงลง “อืม ขอโทษนะ”

“คุณสองคนแกล้งทำเป็นว่าผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้หรือไง?”

จู่ ๆ เสียงของวอลเลซก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ฉันเลยหันกลับไปตะคอกเขา

“นายไม่กลับไปที่ห้องพักของนายเหรอ?” ฉันถาม

“ก็หวังว่าจะทำแบบนั้นนะ แต่ทำไม่ได้ไง!”

ฉันมองกลับไปที่แซคคารี่แล้วพูด “ฉันขอพาเขากลับไปที่ห้องพักก่อนนะคะ”

ฉันลากวอลเลซกลับมาที่ห้องของเขา แล้วช่วยพยุงเขาขึ้นเตียง แต่เขายังมาขอให้ฉันล้างหน้าให้เขาเพิ่มอีก

เขาบอกฉันว่าเขายังไม่ได้ล้างหน้าเลย ตั้งแต่เขาตื่นขึ้นมา

ฉันกัดฟันเพื่อเก็บความโกรธเอาไว้ แล้วเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำแล้วบิดเอามาเช็ดหน้าให้เขา หลังจากนั้นฉันก็เดินทิ้งเขาออกมา

ฉันเดินกลับไปที่ห้องพักของแซคคารี่ แล้วรีบนั่งลงข้างเขาพร้อมกับพูดอย่างอ่อนโยน “ฉันเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ”

เขาลูบหัวของฉันด้วยฝ่ามือหนา เหมือนกับว่าเขากำลังลูบหัวสัตว์เลี้ยงอยู่ จากนั้นเขาก็พูดง้อฉัน “ไม่เป็นไรนะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก”

แซคคารี่บอกฉันว่าเขาไม่เป็นอะไรมาตลอด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องเจ็บตัวเสมอ ชีวิตของเขาอยู่ท่ามกลางความเป็นและความตายจริง ๆ

เป็นเวลานานมาแล้วที่ฉันกลัวว่าจะต้องสูญเสียเขาไปสักวัน

ฉันรู้สึกช่วยไม่ได้ที่จะพูดแย้งเขา “คุณคอยบอกฉันแบบนั้นมาตลอดเลย แต่คุณก็ยังต้องเอาตัวเองไปเจ็บตัว ฉันรู้สึกเจ็บปวดแทนคุณนะคะ”