ในตอนที่ชัคเห็นลูคัสนอนอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง เขาก็รีบเดินเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ และเปิดกล่องยาที่นำมาด้วยในขณะที่เรียกชื่อ “ท่านประธานมอร์!”
ลูคัสไม่ได้ตอบอะไรเขา ชัครีบฉีดยาชาสองช็อตให้ลูคัสทันที เขาหยิบมีดผ่าตัดออกมาเช็คทำความสะอาด และใช้มันผ่ากระสุน ก่อนเขาจะเย็บแผลและพันแผลให้ ขั้นตอนทั้งหมดนั้นเสร็จสิ้นลงด้วยการปฏิบัติที่ถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
เมื่อชัคเห็นว่าเลือดหยุดแล้ว ในที่สุดเขาก็ถอนใจออกมาอย่างโล่งอก
ก่อนเขาจะพูดช้า ๆ “ท่านประธานมอร์ ยินดีต้อนรับกลับมาครับ”
ลูคัสยังคงเงียบราวกับเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ลึก ๆ หลังผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดเขาก็พูดขึ้น “ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา”
“ผมจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านประธานมอร์”
ใช่แล้ว ชัคทำงานให้ลูคัส
เขาคือคนที่ลูคัสส่งกลับไปที่จีนเพื่อช่วยแคโรไลน์ ก่อนที่เขาจะถูกลอบสังหาร เวลาผ่านไปเก้าปี หลายสิ่งก็เปลี่ยนไป
เคราะห์ดีที่บางคนยังมีชีวิตอยู่
เมื่อเห็นว่าลูคัสตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ชัคก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และจะถามขึ้นอย่างกล้าหาญ “ท่านประธานมอร์ครับ ตอนนี้ท่านประธานชอว์คบกับแซคคารี่ คุณจะ...”
ชัคหยุดพูด และไม่กล้าที่จะถามต่อ
ลูคัสถามด้วยท่าทีสบาย ๆ “มันมีอะไรเหรอ?”
ใบหน้าของเขาซีดเซียว และความเจ็บปวดจากจากแผลก็ทำให้ดวงตาเขาแดงก่ำ ถึงอย่างนั้นเขาก็เคยชินกับการอดกลั้นความเจ็บปวด เขาไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย
เขายังคงให้ความรู้สึกที่ไร้กังวลด้วยซ้ำ
ชัคอดกลั้นความปวดร้าวไว้ภายในใจ และถาม “ผมควรเข้าไปหาเธอไหม?”
ชัคอยากรู้ว่าลูคัสต้องการให้เขาไปรับตัวเธอมาหรือเปล่า
ลูคัสไม่ได้ตอบอะไรเขา และเพียงพูดขึ้น “ฉันชอบเธอมาตลอดสิบสี่ปี ความรักนี้มันเหนือกว่าการทำให้เธอเป็นของฉันไปแล้ว ในตอนนี้ ฉันเพียงแค่อยากให้เธอมีความสุข”
เขาหยุดไปสักครู่ ก่อนเสริม “ความสุขของเธอคือสิ่งสำคัญที่สุดของฉัน”
ชัคเอ่ยถาม “หากเป็นเช่นนั้น ทำไมท่านประธานมอร์ถึงวางแผนที่จะหวนคืนสู่อำนาจล่ะครับ?”
ดูเหมือนลูคัสจะไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย
เขาอยู่นิ่ง ๆ ไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดขึ้น “ความรักนี่มันอะไรกันนะ? ชัค ฉันไม่เคยบอกเธอเลยว่าฉันรู้สึกกับเธอยังไง เธอลืมฉันไปแล้วด้วยซ้ำ... ความรักทำให้ใครบางคนที่อยู่ในโคลนตมแห่งความสิ้นหวัง และเบ่งบานกลายเป็นดอกไม้ที่งดงามได้ มันคือพายุหลังภัยแล้ง ความหวานที่ลืมไม่ลงหลังได้รับการเอาใจใส่ อีกอย่าง ถึงแม้ในตอนที่ฉันป่วยเพราะพายุนั่น ฉันก็จะไม่มีวันลืมมันไปตลอดชีวิต”
ในตอนนั้น หากไม่ใช่เพื่อแคโรไลน์แล้วล่ะก็...
หากไม่ไช่เพราะสาวน้อยคนนั้น...
เขาก็คงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เขาคงจะหมดความกล้าในการมีชีวิตอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ