หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 879

ฉันตามหลังแซคคารี่ไปติด ๆ ผู้ช่วยแยร์ที่ถือร่มให้แซคคารี่หันหลังมามองฉัน ในขณะที่เขายิ้มอย่างขื่นขม

ฉันเม้มปากด้วยความรู้สึกผิด

พวกเขาไม่ได้หยุดเดินเลยแม้แต่น้อยตลอดทางลงเขา ฉันไม่สามารถเดินต่อไปได้เรื่อย ๆ เนื่องจากร่างกายของฉันอ่อนแอเกินไป แต่ฉันก็ไม่กล้าแม้จะหยุดพัก

หลังจากนั้น พวกเราก็ลงมาถึงตีนเขาในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา

ฝนหยุดตกตอนที่พวกเราเดินลงมาถึงตีนเขา

นี่มันช่างกระอักกระอ่วนเหลือเกิน

แซคคารี่เข้าไปนั่งในรถเบนท์ลี่ย์สีดำของเขา ฉันยืนอยู่ข้างรถพักใหญ่ แต่ไม่กล้าเข้าไปนั่งในรถ สุดท้ายแล้ว ผู้ช่วยแยร์ก็เรียกฉัน ฉันครุ่นคิดและส่ายหัว “พวกคุณไปกันก่อนเลยค่ะ!”

การเข้าไปนั่งอยู่ในเดียวคันเดียวกันกับแซคคารี่ในตอนนี้คงไม่ใช่ความคิดที่ดี

ฉันเข้าใจถึงความซีเรียสของปัญหานี้ แซคคารี่ไม่ได้อยู่ในสภาวะจิตใจที่เป็นปกติที่ฉันจะสามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้

เขาไม่เคยทำให้ฉันขายหน้าต่อหน้าคนอื่น

เขาเคารพฉันเสมอ

ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธเอามาก ๆ

นิ้วฉันจับอยู่ที่ประตูรถ ผู้ช่วยแยร์สังเกตเห็นสถานการณ์อันตึงเครียด เขาจึงเรียกคนขับรถ และพวกเขาก็เดินออกไปเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเรา จากนั้นแซคคารี่กับฉันจึงได้อยู่ด้วยกันแค่สอง

นี่ช่างเป็นสถานการณ์ที่น่าหดหู่เสียจริง

“ฉันรู้ว่าพวกคุณต้องการให้ลูคัสตาย!”

แซคคารี่เงยหน้ามองฉัน “ทำไมเธอถึงช่วยเขา?”

“พี่รองคะ ฉันเป็นหนี้ชีวิตลูคัส! เขาคือคนที่ช่วยชีวิตฉันไว้ตอนที่ฉันอยู่ที่ซีเรีย และฉันเพียงต้องการตอบแทนเขาเท่านั้น!”

“นี่คือเหตุผลของเธอเหรอ?!” สีหน้าแซคคารี่มืดลง เขาถามฉันด้วยเสียงอันเหี้ยมโหด “เธอแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาไม่ใช่คนที่ส่งมือสังหารไปตั้งแต่แรก?!”

ฉันชะงัก “คุณรู้เรื่องนี้เหรอคะ?!”

“เธอคิดว่าฉันใช้ชีวิตอยู่ใต้ดินหรือไง? เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในซีเรีย? ฉันก็แค่ให้พื้นที่ส่วนตัวกับเธอ และไม่ได้ถามเธอถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่เคยซื่อสัตย์กับฉันเลย!” แซคคารี่โกรธจัด ฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน!

เขาหลับตาลงทันที และพูดอย่างตรงไปตรงมา “เธอมักคิดว่าจะซ่อนสิ่งต่าง ๆ จากฉันยังไง แต่ไม่ใช่ว่าจะซื่อสัตย์กับฉันยังไง! แคโรไลน์ ฉันบอกเธอไปแล้วว่าลูคัสเป็นคนแบบไหน! เธอคิดว่าฉันใช้เวลาอธิบายสิ่งต่าง ๆ กับเธอไปอย่างเปล่าประโยชน์เหรอ? สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้... เธอคิดว่าเธอทำถูกต้องต่อฉัน? เธอทำถูกต้องต่อบลูสัน ซึ่งตอนนี้ชีวิตของเขาถูกแขวนอยู่บนเส้นด้ายงั้นเหรอ?!”

แซคคารี่ไม่เคยอารมณ์ใส่ฉันแบบนี้มาก่อน ฉันหวาดกลัวจนก้าวถอยหลังไป ฉันได้ยินน้ำเสียงอันเหน็ดเหนื่อยของเขาพูดขึ้น “แคโรไลน์ เธอบอกว่าฉันไม่เคยให้ความรู้สึกปลอดภัยกับเธอเลยตลอดสองปีที่เราอยู่ด้วยกัน เธอมักจะอารมณ์เสียใส่ฉัน เพราะฉันไม่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย แต่มีบางอย่างที่ฉันไม่เคยบอกเธอ สิ่งที่เธอไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน!”

ฉันพึมพำ “อะไรคะ?”

“เธอเคยให้ความรู้สึกปลอดภัยกับฉันบ้างหรือเปล่า?”