หัวใจไร้รัก
Authors: | 14กุมภาฯ |
Categories: | นิยายวัยรุ่น |
Views: | 3.7K |
Total Chapters: | 20 |
Status: | Completed |
บทใหม่
“ขอบคุณพี่พาร์ทมากนะคะ งั้นเบียร์ขอพาลูกไปนอนก่อน”
“ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว พี่ไม่อยู่ดูแลตัวเองดูแลลูกดี ๆ นะรู้มั้ย ไว้พี่เคลียร์งานเสร็จจะรีบกลับมาหา”
“โอเคค่ะ ปะป๊า น้องพั้นซ์ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ แล้วหนูจะคิดถึงปะป๋าทุกวัน”
“เป็นเด็กดีนะครับแล้วปะป๋าจะรีบกลับมา” พาร์ท หอมที่หัวเด็กน้อยวัย 5 เดือนเศษที่กำลังน่ารักน่าชัง เริ่มงอแงเพราะถึงเวลานอน
“ไปนอนกันดีกว่า” เขาได้แต่มองตามหลังร่างบางแล้วถอนหายใจ ก่อนจะเดินออกจากบ้านเพราะต้องบินไปทำงานดูแลธุรกิจที่ประเทศไทย
“ป๋า แม่ครับพาร์ทไปแล้วนะ”
“อย่าคิดมากไว้ทุกอย่างลงตัวป๋ากับแม่จะย้ายกลับไปอยู่ที่ไทยด้วย”
“ครับป๋า” พาร์ทเดินเข้าไปกอดพ่อ
“พาร์ทรักแม่นะครับ” และไม่ลืมที่จะเข้าไปกอดแม่
“ดูแลตัวเอง อย่าเที่ยวให้มันมากเรื่องดื่มก็ให้มันน้อย ๆ หน่อย อย่าทำตัวเหมือนป๋าลูก ยิ่งแก่ยิ่งน่าเบื่อขี้บ่น”
“ครับแม่ พาร์ทรู้แล้ว แม่ก็อย่าดื้อให้มันมากป๋าจะได้ไม่ต้องบ่น พาร์ทเห็นนะ ทำอะไรกัน”
“ตาพาร์ท เรานี่กะล่อนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” คนเป็นแม่ถึงกับเขินพูดอะไรไม่ออกเมื่อลูกชายทำท่าทางทะลึ่งกลอกตามองหน้าพ่อกับแม่ แล้วที่น่าหมั่นไส้คนพ่อกลับยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจไม่อาจสักนิด
“พี่พาร์ท น่ะ แล้วใครจะพาเพลงไปเที่ยว กว่าป๋ากับแม่จะพาไปหาพี่เพลงเฉาตายพอดี”
“ฮึ พี่พอร์ชก็อยู่ ให้พี่เขาพาไปก็ได้” พาร์ทเดินเข้าไปกอดน้องสาวที่ทำหน้างอบูดบึ้ง
“เชอะ พี่พอร์ชสนใจเพลงที่ไหนกันถ้าาไม่ไปทำงานก็เอาแต่อยู่ในห้องอัด อีกอย่างไปทีไรหนูโดนรุมทุกที ไม่อยากไปกับคนดังเบื่อ” คนขี้งอนเอาแต่ใจหันไปมองค้อนพี่ชายอีกคนที่เดินลงมาจากบนห้องพอดี
“อะไรเพลงบ่นอะไรให้พี่ อย่าเลยนะครั้งก่อนก็พาไปเที่ยวแล้วยังจะมาบ่นอีก” เพราะขี้บ่นปากดีแบบนี้ไงน้องสาวถึงไม่ชอบหน้า
“เนี่ย พี่พาร์ทดูสิ ก็แบบนี้ ไม่มีใครรักเพลงเท่าพี่พาร์ท อีกแล้ว แล้วหนูจะแอบป๋าไปหานะคะ”
ฟอด!!
“บ้ายบาย” ตัวเล็กเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้มพี่ชายก่อนจะรีบขึ้นห้องเพราะได้เวลาดูรายการโปรด
“เดินทางปลอดภัยครับพี่ชาย” พอร์ช เดินเข้าไปกอดพี่ชาย
“ดูแลฟองเบียร์ด้วย และดูแลตัวเองด้วย พี่รู้ว่าทุกอย่างมันสำคัญกับพอร์ชมากแค่ไหน”
“ครับผมจะไม่ลืมที่พี่บอก” พี่น้องยิ้มให้กัน กอดกันแสดงความรัก คนเป็นพ่อแม่ได้แต่ยิ้มที่เห็นลูกๆ รักกัน
…..ประเทศไทย
หลายวันผ่านไป
“ว้าว!!! พี่พาร์ทที่นี่คนเยอะจังเลย” ญี่ปุ่นในชุดเดรสรัดรูปสีดำสุดเซ็กซี่ในมือถือแก้วไวน์พูดอย่างตื่นเต้น เพราะถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เป็นงานเลี้ยงต้องรับพี่ชายแดดดี้สุดหวงคงไม่ให้เธอมาเที่ยวที่แบบนี้ ไม่เข้าใจจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่บ้านก็เปิดผับไนต์คลับแต่กลับสั่งห้าม
“ภูผา ภูผายิ้มหน่อยสิ ตั้งแต่มาญี่ปุ่นเห็นภูผานั่งนิ่งเลยนะ” ละแน่นอนไม่ว่าจะไปไหนมาไหนคนที่ญี่ปุ่นลากไปด้วยคือภูผา
“ไปนั่งที่อื่นได้มั้ยญี่ปุ่นน่ารำคาญ” แต่ก็พูดได้แค่นั้นเมื่อร่างบางหย่อนก้นนั่งบนตักแกร่ง
“ไม่เอา เราชอบนั่งตักนาย เราไม่ชอบที่สาวๆ พวกนั้นมองนายเลย อาเปอร์หวงภูผาเราต้องทำหน้าที่แทน” ก็หาข้ออ้างในการแกล้งเพื่อนได้ตลอด จากที่ทุกคนห้ามจนตอนนี้เป็นเรื่องปกติคุ้นชินไปแล้วที่เห็นญี่ปุ่นคลอเคลียภูผาแบบนี้
“เราก็นะแกล้งน้องอยู่ได้ ภูผาก็เหมือนกันเพราะเรายอมยัยตัวแสบแบบนี้ไงถึงได้ใจแกล้งเราไม่เลิก เอาเป็นว่าอย่าดื่มเยอะ พี่ขอตัว” สิ้นคำพูดพาร์ทรีบเดินหลบมุมแยกตัวออกมาจากเหล่าพนักงาน เหนื่อยมาทั้งวันอยากจะรีบกลับนอนให้หายเมื่อยสักหน่อย
VIP
“one shot ดื่มหมดนี่พี่ให้แก้วละพัน” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมวางเรียงแบงก์พันสีม่วงนับสิบใบ ไว้ต่อหน้าหญิงสาวตัวเล็กผิวขาว หุ่นดีในชุดคอสตูมพนักงานแม่บ้านสุดเซ็กซี่
“คิดให้ดีนะน้องเงินหมื่นเลยนะ” ด้วยรูปร่างหน้าตาที่สวยสะดุดตา บวกกับที่เธอยังเด็กไม่ว่าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ก็อยากที่จะสานต่อสัมพันธ์
“เธียร” ดวงตากลมโตสั่งระริกด้วยความกลัวเพราะไม่เคยทำงานแบบนี้ ที่ยอมมาเพราะพี่สาวคนสนิทไม่สบายและที่เธอขาดงานวันนี้ก็ต้องโดนไล่ออกถ้าเธอโดนไล่ออกจะเอาเงินที่ไหนรักษาน้องชายที่กำลังป่วย ที่เธอยอมมาแทน เพราะมีแค่พี่สาวต่างสายเลือดที่คอยดูแลตั้งแต่พ่อแม่จากไปตั้งแต่เธอยังเล็ก อะไรช่วยพี่ได้ก็เลยอยากช่วย
‘เอาวะเธียรแค่ดื่มเหล้ามันจะเป็นอะไร 10 แก้วก็หมื่นหนึ่ง 20 แก้วก็สองหมื่นถึงจะไม่พอค่ายา เนวินแต่ก็ดีกว่าไม่มีเงินสักบาท’
เธียรมองแก้วเหล้าพร้อมเงินแบงก์พัน ก่อนจะตัดสินใจหยิบแก้วเหล้าเข้าปากทั้งๆ ที่ไม่เคยดื่ม จากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม จนหมดทุกแก้ว
“จะไปไหนเธียรจะกลับบ้าน!” ร่างบางอ่อนปวกเปียกพูดไม่รู้เรื่องเมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงาน
“ไปกับพี่แล้วพี่จะจ่ายเพิ่ม” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะตั้งใจจะมอมเหล้าเธอตั้งแต่แรก แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจะคออ่อนขนาดนี้ดื่มไปไม่กี่แก้วก็เมา พอเขาพูดหว่านล้อมเธอก็ดื่มต่อจนหมด เลยอยู่ในสภาพที่ไม่ได้สติแบบนี้
“ไม่เอาเธียรจะกลับบ้าน อย่ามายุ่ง!” แต่ถึงจะเมายังไงเธอก็พยายามตั้งสติและจำได้แค่ว่าต้องกลับบ้าน
“ไม่เอาสิน้องไปกับพี่ พี่จะพาไปขึ้นสวรรค์” มาถึงขนาดนี้แล้วมีเหรออีกฝ่ายจะยอม
“บอกว่าไม่ไปปล่อยสิวะ!!” เธียรสะบัดมือเดินเซออกไปนอกร้านแล้วดุชุดที่เธอใส่ แล้วเมาขนาดนี้มันจะถึงบ้านมั้ย
ตุบ!!
“……” เธียรเงียบ เพ่งตามองเมื่อเดินไปชนกับร่างสูง เขามองเธออย่างพิจารณา สายตาคู่นั้นมันเย็นชา และรำคาญเธอมากไม่ชอบที่สุดคือผู้หญิงแบบนี้
“ไปส่งหนูหน่อยหนูเมากลับบ้านไม่ได้”
พรึบ!!
สิ้นคำพูดร่างบางสลบ ใบหน้าหวานแนบชิดติดแผงอกแกร่ง
“โทษทีน้องพอดีคนนี้เด็กพี่” ชายอีกคนที่มอมเหล้าเธอเดินออกมา อุ้มร่างบางที่เมาไม่ได้สติเดินตรงไปที่รถเขาทันที
Recommendation
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
5.3K Chapters
บัลลังก์หมอยาเซียน
2.1K Chapters
หวานเย็น กรุ่นใจ
620 Chapters
The king of War
2.2K Chapters
เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
1.7K Chapters
จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1.9K Chapters