หลังจากบอกลาซินมั่วกับหรงเยี่ยนแล้วจ้าวฉี่ฉิงก็กลับไปที่บ้านเก่าของพ่อของเธอ
มีฝุ่นเกาะทุกที่ในบ้านและมันไม่ได้ทำความสะอาดมาเป็นเวลานาน
จ้าวฉี่ฉิงสวมผ้ากันเปื้อนและเริ่มจัดของ
จากใต้โซฟา เธอพบรูปถ่ายงานแต่งงานของเธอกับฟู่ซีเสิน ในภาพเธอกำลังยิ้มราวกับดอกไม้ และฟู่ซีเสินที่อยู่ข้างๆเธอมีใบหน้าที่เย็นชา ขมวดคิ้วอย่างไม่อดทน
นอกจากนี้ยังมีไดอารี่ที่เธอเขียนตกอยู่ข้างๆ
ในนั้นมีการบันทึกสิ่งที่เขาชอบกิน ของที่ใช้ และงานอดิเรกต่างๆ
ความคิดทั้งหมดของเธออยู่ที่ฟู่ซีเสิน เธอพยายามอย่างหนักเพื่อจัดการการแต่งงานที่ได้เอาชนะมาอย่างยากลำบากนี้ แต่ความเป็นจริงมันกลับตบหน้าเธอเสียงดัง
วงโคจรนั้นช่างเจ็บปวด จ้าวฉี่ฉิงเงยหน้าขึ้นและบังคับตัวเองให้กลืนน้ำตาลงไป
เสียงเรียกเข้าของข้อความขัดจังหวะเธอ และเมื่อเธอหยิบมันขึ้นมา เป็นหรงเยี่ยนที่ส่งข้อความมาให้
"พี่ เมื่อหกปีก่อนพี่ช่วยผมไว้ หลังจากหกปีผมช่วยพี่ ปล่อยมันไปเถอะ ผมจะเป็นกำลังใจของพี่เอง"
มีกระแสอุ่นๆไหลผ่านหัวใจของจ้าวฉี่ฉิง
แม้ว่าหรงเยี่ยนอยากจะตอบแทนเธอจริงๆ แต่เธอก็ไม่อยากพึ่งพาใคร ตั้งแต่แต่งงานกับฟู่ซีเสินเพื่อที่จะได้เป็นภรรยาที่ดี เธอเก็บอารมณ์ทั้งหมดของเธอและเกือบลืมว่าเธอสง่างามแค่ไหน
เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จ้าวฉี่ฉิงก็กดหมายเลขโทรศัพท์
"จ้าวฉี่ฉิง เธอคิดจะทำอะไรอีก?" อีกด้านหนึ่งคือเสียงที่ไม่แยแสของฟู่ซีเสิน
น้ำเสียงของเธอเย็นชาราวกับเป็นคนแปลกหน้า "พรุ่งนี้วันจันทร์ อย่าลืมไปที่สำนักงานกิจการพลเรือนเพื่อดำเนินการขั้นตอนการหย่าร้าง"
ฟู่ซีเสินขมวดคิ้ว "คุณ...."
เสียงตื๊ด-
เธอวางสายโดยไม่รอให้เขาพูดจบ เขาบีบโทรศัพท์แน่น ดวงตาของเขามืดลง
"อาเสิน ใครโทรมาหาคุณเหรอ?"
บนเตียงในห้องนอน อานหนิงมองไปทางระเบียงอย่างสงบและสงสัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก