หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 51

ระหว่างทางกลับ จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้เดินออกมาด้วยความรู้สึกที่เศร้าโศก

"ไม่ต้องร้องแล้ว"

ฟู่ซีเสินหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋าของเขาและเช็ดน้ำตาให้จ้าวฉี่ฉิงเบา ๆ

"ฉันไม่ได้ร้องไห้"

จ้าวฉี่ฉิงยืนอยู่ที่นั่นอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้ฟู่ซีเสินเช็ดหน้าของเธอ

คำพูดที่พูดโดยไม่ได้ตั้งใจ ฟู่ซีเสินเองก็มีลิมิตของตัวเองเหมือนกัน เสียงต่ำของเขาผสมเข้ากับการลูบคลำ: “ใช่ เธอไม่ได้ร้องไห้ ผมดูผิดเอง”

จ้าวฉี่ฉิงไม่สามารถหักล้างอะไรได้ เลยได้แต่เปลี่ยนเรื่อง: "สุขภาพของคุณย่าไม่ค่อยดี ทำไมคุณไม่มาหาเขาบ้าง

ล่ะ"

เมื่อนึกถึงสิ่งที่นายหญิง* พูด จ้าวฉี่ฉิงก็เริ่มบ่นเกี่ยวกับฟู่ซีเสิน

ก่อนหน้านี้ที่ทั้งสองแต่งงานกัน ในฐานะหลานสะใภ้ เธอมีหน้าที่ช่วยฟู่ซีเสินในการไปเยี่ยมนายหญิง*

ตอนนี้ไม่มีเธอ ฟู่ซีเสินไม่ได้มาเยี่ยมนายหญิง*เลย

ฉี่ฉิงเบ้ปากเล็กน้อย ใบหน้าที่พองโตของเธอน่ารักมาก

ฟู่ซีเสินไม่รู้สึกถึงบรรยากาศของการถูกตำหนิเลย แต่รู้สึกว่าท่าทางที่โกรธของจ้าวฉี่ฉิงนั้นสวยงามมาก

"อย่าหัวเราะเยาะฉัน"

ความโกรธก็ได้พุ่งเข้ามา จ้าวฉี่ฉิงยื่นมือของเธอออกเพื่อปิดปากของฟู่ซีเสิน เพื่อไม่ให้เขามองและหัวเราะเยาะเธอ

ความแตกต่างของความสูงระหว่างทั้งสองทำให้จ้าวฉี่ฉิงต้องยืนเขย่งเท้าเพื่อไปถึงฟู่ซีเสิน เป็นผลทำให้เท้าของเธอไม่มั่นคงและเธอก็ล้มลงไปทางฟู่ซีเสิน

เมื่อรู้สึกถึงความเอียงที่ร่างกายของเธอ จ้าวฉี่ฉิงก็กรีดร้อง แขนของเธอโอบรอบคอของฟู่ซีเสิน

อย่างแน่นหนา

ฟู่ซีเสินปกป้องคนที่อยู่ข้างหน้าเขาโดยไม่รู้ตัวและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า: "ยืนยังไม่นิ่งเลยยังจะมาทำเก่งอีก"

“ก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ”

จ้าวฉี่ฉิงโต้เถียงอย่างรุนแรง หลังจากที่ยืนคงที่แล้วก็ได้เอามือของตัวเองกลับไปไว้ที่เดิมและพูดอย่างไม่พอใจ: “ฉันจะกลับบ้าน”

เมื่อคิดถึงเหม่ยหลานและจ้าวหลิงหลิง เธอก็หยุดนิ่งและได้แต่ขมวดคิ้ว

เธออยากจะอยู่กับฟู่ซีเสินมากกว่าที่จะกลับไปที่บ้านเก่า

“ผมจะไปส่งเธอเอง” ฟู่ซีเซินกำลังจะเดินออกจากประตูไปโดยไม่พูดคุยอะไร จ้าวฉี่ฉิงก็ได้ดึงมือหยุดเขาไว้

“ไม่ต้องแล้ว หรงเยี่ยนบังเอิญผ่านมาหลังเลิกงานพอดี เดี๋ยวสักพักเขาก็จะมาที่นี่แล้ว” จ้าวฉี่ฉิงไม่กล้าที่จะมองตาของฟู่ซีเสิน

“เขาคุ้นกับที่นี่รึเปล่า？ ครั้งที่แล้วได้มาแล้ว ครั้งนี้แค่บังเอิญผ่านมา?” น้ำเสียงที่เย็นชาของฟู่ซีเสินเต็มไปด้วยความหึงหวง

“หรงเยี่ยนก็เป็นคนที่ใจดี เขาเป็นน้องชายของฉันและเขาก็เต็มใจที่จะไปส่งฉันกลับบ้านด้วย”

จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้คิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากขึ้นกว่านี้เลย มีแต่ฟู่ซีเสินที่คอยสังเกตอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับฟู่ซีเสินและอานหนิงเลย ตั้งแต่ที่ทั้งสองคนจะหมั้นกัน น่าจะมีข่าวประกาศในเร็วๆ นี้

เมื่อคิดถึงช่วงเวลานั้น จ้าวฉี่ฉิงก็ได้รักษาระยะห่างจากฟู่ซีเสินโดยไม่รู้ตัว

ได้แต่บอกกับตัวเองว่าพวกเขาเป็นได้แค่เพื่อนและหุ้นส่วนกันเท่านั้น

หรงเยี่ยนไม่ได้ให้จ้าวฉี่ฉิงรอนาน ในทางกลับกันฟู่ซีเสินก็ได้สัญญากับนายหญิง*เอาไว้ว่าจะปกป้องจ้าวฉี่ฉิงและรอจนกระทั่งหรงเยี่ยนมาถึง

เมื่อฟู่ซีเสินได้เผชิญหน้ากัน หรงเยี่ยนไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรเลย ในตรงกันข้ามเขาได้พูดอย่างตรงไปตรงมา: "พี่ฉี่ฉิง กลับบ้านกันเถอะ"

เมื่อเห็นหรงเยี่ยนปรากฏตัวขึ้น จ้าวฉี่ฉิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็ไม่ต้องยืนอยู่กับผู้ชายที่อยู่ข้างๆของเธอแล้ว

ความรู้สึกของฟู่ซีเสินนั้นคาดเดาไม่ได้เลย บางครั้งเขาก็ดูแลเธออย่างดี แต่บางครั้งเขาก็ไม่พูดอะไรกับเธอเลย

แต่ด้วยมารยาท จ้าวฉี่ฉิงยังคงกล่าวทักทาย: "ฟู่ซีเสิน พวกเรากลับบ้านก่อนนะ"

“รถของผมเสียพอดี ไม่รู้ว่าน้องชายของคุณสามารถไปส่งผมได้รึเปล่า？”

ฟู่ซีเสินเข้ามาใกล้หรงเยี่ยนและมองดูพวกเขาด้วยสายตาอ้อนวอน ชุดสูทสีดำผสมเข้ากับบรรยากาศตอนกลางคืน ออร่าที่เปล่งประกายออกมาของเขาก็ทำให้ไม่สามารถปฏิเสธลงได้

แก้มของจ้าวฉี่ฉิงกระตุกไปมา รถของฟู่ซีเสินเสียจริงเหรอ?