หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 72

คำพูดของฟู่ซีเสินแสดงถึงความคิดของทุกคนที่อยู่ที่นั่น

ดวงตาวิงวอนของอานหนิงค่อยๆเย็นลง ฟู่ซีเสินไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

เมื่อผู้จัดงานสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ พูดขอโทษ "กราบขอโทษ เพราะบางอย่างทำให้เวลาของทุกคนล่าช้า โปรดกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง งานเลี้ยงจะเริ่มเร็วๆนี้แล้ว"

กลายเป็นเรื่องชัดเจน และไม่มีค่าอะไรให้ชม แขกต่างพากันเดินกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยงทีละคน

จ้าวฉี่ฉิงขยิบตาให้ตู้เซี่ยถงข้างหลังเธอซึ่งตามเธอและจากไป

อานหนิงไม่มีเวลาไปสนใจความรู้สึกของคนอื่น และท่าทางของฟู่ซีเสินทำให้เธอร้องไห้

"พ่อคะ ทำไมซีเสินถึงใจร้ายนัก ฉันเป็นคู่หมั้นของเขาเมื่อเดือนที่แล้วนะ?"

อานหลินเห็นความผิดหวังในสายตาของอานหนิง แต่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ฟู่ซีเสินทำได้

จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้กลับไปที่ห้องจัดเลี้ยงโดยตรง แต่ไปที่เลานจ์แทน

เมื่อแสร้งทำเป็นช่วยชีวิตอานหนิง น้ำถูกสาดใส่ชุดโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งทำให้ความงามโดยรวมลดลงอย่างมาก

ตู้เซี่ยถงพบเครื่องเป่าผม หยิบกระโปรงเปียกขึ้นมาและเริ่มเป่าโดยไม่ได้สังเกตร่างที่ยืนอยู่ข้างหลัง

จ้าวฉี่ฉิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นฟู่เสี่ยวเฟิงยืนอยู่นอกประตู

เธอไม่ชอบฟู่เสี่ยวเฟิงและชีวิตในคฤหาสน์ตระกูลฟู่ได้สร้างความทรงจำอันลึกซึ่งกับเธอ

อย่างไรก็ตามฟู่เสี่ยวเฟิงไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้ามา แต่หลังจากที่ได้พบกับจ้าวฉี่ฉิงเขาก็พูดอย่างเงียบๆ "ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนทำ"

หลังจากพูดแล้ว ฟู่เสี่ยวเฟิงก็หันหลังกลับและจากไป แน่นอนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ดวงตาของจ้าวฉี่ฉิงอยู่ที่ที่เธออยู่ เธอเดาสิ่งที่ฟู่เสี่ยวเฟิงพูด

ในเมื่อเขารู้ว่าเธอทำอะไรลงไป ทำไมเขาถึงไม่แฉเธอแต่กลับมาบอกเธอแทน?

ไม่เข้าใจความคิดของเด็ก จ้าวฉี่ฉิงส่ายหัวและหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ตู้เซี่ยถงจัดชุดอย่างรวดเร็ว พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "โชคดีที่ผ้าไม่ได้รับผลกระทบมากเกินไป แต่ประธานฟู่ ลำเอียงกับคุณมากเกินไปในตอนนี้"

เมื่อพูดอย่างนั้น ตู้เซี่ยถงก็มองไปที่จ้าวฉี่ฉิงด้วยดวงตาที่คลุมเครือ

คำพูดของตู้เซี่ยถงไม่ได้หมายถึงจุดเปลี่ยนใดๆ จ้าวฉี่ฉิงเข้าใจยากที่ตู้เซี่ยถงคิดสองสิ่งในเวลาเดียวกัน

"สิ่งที่เขาเห็นคือความจริง" จ้าวฉี่ฉิงยิ้มและกะพริบตา

ฟู่ซีเสินกำลังพูดคุยกับผู้คนในห้องจัดเลี้ยง ทันใดนั้นเขาก็จาม และเจ้านายที่อยู่ตรงข้ามก็พูดด้วยความเป็นห่วงว่า "ประธานฟู่ยังเด็กและมีพลัง ก็ยังต้องดูแลสุขภาพตัวเอง เพิ่งเห็นว่าคุณไม่ได้สวมเสื้อโค้ท ไม่ใส่ไม่ได้นะ"

ฟู่ซีเสินยิ้มเล็กน้อย "ขอบคุณผู้อำนวยการเฉินที่เป็นห่วงครับ"

ทั้งสองคนชนแก้วกัน แชมเปญในแก้วเข้าปากฟู่ซีเสินตามขอบ คอหอยเซ็กซี่ขยับขึ้นลง เหมาะที่จะจบการสนทนากับใครซักคน

"สวัสดีทุกคน ฉันเป็นเจ้าภาพงานกาล่าการกุศล และตอนนี้ฉันกำลังประกาศการเริ่มต้นงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ" พิธีกรมองไปที่ฟู่ซีเสินในกลุ่มผู้ชมและพูดอย่างตื่นเต้น "ประธานฟู่แห่งเทียนจิ่งกรุ๊ปเป็นสปอนเซอร์ที่ใหญ่ที่สุดเสมอมา ของโครงการการกุศลของเราในครั้งนี้ เขาบริจาคครึ่งหนึ่งของเงินทุนสำหรับโครงการนี้ในนามของเขาเองและในชื่อบริษัทของเขา"

เมื่อคำพูดลดลง มีคนในกลุ่มผู้ชมกระซิบ "ฉันได้ยินมาว่าผลกำไรรายวันของเทียนจิ่งกรุ๊ปอยู่ในหลักล้าน ดูเหมือนว่าจะเป็นความจริง"

"ใช่ ฟู่ซีเสินไม่ค่อยได้นอนเลย วันๆเอาแต่คิดเรื่องงาน"

จ้าวฉี่ฉิงฟังการสนทนาของพวกเขาและอดไม่ได้ที่จะบ่นในใจ "ฟู่ซีเสินไม่เหมือนที่พวกเขาพูด เขาจับผิดเธอทุกวันและเขาไม่เคยยุ่งเรื่องงานเลย"

หลังจากฟู่ซีเสินขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ เขาก็เดินตรงไปหาจ้าวฉี่ฉิง ผู้คนรอบๆหลีกทางให้ฟู่ซีเสิน มีเพียงจ้าวฉี่ฉิงเท่านั้นที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างว่างเปล่า

ฉากนี้มีความชัดเจนในตัวเอง บวกกับฟู่ซีเสินได้รับการปกป้องจากสระน้ำ ทุกคนในตอนนี้เดาถึงความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง

หลังจากที่เจ้าภาพกล่าวสุนทรพจน์อันยาวนานเสร็จ เขาก็ประกาศเริ่มงานเลี้ยงอาหารค่ำอย่างเป็นทางการ

เดิมทีจ้าวฉี่ฉิงคิดว่าเป็นแค่งานเลี้ยงค็อกเทล แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะมีอาหารค่ำและเค้กชิ้นเล็กๆที่เธอโปรดปราน