หลินไป๋หลัน นิยาย บท 109

# เช้าวันรุ่งขึ้น

หน้าจวนสกุลหลินตอนนี้มีขันทีประจำพระองค์ขององค์ฮ่องเต้และเหล่าทหารหลายนายนำพระราชโองการสมรสพระราชทานระหว่างองค์ไท่จื่อหนานเฟยเทียนกับหลินเย่วซินบุตรสาวบุญธรรมของตระกูลหลินและสมรสพระราชทานระหว่างประมุขหนานเหวินหลงกับหลินไป๋หลันบุตรสาวของตระกูลหลิน งานพิธีอภิเสกสมรสจะจัดขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้าและจะมีการฉลองเจ็ดวันเจ็ดคืน เหล่าผู้คนที่ยืนมุงดูต่างมีสีหน้าชื่นชมและปลื้มปริ่มแทนคนตระกูลหลินที่มีวาสนาดียิ่งนักที่ได้บุตรเขยเป็นผู้สูงศักดิ์ถึงสองพระองค์

# วันต่อมา

โรงหมอของคนสกุลหลินได้เปิดอย่างเป็นทางการโดยใช้นามว่า ‘จิวซ่าน’ จิวที่มีความหมายว่าโชคชะตา ซ่านที่มีความหมายว่าเมตตา โดยมีสาวงามทั้งสามคนของจวนสกุลหลินเป็นผู้ตรวจรักชาวบ้านเอง

วันเปิดร้านเป็นพวกนางทั้งสามคนจึงแจกสมุนไพรบำรุงร่างกายขั้นเทพสำหรับผู้มาร่วมงานอีกต่างหาก ไป๋หลันและมีมี่เป็นผู้ปรุงโอสถขั้นเทพเท่านั้นพวกนางไม่ได้เลื่อนระดับไปถึงขั้นเซียนเพราะไม่อยากตีตนเสมออาจารย์ที่พวกนางรักและเคารพเป็นอย่างยิ่ง จึงคิดว่าท่านอาจารย์ของพวกนางย่อมต้องอยู่สูงกว่าดีที่สุด

ทั้งสามตั้งใจเปิดโรงหมอแห่งนี้เพื่อช่วยเหลือชาวบ้าน ถ้าผู้ใดเดือดร้อนหรือไม่มีเงินที่จะรักษาพวกนางก็ยินดีที่จะรักษาโดยไม่คิดเงิน แต่ผู้ใดที่พอมีเงินก็เก็บตามปกติแต่จะราคาถูกกว่าโรงหมอทั่วไป เพราะต้องการให้เหล่าโรงหมอทั้งหลายปรับราคาค่ารักษาลงมานิดหน่อยเพราะนางลองสำรวจดูแล้วราคามันสูงเกินไปจนเป็นการเอาเปรียบชาวบ้าน แต่ถ้าโรงหมอของผู้ใดไม่ปรับราคาลงมาคงจะอยู่ยากเสียหน่อยแล้ว

พวกชาวบ้านต่างปลื้มปีติและนับถือความเมตาตาของคนสกุลหลินเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นศูนย์พักพิงบ้านหลันฮวาที่เมืองหนานเหอและศูนย์พักพิงเมืองหลวงที่เปิดต้อนรับคนเร่ร่อนและคนยากไร้ฝึกให้มีอาชีพมีรายได้ไม่ต้องออกไปเร่ร่อนอีกต่อไป และยังมีโรงหมอที่รับรักษาแม้คนที่ไม่มีเงินคนสกุลหลินช่างมีน้ำใจประเสริฐยิ่งนัก...

#หนึ่งเดือนต่อมา

วันนี้เป็นวันแต่งงานของเฉินหยางและมีมี่ทั้งสองขอให้จัดงานเลี้ยงภายในครอบครัวเท่านั้น แต่ตอนเช้าก็มีขบวนเกี้ยวมารับตัวเจ้าสาวที่ร้านหอมหมื่นลี้ขบวนสินสอดนั้นยาวหลายคันรถม้าอย่างเอิกเกริก

เฉินหยางอยากให้ชาวบ้านได้รับรู้ว่าตนและมีมี่แต่งงานกันอย่างถูกต้องตามประเพณีจะได้ไม่มีบุรุษจวนใดส่งแม่สื่อมาที่จวนตระกูลหลินอีกเพราะที่ผ่านมานั้นมีแม่สื่อตบเท้าเข้าจวนกันไม่ขาดสายจนเขาอยากจะจับแม่สื่อพวกนั้นไปขังเสีย

เฉินหยางบนอาชาสีดำสวมใส่อาภรณ์สีแดงช่างดูหล่อเหลาองอาจรอยยิ้มของเขาช่างดูอบอุ่นละมุนชวนให้สตรีลุ่มหลงยิ่ง เขาลงจากหลังม้ามาอุ้มเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวด้วยตนเองแล้วนำขบวนไปยังจวนตระกูลหลิน ที่ผูกตกแต่งด้วยผ้ามงคลสีแดงอย่างสวยงาม คนที่อยู่ภายในจวนล้วนแต่เป็นครอบครัวและคนสนิท งานวันนี้จึงชื่นมื่นและเป็นกันเองบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขยิ่งนัก

ภายในห้องหอไป๋หลันและเย่วซินนั่งอยู่เป็นเพื่อนเจ้าสาวเพราะกลัวว่านางจะเหงา "มีมี่จะได้มีผัวเป็นของตัวเองแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง" ไป๋หลันเอ่ยถามสหายที่นั่งรอเจ้าบ่าวอยู่ในห้องหอด้วยความอยากรู้

"นั่นสิ...เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง" เย่วซินเองก็อยากรู้เหมือนกัน

"จะถามทำไมอีกไม่นานพวกเจาก็รู้เอง แต่ถ้าพวกเจ้าอยากได้ครูสอนเพศศึกษามาหาข้าได้ รับรองว่าสามีรักสามีหลงแน่นอน" มีมี่เอ่ยบอกอย่างภาคภูมิใจในความรู้ของตนที่มีมากล้นเหลือคณานับ

"เจ้าเสนอมาเองนะอย่าลืมล่ะ'' ไป๋หลันเอ่ยเพราะนางก็อยากได้เคล็ดลับมัดใจสามีเช่นกันด้วยรู้ว่าตนนั้นไม่ค่อยเก่งบนเตียงเท่าใดนักกลัวว่าสามีในอนาคตจะเบื่อแล้วไปหาสตรีอื่นแทน

เสียงฝีเท้าของเจ้าบ่าวดังใกล้เข้ามาจากนั้นก็เปิดประตูก้าวเข้ามาในห้อง