ความหมายก็คือซูชิงขายร่างกายและได้ของมาอย่าไร้ยางอาย
"อย่าเย่อหยิ่งให้มากนัก" ซูชิงไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับซูเซว่ "บทเรียนเมื่อคืนยังไม่พอ?"
เมื่อนึกถึงเมื่อคืน ซูเซว่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น
นั่นเป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเธอ
ซูชิงเก็บของและจากไป
ซูเซว่กระทืบเท้าด้วยความโกรธ "แอนดี้ นี่เธอใช่เพื่อนฉันหรือเปล่า ทำไมไปพูดช่วยคนอื่นล่ะ"
แอนดี้ที่เห็นซูเซว่อารมณ์ขึ้นๆลงๆก็พูดว่า "ฉันก็แค่พูดข้อเท็จจริง"
ซูเซว่มองไปยังทิศทางที่ซูชิงจากไปด้วยนัยน์ตาริษยา
เธอไม่มีวันให้ซูชิงรอดไปได้แน่
...
ซูชิงไม่ได้รีบกลับ แต่ไปยังร้านขายของขวัญเพื่อซื้อให้ลู่หรงเยียน
เมื่อออกจากร้านขายของกลับเจอเข้ากับว่านหยาง
ว่านหยางกำลังคุยกับชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างทาง เขาเหลือบเห็นซูชิงและเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม "คุณซู เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ"
ซูชิงยิ้มบางๆ "นั่นน่ะสิ บังเอิญจังที่ได้เจอกันอีก"
ว่านหยางเหลือบเห็นของขวัญในมือของซูชิง "ให้พี่ใหญ่เหรอครับ?"
"เมื่อเช้าเขาให้สร้อยข้อมือฉันน่ะ ให้มาก็ต้องให้กลับน่ะสิคะ"
ทันทีที่สิ้นเสียงของซูชิง เธอก็เหลือบไปเห็นคนรู้จัก และใบหน้าก็ไม่สู้ดีขึ้นมาทันที
ชายวัย 50 ปีมาพร้อมกับบอดี้การ์ด 4 คน ชายคนนี้เป็นพ่อบ้านของตระกูลซู ลุงเซียง
"คุณหนูใหญ่ คุณท่านให้คุณกลับบ้าน"
น้ำเสียงลุงเซียงไม่เคารพซูชิงเลยแม้แต่น้อย
ซูชิงพูดด้วยใบหน้าเย็นชา "ฉันไม่กลับ"
"คุณท่านได้ยินว่าคุณหนูใหญ่ไปคบเพื่อนที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าเลยโกรธมาก ทางที่ดีก็กลับไปดีกว่า ไม่อย่างนั้นคุณท่านจะหยุดยาของคุณชายเจี๋ย จะเกิดอะไรขึ้น คุณหนูใหญ่ก็คงจะรู้"
ใช้เท้าคิด ซูชิงก็รู้ว่าต้องเป็นซูเซว่ที่ไปใส่ไฟให้ซูเต๋ออานฟังแน่
"เขากล้างั้นเหรอ"
พ่อของเธอเอาซูเจี๋ยมาขู่เธอ
หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิต ในบ้านหลังนั้น นอกจากซูเจี๋ย เธอก็ไม่มีญาติที่ไหนแล้ว
ลุงเซียงพ่นลมอย่างเย็นชา "คุณหนูใหญ่ อย่าให้เราต้องลำบากใจเลย คนตระกูลฟู่กำลังรออยู่"
"หมายความว่ายังไง?"
"คุณท่านให้คุณหนูใหญ่แต่งกับคุณชายสองบ้านตระกูลฟู่"
คุณชายสองของตระกูลฟู่?
"คนนั้นไม่ใช่คนปัญญาอ่อนงั้นเหรอ?" ว่านหยางพูดอย่างตื่นตระหนก "ซูเต๋ออานคิดอะไรอยู่กันแน่ ผลักไสให้คุณซูเข้ากองไฟ วันนี้ฉันอยู่นี่ ดูซิว่าใครมันช่างกล้าพาตัวคุณซูไป"
ซูชิงเองก็ไม่คาดคิดว่าซูเต๋ออันจะจัดงานแต่งแบบนี้ให้เธอ
ก่อนหน้านี้ก็ให้เธอไปแต่งงานกับเธอกับพิการ พอมาตอนนี้ก็ให้ไปแต่งกับคนปัญญาอ่อน
ซูชิงทั้งโกรธและใจเจ็บ "ฉันไม่แต่ง ใครอยากแต่งก็ไปแต่งเอง แล้วฉันก็ไม่กลับไปด้วย"
"ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษผมก็แล้วกัน" ลุงเซียงแค่นหัวเราะ "พาคุณหนูใหญ่กลับ"
ว่านหยางปกป้องซูชิง "ฉันจะดูว่าใครมันช่างกล้า"
ลุงเซียงจะไปรู้จักว่านหยางที่ไหนกัน และให้คนที่ติดตามมาใช้กำลังลากซูชิงขึ้นรถ
ลุงเซียงรู้ดีว่าซูชิงใช้กังฟูเป็นนิดหน่อย เขาเลยตั้งใจพาบอดี้การ์ดมาสี่คน การต่อสู้ของซูชิงเลยไร้ประโยชน์
ว่านหยางแพ้ทั้งสี่คน เมื่อเห็นซูชิงถูกพาขึ้นรถก็รีบโทรศัพท์ "พี่ใหญ่ เกิดเรื่องแล้ว ซูเต๋ออานจะให้คุณซูแต่งกับคุณชายสองสองที่เป็นคนปัญญาอ่อนของตระกูลฟู่ ตอนนี้ได้พาคนมาเอาตัวคุณซูกลับไปแล้วครับ"
...
บ้านตระกูลซู
ทันทีที่ซูชิงเข้ามาในห้องรับแขกก็เห็นคนจำนวนไม่น้อยที่นั่งอยู่
ซูเซว่เองก็อยู่พร้อมกับแขก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลงไหลในความเสน่หาของเขา