หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 101

บทที่101 ผู้ชายที่มีทักษะพิเศษ

“ฉูเจ๋อหยาง ที่เวยเวยต้องได้รับบาดเจ็บทั้งหมดก็เป็นเพราะคุณ รบกวนคุณช่วยอยู่ห่างจากเวยเวยหน่อยได้ไหม” ซือซือพูดแล้วก็กำหมัดไปด้วย เธออยากที่จะต่อยฉูเจ๋อหยาง

เธอเองเป็นแชมป์ของประเทศ ทำไมจะจัดการกับทนายไก่อ่อนไม่ได้

หางตาของถังฉีตงเห็นการกระทำของซือซือ เขาตกใจแทบตาย เขารีบรวบกอดคนไว้ในอ้อมอก “ซือซือ คุณใจเย็นลงหน่อย เรื่องนี้คุณจะตำหนิอาเจ๋อเสียทีเดียวก็ไม่ได้”

ด้วยทักษะความสามารถของเขาและอาเจ๋อแล้ว ผู้หญิงคนนี้เอาความมั่นใจในตัวเองมาจากไหนว่าจะชกต่อยกับเขาได้ เขาได้แต่ดึงเธอกลับมาล็อคเอาไว้

“คุณผายลมน่ะสิ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เวยเวยจะถูกตบตีและทำให้อับอายต่อหน้าผู้คนได้อย่างไร คุณยังไม่รู้ว่าตอนที่ฉันเห็นเข้า เวยเวยถูกผู้หญิงสารเลวนั่นจิกหัวเตะอย่างกับหมาข้างถนน และยังบังคับให้เวยเวยคุกเข่า ถ้าอีกหน่อยเวยเวยเป็นหมันล่ะก็ ผู้หญิงคนนั้นหล่อนตายแน่”

เวยเวยตั้งใจสาธยายถึงเหตุการณ์ในวันนั้นให้ดูเว่อร์ๆเอาไว้ เพื่อตั้งใจยั่วโทสะฉูเจ๋อหยาง เธอต้องการทำให้เขาโมโห

ถังฉีตงฟังแล้วก็หน้านิ่วคิ้วขมวด เขาอดที่จะแอบมองเพื่อนที่นิ่งเงียบไปไม่ได้

ไม่รู้ตอนไหนที่ผู้ชายคนนั้นนิ่งสงบใจเย็น ลมเย็นอันนิ่งสงบในห้องทำงานกลายเปลี่ยนมาเป็นคืนอันหนาวเหน็บ ความนิ่งก่อนที่พายุจะก่อตัว ความขรึมจนทำให้คนหวาดกลัว

ต้องบอกว่า ซือซือบรรลุวัตถุประสงค์ของเธอแล้ว

ฉูเจ๋อหยางหันไปทางประตูโดยไม่พูดอะไรสักคำ นิ้วทั้งสองข้างของเขายืดออก “กร๊อบกร๊อบ” มันเหมือนกับเสียงความโกรธที่กำลังประทุอยู่ในใจ

ไม่ช้าเขาก็เร่งฝีเท้าขึ้นมา เห็นได้ชัดถึงก้าวย่างที่มั่นคง ทำให้พวกเขาเห็นถึงร่องรอยของความตื่นตระหนก

ซือซือก็ตกใจจนแยกเขี้ยวยิงฟัน เธอตาฝาดไปรึเปล่านะ ฉูเจ๋อหย่างสัมผัสได้ถึงความตึงเครียด เธอรู้ตลอดมาว่าฉูเจ๋อหยางเป็นคนเลือดเย็น ไม่สนใจใคร

“ซือซือ ทางที่ดีคุณควรจะพูดความจริงกับผม เมื่อครู่คุณไม่ได้พูดเกินจริงไปใช่ไหม” ถังฉีตงถามอย่างจริงจัง

ซือซือนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะบอกว่า “เปล่านะ”

“ปล่อยฉัน ฉันจะไปคิดบัญชีกับฉูเจ๋อหยาง” เธอไม่ได้มาเพื่อคิดบัญชีกับฉูเจ๋อหยางจริงๆหรอก แต่เธออยากให้ฉูเจ๋อหยางไปจัดการกับหนานฉิงตัวร้ายนั่นต่างหาก

ทำอย่างนี้ถึงจะสาสมใช่ไหมล่ะ

“คุณหยุดได้แล้ว วัตถุประสงค์คุณบรรลุเป้าหมายแล้วล่ะ” ถังฉีตงคว้าตัวคนกลับมานั่งที่โซฟา

ซือซือทำโบกไม้โบกมือและลุกยืนขึ้น “คุณกับเขาก็ร้ายพอๆกัน อย่ามาห้ามฉัน ฉันจะไปตีหัวเขาซะ”

“แม่เอ้ย คุณช่วยให้คนเป็นกังวลน้อยลงหน่อยได้ไหม อีกอย่างคุณก็ไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลยนะ” ถังฉีตงพูดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ซือซือตะลึงและส่ายศีรษะอย่างไม่เชื่อ “จะเป็นไปได้อย่างไร เห็นฉูเจ๋อหย่างอย่างนั้น เขาจะมาเอาชนะฉันได้อย่างไร”

“ใช่ คุณเป็นแชมป์ระดับประเทศ แต่ว่าเขาเป็นนักยูโดสายดำ ขึ้นแปด ของบราซิลเลยนะ ระดับมังกรทอง ถ้าเกิดมีการต่อสู้กันขึ้นมา คุณแน่ใจหรอว่าจะจัดการเขาได้” ถังฉีตงคลายมือที่รัดเธอออก

เมื่อซือซือได้ยินกิตติศัพท์ของฉูเจ๋อหยาง เธอมองผู้ชายที่อยู่ข้างกายอย่างไม่อยากจะเชื่อ “แต่ แต่ว่าเขาเป็นแค่ทนายไม่ใช่หรอ”

“ใครบอกว่าทนายจะเป็นเรื่องพวกนี้ไม่ได้” ถังฉีตงพูดโดยไม่แสดงความรู้สึกใด

ตอนนี้ซือซือเริ่มที่จะสอบถามเขา “ไม่จริง คุณสองคนต้องกำลังวางแผนอะไรลับๆกันสักอย่าง”

ถังฉีตงกระพริบตาเล็กน้อย เขาอมยิ้มและตอบว่า “คุณเองก็รู้นี่ว่ามันเป็นเรื่องลับๆ ถึงบอกไม่ได้อย่างไรล่ะ”

“คุณ… แล้วแต่คุณก็แล้วกัน ฉันขี้เกียจจะพูดกับคุณแล้ว” ซือซือเห็นว่าถามไม่ได้ความเธอจึงเตรียมที่จะลุกขึ้นจากไป

แต่ว่าถังฉีตงจะยอมให้เธอไปง่ายๆอย่างนั้นหรือ เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ เธอไม่ได้จะมาติดเบ็ดง่ายๆ เป็นเรื่องธรรมชาติที่เขาจะต้องตักตวงผลประโยชน์สักหน่อย