หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 119

ตอนที่ 119 ชายหงส์

“ใช่ ทำไมเมื่อกี้คุณหยางไม่พูดคะ” หลูเสี่ยวหยาเสริมขึ้นมา

คุณหยางยิ้มอย่างขมขื่น “พูดแล้วมันจะมีความหมายอะไร ฉันยืนยันว่าเธอท้อง แต่เธออกกับคนอื่นว่าเธอท้องกับผู้ชายคนหนึ่งที่เธอคุยอยู่ สามีของฉันก็จงใจหาคนมาแสดงละครตบตาคนอื่นอยู่แล้ว แล้วฉันจะทำอะไรได้”

เป่ยฉ่ายเวยมองไปที่หน้าของเธอที่กำลังสวมแว่นกันแดดอยู่ และน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง ในใจของเธอคงเจ็บปวดและทรมานมาก

ผู้ชายที่ตัวเองรักไม่สนใจใยดีเธอที่ลำบากด้วยกันมาหลายปี เพื่อปกป้องผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เป็นใครก็ต้องเจ็บปวดเป็นธรรมดา

“ฉันเชื่อค่ะ มันโหดร้ายมากเลยใช่ไหม แล้วเรื่องหย่าเขาว่ายังไงบ้างคะ” หลูเสี่ยวหยาไม่คิดว่าบนโลกนี้จะผู้ชายที่จิตใจโหดร้ายได้ขนาดนี้

“การที่จะจ่ายค่าเลี้ยงดูลูกสาวเธอ ด้วยตัวเธอเองเพียงคนเดียวเธอไม่สามารถทำได้ เพราะลูกสาวเธอเพิ่งจะห้าขวบ” นี้เป็นเรื่องที่เธอหนักใจมาก ถึงจะไม่รักแต่ก็ควรดูเอาใจใส่เธอบ้าง แต่เขาปฏิเสธที่จะรับผิดชอบแม้กระทั่งลูกตัวเองโดยไม่มีเหตุผล

เป่ยฉ่ายเวยฟังอย่างนั้นแล้วเธอก็โกรธจนตัวสั่น แต่เธอเป็นเพียงผู้บันทึก ไม่สามารถทำอะไรได้มาก ทำได้แค่คอยปลอบใจเธอ พอเธอกลับไป จะช่วยคุยกับทนายให้แล้วค่อยติดต่อเธออีกครั้ง

คุณหยางกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มที่ดูเศร้าโศก

เมื่อหลูเสี่ยวหยาเห็นคุณหยางเดินออกไปแล้ว เธอก็พูดขึ้นมา “เวยเวย บางครั้งถ้าเธอเจอคดีความประเภทนี้ เธอจะต้องควบคุมอารมณ์ให้ได้นะ”

“ใครเป็นคนดูแลคดีของคุณหยาง” เป่ยฉ่ายเวยต้องการจะช่วยผดุงความยุติธรรมของคุณหยาง

หลูเสี่ยวหยางตอบอย่างไม่เต็มใจ “ตอนแรกคดีนี้เสี่ยวป๋ายเป็นคนรับผิดชอบ แต่ตอนนี้เป็นของอวี๋อานหรานแล้ว”

“ทำไมถึงให้อวี๋อานหราน” ถ้าอวี๋อานหรานดูว่าเธอสนใจเกี่ยวกับคดีนี้ เธออาจจะขัดขวางก็ได้

“ตอนแรกถ้าดูจากระดับขั้นการเป็นทนายมือทองของอวี๋อานหราน คดีหย่าร้างแบบนี้เธอไม่ต้องทำ แต่ทนายฉูออกคำสั่งแล้ว นอกจากเขาจะเปลี่ยนใจแล้วอาไปให้เสี่ยวป๋ายทำเหมือนเดิม” หลูเสี่ยวหยาก็กังวลเรื่องนี้เช่นกัน

เป่ยฉ่ายเวยกัดริมฝีปากตัวเอง “เสี่ยวหยา เธอคิดว่าจากประสบการณ์ของเธอเนี่ย คดีจะมีโอกาสชนะมาแค่ไหน”

“ไม่ถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าผู้ชายคนนั้นยอมถอยออกไป อย่างมากก็แค่ต้องสู้เรื่องค่าเลี้ยงดูเด็ก ในที่สุดตัวคุณหยางเองกับพ่อแม้คุณหยางก็อาจจะต้องเสียทุกอย่างไปอย่างเสียเปล่า” หลูเสี่ยวหยาก็อยากให้ผู้ชายคนนั้นได้รับผลการกระทำของเขา

แต่สังคมนี้เป็นระบบอธิบายและใช้หลักฐาน ถ้าคุณไม่มีหลักฐานอะไร ก็ไม่สามารถโน้มน้าวผู้พิพากษาได้

เป่ยฉ่ายเวยเงียบไป สังคมนี้มันโหดร้ายกับผู้หญิงจริงๆ

“เวยเวย เธออย่ารู้สึกผิดไปเลย ต่อไปถ้าเธอทำงานที่นี่ เธอจะต้องเจอคดีร้ายๆอีกมาก” หลูเสี่ยวหาที่ผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วพยายามปลอบใจเธอ

“ฉันเข้าใจแล้ว” แต่เธอก็ยังว้าวุ่นใจอยู่ดี การเป็นทนายที่ไม่สามารถเอาคนผิดเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมายได้ แล้วจะหาความยุติธรรมจากไหนได้อีก?

“ฉันไปจัดการสำนวนคดีก่อนนะ แล้วเจอกัน” หลูเสี่ยวหยารู้ว่าเป่ยฉ่ายเวยต้องใช้เวลาในการปรับตัวกับเรื่องแบบนี้ เธอจึงถือปากกาและสมุดจดเดินออกจากห้องไป

เป่ยฉายเวยต้องการช่วยคุณอย่างมากและยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ต้องการต่อสู้เพื่อเด็กห้าขวบคนนั้นด้วย

ด้วยความคิดแบบนี้ เธอต้องคุยกับฉูเจ๋อหยางเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เธอหาโอกาสที่จะเจอเขาไม่ได้เลยทั้งบ่าย อีกเดี๋ยวก็จะเลิกงานแล้วแต่เขาก็ยังไม่มา อาจจะต้องรอคุยกับเขาพรุ่งนี้

หลังจากพรุ่งนี้ คดีความจะถูกเปลี่ยนไปให้อวี๋อานหราน