บทที่138 บ้านข้าราชการ
เมื่อเห็นรุ่ยรุ่ยเพื่อที่จะได้พบกับฉูเจ๋อหยางต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก เขาแปลงโฉมตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า เป้ยฉ่ายเวยก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
ดูเหมือนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของตัวเองถูกคนมาหารครึ่ง
เธอรู้ว่าตัวเองไม่ควรมีความคิดเช่นนี้ เพราะอย่างไรแล้วฉูเจ๋อหยางก็เป็นพ่อของรุ่ยรุ่ย แต่เธอก็ยังอดไม่ได้
แต่เธอก็ยังรู้สึกโล่งอก ขอแค่รุ่ยรุ่ยมีความสุขก็พอ เธอก็มีความสุขแล้ว
*******
ในสวนของตระกูลหนาน
หนานฉิงมองดูขนมปังป่วนอย่างไม่มีความสุข เธอโยนมันลงไปในบ่อ นั่นดึงดูปลาคราฟทั้งฝูงเข้ามาเพื่อแย่งอาหารกัน
เหาเสว่ฉินเห็นแล้วก็ส่ายศีรษะและพูดขึ้นว่า “เสี่ยงชิงลูกเป็นอย่างไรบ้าง ท้องปลาจะแตกตายอยู่แล้ว”
“หนูไม่สน พวกมันตายก็ตายไปสิ ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย” หนานฉิงไม่หยุดให้อาหาร หนำซ้ำเธอยังหยิบอีกกำใหญ่ปาลงไปอีก
เธอไม่มีความสุข แล้วจะปลาเหล่านี้ได้เสวยสุขได้อย่างไร เธอต้องการให้ทุกคนเจ็บปวดเหมือนกันกับเธอ
“ลูกทำเช่นนี้ทำไม ปลาคราฟเหล่านี้ไม่ได้ทำให้ลูกไม่มีความสุขเสียหน่อย แม่บอกหนูไว้ก่อนนะ ว่าปลาคราฟพวกนี้เป็นของรักของพ่อ ลูกควรจะให้อาหารแค่พอดี” เหาเสว่ฉินรูว่าเธอกำลังไม่ชอบใจ
แต่ว่าคนดูฮวงจุ้ยบอกว่าห้ามสิ่งมีชีวิตที่ตนเองเลี้ยงในบ้านตาย นั่นจะถือเป็นโชคร้าย ไม่เป็นมงคล
สำหรับปลาคราฟในบ่อนี้ บ้านเราได้เชิญผู้รับใช้อาวุโสมาคอยดูแล
เพราะว่าปลาคราฟหมายถึงความเป็นมงคล ยิ่งมีปลาคราฟกระโดดเข้าสู่ประตูมังกรยิ่งเป็นสัญญาณที่ดี สามีมักจะชื่นชมเรื่องนี้กับเพื่อนร่วมงาน
หนานฉิงเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เธอไม่กล้าที่จะทำให้ปลาคราฟฝูงนี้ตายจริงๆหรอก เธอกลัวพ่ออย่างกับอะไรดี แต่อย่าอารมณ์นี้ไม่ค่อยดีจึงพูดขึ้น “แม่ ลูกสาวปวดหัวจะตายอยู่แล้ว แม่ยังจะสนใจเรื่องปลาคราฟ ที่แท้หนูก็สู้ปลาพวกนี้ก็ไม่ได้”
“ไร้สาระ หนูเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่ เป็นทรัพย์สมบัติชิ้นเดียวในตระกูลหนาน ที่ตกถึงมือใครใครก็ต้องเกรง เกรงว่าจะต้องตกอยู่ในปากของเขา” เหาเสว่ฉินแสร้งทำเป็นโกรธ
หนานฉิงสบถและโยนเศษขนมปังที่เหลือลงไปบนพื้น “แม่ก็ปลอบหนู ลูกสาวกำลังถูกคนรังแกจะตายอยู่แล้ว”
“ใครกล้ารังแกลูกสาวตัวน้อยของบ้านเรา แม่จะไปออกโรงให้” เหาเสว่ฉินกุมมือหนานฉิงอย่างถะนุถนอม ตั้งแต่รู้ว่าลูกสาวต้องได้รับความเจ็บปวดจากเรื่องร้ายๆ
เธอใส่ใจกับความเจ็บปวดของลูกสาวมากยิ่งขึ้น เธอทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกสาวต้องได้รับความเจ็บปวดอีกต่อไป
“เพราะนังเป้ยฉ่ายเวยผู้หญิงเลวนั่น แม่ ครั้งสุดท้ายแม่พูดกับเธอว่าอย่างไรคะ ทำไมไม่เห็นมีผลอะไรเลย ตอนนี้เป้ยฉ่ายเวยก็ยังทำงานอยู่ที่ออฟฟิตนั่น” หนานฉิงแทบจะเป็นบ้าเพราะเรื่องนี้
เหาเสว่ฉินฉลาดเฉลียว เพราะว่าความฉลาดของเธอ เธอจึงไม่ได้แสดงความเป็นจิ้งจอกร้ายตั้งแต่ครั้งแรก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลงรักทนายคนเลว
ตอนที่ 291-460 หายไปไหน...