หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 20

ตอนที่ 20 เป็นผู้หญิงคนแรกของเขา

“ห๊ะ?” เป้ยฉานเวยเอียงศีรษะไปมองหน้าหนานฉิง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความแปลกใจ “แต่ว่าพวกเธอไม่ได้.....”

หลังจากคบกับฉู่เจ๋อหยางได้ 5 เดือน หนานฉิงบอกว่าจะพาเขาไปที่บ้านตัวเอง จริงๆวันต่อมาเธอและฉูเจ๋อหยางมาที่โรงเรียนด้วยกัน จากนั้นจึงกระซิบบอกกับเป้ยฉานเวยว่า เธอกับฉูเจ๋อหยางนอนด้วยกันแล้ว

ตอนนั้นในสมองของเป้ยฉานเว่ยว่างเปล่า ในใจรู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก

ต่อมาฉูเจ๋อหยางดื่มจนเมา กอดเธอไว้พลางเรียกชื่อหนานฉิง เป้ยฉานเวยรู้สึกเสียใจมาก

ผู้ชายคนเดียวที่เธอรักขนาดนั้น กลับไม่ใช่ของเธอ

“ที่จริง......พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย” หนานฉิงลังเลอยู่ แล้วจึงพูดออกมาว่า “ใครจะไปรู้ว่าพ่อกับแม่จะกลับมาเร็วขนาดนั้น ที่บ้านฉันกำแพงห้องกั้นไว้ไม่ค่อยดี ดังนั้นฉันกับอาเจ๋อเลยไม่สำเร็จ”

เป้ยฉานเวยคิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ อึ้งไปสักพักหนึ่ง “แล้วเธอทำไม......”

“ฉันกลัวว่าเธอจะหัวเราะเยาะฉันนะสิ!” หนานฉิงพึมพำ พูดต่อว่า “ฉันเคยบอกกับเธอไปแล้วว่าได้กับอาเจ๋อแล้ว ถ้าฉันบอกเธอว่าเป็นเพราะพ่อกับแม่กลับมาก่อนเลยไม่สำเร็จ เธอจะไม่หัวเราะเยาะฉันเอาหรือ!”

“......”

เป้ยฉานเวยคิดขึ้นมาได้ทันที ตอนครั้งแรกฉูเจ๋อหยางค่อนข้างเงอะงะ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้จึงออกแรงเต็มที่ ทำเอาเธอเจ็บปวดไป 2 วันเต็มๆ เธอคิดมาตลอดว่าเป็นเพราะเขาดื่มเหล้าเมา จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

ดังนั้นตัวเธอเองจึงเป็นผู้หญิงคนแรกของฉูเจ๋อหยางน่ะสิ?

คิดถึงตรงนี้ เป้ยฉานเวยรู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อย จนอดยิ้มออกมาไม่ได้

ความจริงก็ไม่มีอะไรน่าเสียใจขนาดนั้น ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักเธอ อย่างน้อยเธอก็เป็นผู้หญิงคนแรกของเขา แถมตอนที่อยู่ด้วยกัน 3 ปีนั้นก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นมาข้องแวะ แค่นี้เธอก็พอใจแล้วล่ะ

“ขอโทษนะ” หนานฉิงรีบเข้ามากอดเป้ยฉานเวย พลางกล่าวด้วยความเสียใจว่า “ตอนนั้นฉันไปต่างประเทศก็ยังไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ดังนั้นเลยไม่ค่อยได้ติดต่อเธอเลย ไม่รู้ว่าเธอเกิดเรื่องขึ้น”

“ไม่เป็นไรหรอก!” เป้ยฉานเวยยิ้มๆ “ก็แค่ไส้ติ่งอักเสบน่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ทำไมเธอต้องตื่นเต้นขนาดนั้น?”

หนานฉิงตอบว่า “ใช่สิ ถึงแม้จะเจ็บแต่ก็มีหลี่จื่อเชียนคอยดูแล เธอไม่ต้องการฉันแล้วละ!”

“นอนเถอะ พรุ่งนี้จะไปเที่ยวสวนผลไม้กันไม่ใช่หรือ?”

เช้าวันต่อมา เป้ยฉานเวยตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารแต่เช้า ทำหมั่นโถวเอง เธอต้มโจ๊กได้หอมน่าทานมาก ทานคู่กับอาหารพื้นเมืองเข้ากันได้ดีมาก อาหารเช้ามื้อนี้อร่อยกว่าในเมืองที่เคยกินเป็นไหนๆ

หนานฉิงรู้สึกว่าอากาศที่นี่ดีเหลือเกิน หลังจากทานอาหารเช้าแล้วจึงขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนชุดเป็นกระโปรง

เธอสวมหมวกกันแดดแสนสวยที่ทำจากผ้าลินิน ใบหน้าเล็กๆที่ดูสวยงามเผยรอยยิ้มอันสดใสไว้ตลอดเวลา ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจและกล้าหาญ แลดูเป็นผู้หญิ๊งผู้หญิง ทำให้เป้ยฉานเวยรู้สึกอิจฉาอย่างมาก