หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 200

บทที่200 หมูที่ตายแล้วไม่กลัวน้ำเดือด

จางเจิ้งกวางไม่รับสินบน วันนี้เขาไม่เพียงต้องขายหน้าหลายรอบ แต่ยังโดนคนถีบอีกต่างหาก ตอนนี้หน้าอกก็เจ็บแน่นไปหมด จะให้เขายอมจบเรื่องนี้ได้อย่างไร

เขาไม่เพิกเฉยสายตาของหนานฉิง และเดินถึงเบื้องหน้าฉูเจ๋อหยางพร้อมกล่าวอย่างหยิ่งผยองไม่ไยดี “คุณเป็นทนายที่มีฝีมือที่สุดของเมืองจิ่นอันไม่ใช่รึ ตอนนี้ผมเจอปัญหา คุณช่วยผมแก้หน่อยก็แล้วกัน”

น้ำเสียงของเขาฟังดูช่างน่าสงสาร นั่นทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นพากันสูดหายใจลึก

หนานฉิงซึ่งหันหน้าหนีจากทุกคนหน้าเสียในทันที จางเจิ้งกวางไอ้คนงี่เง่าไม่มีมารยาท ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง หน้าด้านหน้าทน

เธอไม่กล้าที่จะเร่งเร้าอาเจ๋อ

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าคุณป้า เธอไม่มีทางที่จะสนใจไอ้คนงี่เง่านี่แน่นอน เรื่องมันเลยเถิดแล้ว เอาใบบัวมาปิดก็คงไม่มิด

หนานฉิงหันไปกำลังจะพูดกับฉูเจ๋อหยาง

แต่คนที่ด้านหลังกลับไม่ให้โอกาสนั้นแก่เธอ ฉูเจ๋อหยางเก็บอารมณ์ขันไว้และต้องการจัดการกับชายที่ไร้ประโยชน์ตรงหน้า เขาพูดพร้อมสีหน้าดูหมิ่น “ได้ คดีนี้ผมรับ”

จางเจิ้งกวางยังไม่ทันได้มีดีใจ ประโยคต่อไปของฉูเจ๋อหยางก็ทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไป

“ผมรับทำคดีนี้ให้หล่อนแล้ว พรุ่งนี้คุณเตรียมรับหมายจากทนายได้เลย คุณจาง”

น้ำเสียงของฉูเจ๋อหยางทำให้คนนั้นหน้าเปลี่ยนสีไปเลยทีเดียว วินาทีต่อมาจางเจิ้งกวางก็เริ่มเปิดปากด่าทอ

“ฉูเจ๋อหยางคุณไม่ไว้หน้าผม ผมให้คุณทำคดีผมถือว่าผมให้เกียรติคุณแล้วนะ ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าตัวคุณเองเป็นอะไร ทนายกระจอกคนหนึ่งยังมีหน้ามาจีบหนานฉิงของพวกเรา…”

เมื่อหนานฉิงได้ยินคำพูดของจางเจิ้งกวางก็โมโหจนแทบจะเป็นลม เธอไม่สามารถปกปิดใบหน้าเกลียดชังนั้นอีกต่อไป เธอโวยวาย “หุบปาก จางเจิ้งกวาง อาเจ๋อเป็นแฟนฉันพี่มีหน้าอะไรมาวิพากษ์วิจารณ์เขา เรื่องนี้รอพรุ่งนี้ค่อยสอบสวน ตอนนี้พี่รีบไสหัวไปเลย”

เธอไม่กล้าที่จะมองว่าอาเจ๋อมีท่าทีเช่นไร เธอไม่คิดว่าจางเจิ้งกวางจะงี่เง่าไม่มีสมองได้ขนาดนี้ หมดหนทางเยียวยา

ไม่ต้องพูดถึงว่าอาเจ๋อรับทำคดีให้เป้ยฉ่ายเวย เขาในฐานะทายาทรุ่นที่สองของตระกูลไม่คู่ควรแม้กระทั่งจะสวมรองเท้าให้อาเจ๋อ

เมื่อพูดจบ หนานฉิงก็เดินไปข้างฉูเจ๋อหยางและขอโทษเสียงอ่อนเสียงหวาน “อาเจ๋อคุณไม่ต้องโมโห พี่ชายคนนี้ของฉันถูกสปอยแต่เล็กจนนิสัยเสียหมดแล้ว พูดอะไรไม่เคยคิดหน้าคิดหลัง…”

ฉูเจ๋อหยางขัดจังหวะเธอพูด เสียงเย็นชาไร้ความสนใจ “ผมคิดว่าคุณจางก็เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ แต่ยังพูดจาเหมือนกับเด็กน้อย เพราะฉะนั้นในฐานะผู้ใหญ่ก็ควรจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองพูด”

ผู้คนตรงนั้นเป็นมนุษย์ที่ได้รับการอบรมมาหลายปี ทำไมถึงจะฟังไม่ออกว่าสิ่งที่ฉูเจ๋อหยางพูดนั้นกำลังว่าจางเจิ้งกว่างอยู่

ไร้สมอง---โตแต่ตัว

แต่จางเจิ้งกวางกลับฟังสิ่งที่ฉูเจ๋อหยางประชดประชันไม่ออก เขายังมีหน้าพูดอย่างหยิ่งผยอง “ผมจางเจิ้งกวางพูดคำไหนคำนั้น ฉูเจ๋อหยางคุณคิดเป็นปฏิปักษ์กับผม ทางที่ดีช่วยดูฐานะตัวเองก่อน ถ้าหากผมไม่ชอบคุณ คุณน้าก็คงจะไม่เห็นด้วยที่จะให้น้องสาวผมคบกับคุณ”

หนานฉิงโกรธแทบอยากฆ่าคน กว่าเธอกับอาเจ๋อจะกลับมาดีกันได้ แค่เพราะคำพูดของไอ้งั่งจางเจิ้งกวางประโยคนี้ จะพาให้ความสัมพันธ์ของพวกเธอถึงทางตัน ไม่ต้องอ้าปากพูด เธอก็รู้สึกได้ว่าอาเจ๋อกำลังโกรธมาก

เธอหมดหนทางช่วยพูดให้จางเจิ้งกวางได้อีกต่อไป

เป้ยฉ่ายเวยไม่อยากให้ฉูเจ๋อหยางรับทำคดีนี้ ใจเธออยากจะฆ่าจางเจิ้งกวางให้ตาย แต่ว่าฆ่าคนผิดกฎหมาย คำพูดของหนานฉิงก็ชัดเจนอยู่แล้ว