หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 201

บทที่ 201 โง่เง่าเกินเยียวยา

“คุณป้า ต้องจัดการให้ผมนะ มันก็เป็นเรื่องที่ผมกับยัยคนนั้นยินยอมกันทั้งสองฝ่าย ตอนนี้คนเขาก็รู้กันหมดแล้ว ยัยคนนั้นคงได้ย้อนกลับมาเล่นงานแน่ เจิ้งเอ๋อร์ต้องถูกปรักปรำแน่ๆ”

จางเจิ้งกวางตาล่อกแล่ก สลัดตัวเองให้หลุดจากข้อกล่าวหาก่อน

“ฉันก็ฟังแกพูดมานานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่” ถ้าเป็นแค่ผู้หญิงที่ไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรมาก เอาเงินนิดๆหน่อยๆปิดปากก็น่าจะพอแล้ว

จางเจิ้งกวางยังคงพูดขึ้นอย่างสบายใจ “คุณป้าสบายใจเถอะ หนานฉิงเองก็รู้จักผู้หญิงคนนั้นดี ใช่ไหมน้อง”

ตอนแรกหนานฉิงก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งหรอก ปล่อยให้แม่จัดการเอง ตอนนี้จางเจิ้งกวางก็วกกลับมาที่เธอจนได้ พร้อมกับแม่ที่ขมวดคิ้วมองมาน้อยๆ จึงพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “พี่คะฉันทำดีที่สุดแล้ว พี่ปล่อยโอกาสให้เสียทิ้งเอง ผลมันจะเป็นแบบไหนพี่ก็ต้องยอมรับมันสิ”

“เสี่ยวฉิง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”เหาเสว่ฉินได้ฟังก็ยิ่งงุนงง ทำไมต้องดึงลูกสาวตัวเองเข้าไปเกี่ยวด้วย

“จะใครล่ะคะ ก็เป้ยฉ่ายเวยไง แต่หนูน่ะเตือนพี่เขาแล้วนะ”

เขาโง่เองที่คว้าโอกาสเอาไว้ไม่ได้ เธอสั่งให้คนจับตามองทุกการกระทำของเขา ได้ยินตั้งนานแล้วว่าเขาก็ตามไปด้วย ให้เวลาเขาตั้งมากมาย กลับทำไม่สำเร็จซะงั้น

ช่างเป็นไอ้งั่งที่มือไม่พายแต่เอาเท้าราน้ำซะจริง ปล่อยโอกาสที่หาได้ยากแบบนี้หลุดมือไปซะเสียเปล่า

เหาเสว่ฉินอดไม่ได้ที่จะขึ้นเสียงใส่ “พวกแกสองคนนี่มันปัญญาอ่อนจริงๆ”

“แม่คะมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนักหนาหนิ อีกอย่างหนูก็รู้ด้วยว่าพี่เขาทำไม่สำเร็จหรอก จะควบคุมอะไรไม่ได้ที่ไหนกัน ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรซักหน่อย” หนานฉิงยังไม่ยอมรับ

ถือซะว่าเป้ยฉ่ายเวยโชคดีไปแฃ้วกัน ไม่อย่างนั้นคงมีเรื่องสนุกๆให้ดูแน่

“ใช่ครับคุณป้า ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แถมยังถูกยัยหมาบ้านั่นกัดอีกด้วย” จางเจิ้งกวางเห็นพ้องต้องกันกับคำพูดของหนานฉิง

อย่างมากเขาก็เสียผลประโยชน์ไปแค่นิดหน่อย แต่ถึงมันก็ยังไม่เพียงพอที่จะเติมเต็มความเจ็บใจของเขา สักวันเขาต้องหาโอกาสนอนกับนังคนชั้นต่ำนั่นให้ได้

เหาเสว่ฉินโกรธจนพูดไม่ออก เมื่อมองลูกสาวสุดที่รักของตนกับหลานชายที่ไม่รู้จักความ ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมาดี

ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา เป็นหนานเทียนหยางที่เดินเข้ามา เขาไม่พูดไม่จาเดินเข้าไปหาหนานฉิงจากนั้นก็ตบเข้าที่หน้าฉาดใหญ่

ทุกคนต่างอึ้งกับการกระทำที่ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยของหนานเทียนหยาง

หนานฉิงลูบใบหน้าตนเอง มองบิดาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เสียงที่พูดก็เปลี่ยนโทนไปด้วย “พ่อ พ่อตบหนู”

“เทียนหยาง.....”เหาเสว่ฉินรู้ว่าหนานเทียนหยางกำลังโกรธ แต่ก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าตบเสี่ยวฉิงได้ เธออยากจะโอ๋ลูก แต่ทว่าครั้งนี้หนานฉิงก็ไม่ดื้อจริงๆนั่นแหละ

ยุยงคนให้ไปเล่นงานเป้ยฉ่ายเวยก็เพื่อความสะใจของตัวเอง ถ้าเกิดหลานชายทำเรื่องแบบนั้นสำเร็จขึ้นมาจริงๆก็คงจบเห่ แค่ตอนนี้เรื่องมันก็โกลาหลจนไม่รู้จะจบลงยังไงแล้ว