หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 22

ตอนที่22 อย่า เดี๋ยวจะโดนเห็นเข้า

มือว่างเปล่าของฉูเจ๋อหยางหลวงลงไปในกางเกงในเข้าไปในที่ลับอย่างไม่มีสิ่งกีดขวางสบายจนทำเอาเขาถอนหายใจก้มหัวลงไปพูดกับเป้ยฉ่ายเวย

“เธอดูตัวเธอสิว่ารู้สึกไวขนาดไหนทำแค่นี้ก็เปียกชุ่มไปหมด”

แต่สิ่งที่ตอบเขากลับเป็นร่างที่เอาแต่สั่นในอ้อมกอดเขา ตอนนี้เป้ยฉ่ายเวยดูไม่ดีมากเลยหันไปอีกข้างไม่มองเขา แต่ฉูเจ๋อหยางกลับยิ่งเข้ามาแล้วพูดใกล้ๆหูเธอ “อยากได้หรือเปล่าอื้อ?”

หนึ่งนิ้ว สองนิ้ว สามนิ้ว......เขาเข้ามาอย่างไม่มีสิ่งกีดขวาง ที่นั่นราวกับทะเลที่อบอุ่นดึงดูดมือเขาไว้ มีเสียงน้ำและรสชาติหวานที่กระจายออกมาทำให้ผู้ชายคนนั้นแอบยิ้ม

เป้ยฉ่ายเวยน้ำตาจะไหลมือขาวก็ไปจับแขนเขา “ขอเถอะฉูเจ๋อหยาง......”

ฉูเจ๋อหยางยกคิ้วขึ้นราวกับเป็นเจ้าของราวกับไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่การกระทำบนมือก็เร่งเร็วขึ้น “ขอฉัน? ขอฉันอะไร?”

“ขอ ขอคุณ.......ให้ฉัน......” เป้ยฉ่ายเวยใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดกว่าตะพูดคำนี้ออกมาทั้งอายทั้งรู้สึกไม่ยุติธรรม

ฉูเจ๋อหยางยิ้มแล้วทำตามคำขอเธอ เอาขาข้างหนึ่งของเธอห้อยไว้บนแขนแล้วใส่เข้าไปช้าๆ เห็นเป้ยฉ่ายเวยยังไม่ชินก็ชมวดคิ้ว “ช้า ช้าหน่อย......”

ทั้งๆที่เป้ยฉ่ายเวยให้ผู้ชายคนนี้ช้าหน่อยแต่เขาราวกับไม่ได้ยินหลังจากที่เข้าไปทั้งหมดก็จับขาทั้งสองข้างของเธอแล้วทำอย่างเต็มที่ ทำเอาเธอทั้งเมื่อยทั้งเจ็บทั้งสองมือจับก้านไม้ไว้แน่นกลัวตัวเองตกลงมา

“ฉูเจ๋อหยางคุณมันเลว.......ช้าหน่อย.......”

หลังจากขอแล้วไม่ได้ผลเป้ยฉ่ายเวยก็เริ่มร้องไห้ “เจ๋อเจ็บมากช้า ช้าหน่อย.......”

เป้ยฉ่ายเวยถอดหายใจทั้งตัวก็อ่อนลง

การกระทำของฉูเจ๋อหยางแบบนี้ทำให้เธอโมโหมาก ในสายตาก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้จุดอ่อนของเธอและแน่นอนเธอก็รู้ของเขาเหมือนกัน ขยับเอวเบาๆก็เห็นสีหน้าของฉูเจ๋อหยางตรึงสายตานั้นราวกับจะกินเธอลงไป

เจ็บแค่แป๊บเดียวอย่างน้อยก็ยังดีกว่าให้คนมาเห็นภาพน่ารังเกียจแบบนี้

ผ่านไปสักพักฉูเจ๋อหยางก็มากอดเธอแน่นแรงกอดนั้นทำเอาเธอเจ็บจากนั้นเขากัดฟันพูด “เป้ยฉ่ายเวยเดียวนี้กล้าลองดีแล้วนะ!”

หลังจากที่เป้ยฉ่ายเวยถูกปล่อยก็หายใจแรงๆระหว่างขาก็เหนียวไปหมด แต่เธอไม่มีแรงไปสนใจจนถึงตอนนี้ก็ยังคิดอยู่ว่าถ้าหนานฉิงเห็นแล้วจะทำยังไงดี?