หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 24

ตอนที่24 คิดอะไร อะไรก็มา

หลังจากที่ผ่านทริปฟาร์มที่เสียวสุดๆมาหลายวันเป้ยฉ่ายเวยไปทำงานก็อยู่ในสภาพเบลอๆในงานก็ทำผิดพลาดหลายครั้ง

เสี่ยวซงเห็นเป้ยฉ่ายเวยวันนี้นั่งโง่ๆเป็นครั้งที่ห้าของวันแล้วแล้วอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ “พี่ฉ่ายเวยเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

“อ่า? ไม่ ไม่มีอะไรฉันไปเช็คชองก่อนนะ” สายตาของเป้ยฉ่ายเวยดูมึนๆ

“พี่ฉ่ายเวยตอนนี้เป็นเวลาพักกินข้าวตอนเที่ยงนะคะ” เสี่ยวซงช่วยเตือน

นี่พี่ฉ่ายเวยเป็นอะไรกัน? เอาแต่นั่งโง่ๆไม่พอแถมยังลืมเรื่องที่ตัวเองเคยทำ? ตอนเช้าพึ่งไปเช็คของมาไม่ใช่หรือไง

เป้ยฉ่ายเวยเห็นลิสท์รายชื่อเช็คขอฃในมือตัวเองก็รู้สึกตัวเองไม่มีสติมากเกินไปเลยพูด “เสี่ยวซงเธอไปกินข้าวก่อนเลยนะ”

เสี่ยวซงเห็นเป้นฉ่ายเวยไม่มีความอยากไปก็ถาม “พี่ฉ่ายเวยไม่ไปกับพวกเรา?”

“ไม่แล้วฉันไม่อยากกินอะไรอ่ะ” เป้ยฉ่ายเวยเขย่าหัว

เสี่ยวซงเห็นเป้ยฉ่ายเวยไม่ยอมไปจริงๆก็ไม่ได้ไปบังคับแล้วไปกับเพื่อนทำงานคนอื่น

เป้ยฉ่ายเวยนวดหัวตัวเองอย่างเหน็ดเหนื่อยแล้วกลับไปห้องพักนั่งลงบนเก้าอี้หลับตาพักคนเดียว

ในสมองมีแต่สายตาคู่นั้นของฉูเจ๋อหยางวนเต็มไปหมด

เธอคิดว่าฉูเจ๋อหยางคงจะมาหาเธอเร็วๆแต่นี่กลับมาสามวันแล้วจากทีแรกที่ใจเธอเอาแต่เต้นระแวงตอนนี้ก็เริ่มสงบลง

ไม่มีสายโทรเข้าไม่มีข้อความเข้าแต่สาวตาก็หันไปมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่รู้ตัวนอกจากสีดำก็เป็นสีดำก็เหมือนอารมณ์เธอตอนนี้ที่มีแต่เมฆสีดำ

เสียงสั่นเบาๆทำให้เป้ยฉ่ายเวยที่กำลังนั่งคิดอยู่ก็ได้สติกลับมาสายตามองไปที่หน้าจอโทรศัพท์พอเห็นเบอร์โทรที่คุ้นเคยปรากฎขึ้นมามุมปากก็ยกยิ้มนี่นึกถึงอะไรก็มาอย่างนั้นจริงๆ

“ฮาโหล......” เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นจากเสียงตัวเอง

“เงินฉันเตรียมเสร็จแล้วเอาของเธอมาแลกได้เลยเป้ยฉ่ายเวย”

เสียงเย็นชาของฉูเจ๋อหยางส่งผ่านโทรทัพท์มาทั้งๆที่สองคนนี้อยู่ห่างไกลกันมากแต่เป้ยฉ่ายเวยก็รู้สึกถึงความเย็นมันเต็มตัวไปหมดขนาดมือเธอที่ถือโทรศัพท์อยู่ยังดูซีด

เธอตั้งสติให้ตัวเองสงบในน้ำเสียงก็มีความตื่นเต้น “อือฉันรู้แล้ว”

ในโทรศัพท์อีกฝั่งเงียบไปหลานวินาทีเวลาอันสั้นๆนี้สำหรับเป้ยฉ่ายเวยทุกวินาทีคือทรมานความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอมีภาพมายา

เธอเหมือนเป็นนักโทษที่กำลังรอโดนสั่งประหารชีวิต

“เป้ยฉ่ายเวยเธอนี่เก่งมากจริงๆเลย” น้ำเสียงเรียบนิ่งของฉูเจ๋อหยางเหมือนมีดคมที่แทงเข้าในใจเป้ยฉ่ายเวยนอกจากเจ็บก็ยังมีความเศร้าที่อธิบายไม่ถูก

เป้ยฉ่ายเวยเอาเล็บแทงเข้าในกำมือตัวเองทำเหมือนไม่ได้ยินที่เขาพูดประชดแล้วพูดอย่างเย็นชา “ถ้าไม่มีเรื่องอื่นฉันวางสายแล้วนะ”

วินาทีต่อมาโทรศัพท์อีกฝั่งก็เหลือเพียงเสียงวางสาย

คาดว่าฉูเจ๋อหยางก็ไม่คิดว่าเป้ยฉ่ายเวยจะมีท่าทีแบบนี้เขาคิดว่าเป้ยฉ่ายเวยคงมีความลำบากอะไรสักอย่างแต่ดูเหมือนเธอแค่อยากรีบได้เงินก้อนนี้

หลินไห่ที่เป็นเลขาขอฃฉูเจ๋อหยางเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีของเจ้านายตัวเองจากซอกประตูก็เก็บเอกสารที่จะยื่นให้เขาอย่างรู้ตัว

เธอไม่อยากเฮงซวย