หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 25

ตอนที่25 เขาต้องการเช็คของ

เปิดประตูเข้ามาสิ่งแรกที่เห็นก็คือห้องทำงานที่ถูกตกแต่งด้วยความเรียบง่ายพื้นที่เงาสะอาดและหน้าต่างบานกระจกที่มองเห็นวิวทั้งเมืองและมีโซฟาหนังสีดำ

และยังมีร่างสูงที่อยู่หลังโต๊ะทำงาน

เป้ยฉ่ายเวยใส่รองเท้าส้นสูงแปดเซนติเมตรตามที่บริษัทกำหนดยืนนานขนาดนั้นจนรู้สึกเริ่มเจ็บขา

แต่เธอก็ยังมองผู้ชายที่เอาแต่ก้มหัวดูเอกสารตรงนั้นอยู่เงียบๆตั้งแต่ที่เธอเข้ามาผ่านไปห้านาทีแล้วแต่เขาก็ไม่เคยวางปากกาลงเลย

ราวกับไม่มีเธออยู่ในห้อง

เวลาผ่านไปเรื่อยๆและต่อให้เป้ยฉ่ายเวยที่ทำเป็นเงียบๆก็เริ่มทนไม่ไหว เวลาพักเที่ยงผ่านไปคนที่อยู่ข้างนอกก็จะเพิ่มขึ้นถ้ามีคนเอาเรื่องนี้ไปบอกหนานฉิงก็ยิ่งยุ่งยากไปอีก

“ฉูเจ๋อหยางฉันเอาของมาแล้ว”

ได้ยินเสียงเป้ยฉ่ายเวย ฉูเจ๋อหยางราวกับพึ่งเห็นเป้ยฉ่ายเวยวางปากกาในมือลงอย่างสง่าและสายตาที่ราวกับจะดูดคนเข้าไปได้ก็มองเป้ยฉ่ายเวย “จะเอาของให้ฉันไม่ใช่หรือไงทำไม ไม่กล้าเอาออกมาหรือไง”

เป้ยฉ่ายเวยที่เหม่อลอยอยู่ก็รีบเก็บอาการเธอมั่นใจได้เลยว่าฉูเจ๋อหยางตั้งใจแน่นอน!

“ให้” เป้ยฉ่ายเวยเอาแฟลชไดร์ฟเล็กๆไปวางที่หน้าฉูเจ๋อหยาง

ฉูเจ๋อหยางมองเป้ยฉ่ายเวยและเห็ที่เธอแอบสูบอากาศแรงๆหนึ่งทีแล้วสายตาที่เย็นชาก็หันไปมองรองเท้าส้นสูงของเธอก็แอบขมวดคิ้วราวกับมีเรื่องที่ทำให้ไม่ดีใจเกิดขึ้น

ตอนที่เป้ยฉ่ายเวยหันมามองเขาก็เห็นเขาเก็บสายตาลงและมีขนตายาวที่ปิดตาเขาไว้

แต่ยังไงก็เคยอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปีเป้ยฉ่ายเวยก็รู้การกระทำเล็กๆน้อยๆของฉูเจ๋อหยางออกอย่างเช่น ตอนที่เขาโกรธก็จะเม้มปากอย่างไม่รู้ตัวเรื่องละเอียดแบบนี้ฉูเจ๋อหยางเองก็คงจะไม่รู้

มีแต่คนที่เห็นเขาสำคัญเท่านั้นจะจำเรื่องรายละเอียดอ่อนแบบนี้ได้

ถึงแม้เป้ยฉ่ายเวยไม่รู้ว่าฉูเจ๋อหยางกำลังโมโหเรื่องอะไรอยู่เธอก็กลัวทำเขาโมโหเลยตั้งแต่ที่เข้ามาก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำแต่พอเธอเห็นการกระทำต่อไปของฉูเจ๋อหยางก็อดใจไม่ไหวแล้วรีบถาม “นายหมายความว่าไงฉูเจ๋อหยาง”

มือของฉูเอหยางชะงักและยกตาขึ้นมามองเธอ “ก็จะเช็คของไง”

หน้าของเป้ยฉ่ายเวยแดงขึ้นมา “ฉันไม่จำเป็นต้องหลอกนายหรอกในนี้มีแค่คลิปนั้นคลิปเดียว”

เธอไม่คิดว่าฉูเจ๋อหยางจะมาเช็คของต่อหน้าเธอแบบนี้หรือว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีความละอายใจถึงแม้ทั้งสองคนเคยมีอะไรแบบนั้นมาหลายปีแต่ว่ามาดูต่อหน้าเธอแบบนี้มันเหมาะสมหรอ?

ฉูเจ๋อหยางเอาแฟลชไดร์ฟเสียบในโน๊ตบุ๊คและยกยิ้มขึ้นอย่างประชด “ไม่ดูแล้วฉันจะรู้ได้ไงเผื่อเธอเอาของคนอื่นมาหลอกฉัน”

“นาย!!” เป้ยฉ่ายเวยโดนฉูเจ๋อหยางเถียงจนพูดไม่ออกการต่อลองจำนวนเงินห้าล้านหยวนมันไม่ง่ายฉูเจ๋อหยางจะดูไม่ว่าแต่ว่ามาดูต่อหน้าเธอแบบนี้ดูก็รู้ว่าตั้งใจให้เธอลำบาก

แต่นึกถึงผลประโยชน์ของเงินก้อนนี้เป้ยฉ่านเวนก็เก็บความยากลำบากนี้ลงไปแล้วทำหน้านิ่งรอฉูเจ๋อหยางเช็คของ

ฉูเจ๋อหยางมองผู้หญิงคนนี้ที่วินาทีก่อหน้านี้ยังมองค้อนใส่เขาอยู่ต่วินาทีต่อมากลับทำหน้านิ่งความรู้สึกสนุกก็หายไปเลยเขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้เพื่อเงินห้าล้านหยวนยอมทนเรื่องน่าอับอายแบบนี้

อารมณ์ของฉูเจ๋อหยางยิ่งไม่ดีไปใหญ่

แป๊บเดียวก็ทำให้สองคนที่อยู่ในห้องตกใจหรือพูดง่ายๆคือน่าจะเป็นเป้ยฉ่ายเวยคนเดียวฉูเจ๋อหยางกลับยิ้มอย่างมีนัยแล้วมองเป้ยฉ่ายเวยอย่างนิ่งๆ

ได้ยินเสียงหนานฉิงเป้ยฉ่ายเวยราวกับนกที่ถูกยิงทุกเซลล์ในร่างกายตื่นเต้นไปหมดแต่เห็นฉูเจ๋อหยางที่ยังไม่นอมปิดคลิปสักทีก็รีบพูดเสียงเบา “ฉูเจ๋อหยาง รีบปิดสิหนานฉิงมาแล้วนะ”

นึกถึงเรื่องของเธอและฉูเจ๋อหยางโดนเพื่อนสนิทตัวเองรู้เลือดทั้งตัวก็เหมือนถูกดูดออกไปหมดหน้าขาวซีด

“ทำไมฉันต้องตอบตกลงกับเธอ เธอเป็นคนมาคุกคามฉันก่อน” ฉุเจ๋อหยางตอบอย่างไม่เร่งรีบราวกับไม่สนใจว่าหลังจากที่เกิดเรื่องแล้วจะเป็นยังไง

“ฉูเจ๋อหยางอย่าลืมสิว่าตอนนี้หนานฉิงเป็นแฟนนาย”

เป้นฉ่ายเวยที่ดูรีบร้อนกับฉูเจ๋อหยางที่เอาแต่นิ่งมาเปรียบเทียบกันมันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเสียงนิ่งๆของเขา “แล้วทำไม”

เป้ยฉ่ายเวยได้ยินเสียงเคาะประตูที่ยิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นก็ไม่สนใจสายตาคู่นั้นของฉูเจ๋อหยาง

รีบก้าวเท้าเดินไปข้างฉูเจ๋อหยางอยากไปดึงแฟลชไดร์ฟออกแต่พอเวลารีบมือก็ยิ่งไม่เชื่อฟังกันโดยเฉพาะมีคนตัวโตบางคนมันบังอยู่

ในใจเธอคิดอยู่อย่างเดียวห้ามให้หนานฉิงรู้เรื่องของเธอและฉูเจ๋อหยางเด็ดขาด

“อาเจ๋อ? อาเจ๋อคุณอยู่ข้างในไหม?” หนานฉิงที่รออยู่นอกประตูสักพักก็ไม่เห็นฉูเจ๋อหยางมาเปิดประตูพอลองเปิดประตูก็ยังล็อกไว้อยู่ข้างในต้องมีคนแน่ๆ

อาเจ๋อไม่ยอมมาเปิดประตูนานขนาดนี้หรือว่าอาเจ๋ออยู่ข้างในกับผู้หญิงคนอื่นในสมองก็นึกไปถึงกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงบนหมอนของในบ้านอาเจ๋ออยู่ๆก็ระแวงขึ้นมา

เสียงเคาะประตูยิ่งดังขึ้น “อาเจ๋อคุณเป็นอะไรรีบมาเปิดประตูนะ......”