หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 280

บทที่ 280 หนีตามกันแน่ๆ

‘ซ่า’น้ำถูกเทลงบนหัวของเด็กสาว

แก้วในมือของหนานฉิงถูกปล่อยลงกระแทกพื้น แก้วน้ำใบใสแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ สีหน้าของเธอไม่เปลี่ยน โทนเสียงราบเรียบพูดขึ้นว่า “เก็บขึ้นมา”

บรรยากาศตึงเครียดเริ่มก่อตัวขึ้นมา

คนอื่นๆก้มหน้าลงไม่กล้าปริปากพูด แอบเหงื่อซึมแทนเด็กสาวคนนั้น

เด็กสาวที่เปียกไปทั้งหัวนิ่งอึ้ง หลังจากที่มีสติกลับมาก็ร้องทุกข์เสียงดัง “ฉันทำอะไรผิดหรอคะ คุณถึงได้เอาน้ำมาเทใส่ฉัน ถึงคุณจะเป็นคุณหนูคุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้ ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคนอื่นยังไงก็ได้นะ”

“จะเก็บหรือไม่เก็บ” สีหน้าของหนานฉิงไม่เปลี่ยน ให้เธอแค่สองทางเลือก

หญิงกลางคนใจดีคนนั้นอยากพูดห้าม ก็ถูกคนข้างๆขวางเอาไว้ บ่งบอกเธอว่าอย่าเพิ่งใช้อารมณ์

เด็กสาวไม่ยอมก้มหน้า เชิดคอตอบกลับไปว่า “ฉันไม่เก็บ คุณทำของคุณเอง”

หนานฉิงยิ้มอ่อนๆออกมา ไม่สนใจเด็กสาวตรงหน้า เพียงแค่ดีดนิ้ว ก็มีผู้ชายสองคนเข้ามา

โค้งให้เธออย่างนอบน้อม “คุณหนาน ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้ครับ”

“ส่งเธอให้พ่อบ้านเฉิน” หนานฉิงชี้ไปทางเด็กสาว เธอจะให้คนส่งเด็กผู้หญิงคนนี้ไปทำอะไรก็ได้ สังคมนี้มีเงินไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกอย่างก็จริง แต่ถ้าไม่มีเงินก็ใช้ชีวิตลำบากหน่อยนะ

คนที่ไม่ยอมก้มหัวให้คนที่อยู่เหนือกว่าเพราะเงินเพียงน้อยนิดน่ะมันไม่มีอยู่จริงหรอกนะ

“ครับ คุณหนาน” ชายรับใช้ทั้งสองพยักหน้า เดินเข้าไปหาเด็กสาว

“ไม่ คุณจะทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้” เด็กสาวส่ายหน้าอย่างหวาดกลัว ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าการมีเหตุผลรองรับของตัวเอง ในด้านสิทธิ์และเงินทองแล้วมันก็แค่เสียงเล็กเท่านั้นเอง

แต่ไม่ว่าเธอจะขัดขืนยังไง ก็ถูกหนีบลงไปข้างล่างอยู่ดี ชั่ววินาทีที่เธอถูกลากผ่านลงไป หนานฉิงก็พูดขึ้นอย่างเฉยชาว่า “จำเอาไว้ แกก็แค่ตัวไรที่ใช้ชีวิตอยู่ใต้ดิน อย่าสะเออะมาเรียกร้องหาความยุติธรรม”

คนชั้นต่ำไม่ควรที่จะมีความยุติธรรมอะไรทั้งนั้น ก็เหมือนเป้ยฉ่ายเวยนั่นแหละ แค่เธอขยับนิ้ว ก็สามารถทำให้มันตายได้อย่างไม่มีที่ฝังศพแน่

เด็กสาวอยากขอร้องอ้อนวอน แต่พวกเขาไม่แม้แต่จะให้โอกาส ฉุดกระชากเธอลงไปอย่างทันทีทันใด

คนใช้คนอื่นๆทำได้เพียงแค่ฟังเสียงร้องไห้อ้อนวอนของเด็กสาวค่อยๆดังห่างไกลออกไป

“แก้วบนพื้นนี่ใครจะเก็บ” หนานฉิงกวาดสายตามองพวกเธอครบทุกคน จากนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่คนๆหนึ่ง

ทุกคนเหยียดหลังตรงทันที แต่หญิงวัยกลางคนๆนั้นที่เมื่อครู่คิดจะช่วยเด็กสาวพูด ก็พูดขึ้นอย่างระมัดระวังและหวาดกลัว “คุณหนานอย่าเพิ่งโกรธเลยนะคะ แก้วพวกนี้เดี๋ยวฉันเก็บเอง ฉันจะเก็บให้สะอาดเลยค่ะ”

หนานฉิงยังไม่พอใจ มองหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนพื้น พูดเสียงเรียบนิ่ง “เก็บสิ”

“ค่ะๆ” หญิงวัยกลางคนเดาใจไม่ถูกว่าเธอยอมยกโทษให้หรือยัง คุกเข่าลงบนพื้นอย่างอกสั่นขวัญแขวน ค่อยๆเก็บเศษแก้วที่แหลมคมขึ้นมาทีละชิ้น เพราะกดดันจึงมีเหงื่อผุดขึ้นตรงหน้าผากจนหยดลงบนพื้น

เสียงเพล้งดังขึ้น ตามมาด้วยหญิงวัยกลางคนร้องเจ็บปวดออกมา “โอ้ย เจ็บๆ มือฉัน...”