หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 285

บทที่ 285 ความสกปรกของคุณทำให้ฉันรู้สึกป่วย

“อะไรนะ” อวี๋ซือซือยังคงไม่ตื่น

เป้ยฉ่ายเวยจึงตะโกนพูดอีกรอบ ครั้งนี้เธอพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันเพิ่งเจอกับฉูเจ๋อหยางที่พิซซ่าฮัท”

“เธอกับรุ่ยรุ่ยกลับมาแล้วหรอ” อวี๋ซือซือยังไม่ได้สติ หลังจากที่เธอตั้งสติดีแล้วเธอถึงเข้าใจสิ่งที่เป้ยฉ่ายเวยพูด เธอลุกขึ้นจากเตียงในทันที “พระเจ้าช่วย ฉูเจ๋อหยางไวเป็นบ้าเลย แล้วเธอถูกจับได้รึเปล่า”

ใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะจับคนได้

ชายซึ่งแกล้งหลับอยู่ข้างๆนั้นมีท่าทีสำนึกผิด เขาทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกหดหู่มาก ซือซือก็ไม่รู้ที่อยู่ของเธอ ก็ไม่สามารถบอกฉูเจ๋อหยางได้ เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอไปที่ไหน “ยัง เกือบไปแล้ว ดีนะที่รุ่ยรุ่ยแก้ไขสถานการณ์ไว้ได้”

เธอเล่าเรื่องไหวพริบของรุ่ยรุ่ยที่ร้านพิซซ่าฮัทให้เพื่อนรักฟัง ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะจนเสียงดังลอดออกมานอกโทรศัพท์ เธอพูดไปก็ตบหน้าขาไปด้วย “ฮ่าฮ่าฮ่า ฉลาดจริงๆ พระเจ้าช่วย นี่มันยอดเยี่ยมมาก”

อวี๋ซือซือไม่กล้าพูดให้ชัดเจน เพราะว่าข้างกายยังคงมี “สายลับ” อยู่ แต่พอนึกถึงหน้าตาอันบูดเบี้ยวของฉูเจ๋อหยาง เธอก็รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก

ไอ้หยา น่าหัวเราะเสียจริง ถ้าหากว่าฉูเจ๋อหยางรู้ว่าถูกลูกชายที่รักของตัวเองเล่นงานเข้าล่ะก็ ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง

คงจะไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่

“อ้อ ไม่ต้องพูดถึงแล้ว เกือบทำเอาฉันหัวใจวาย เธอรีบนอนเถอะ ไม่คุยแล้ว ฉันสั่งเดลิเวอรี่มาแล้ว”

เป้ยฉ่ายเวยแค่อยากจะถามว่าอวี๋ซือซือรู้เรื่องที่ฉูเจ๋อหยางมารึเปล่า ดูแล้วฉูเจ๋อหยางเหมือนจะตั้งใจมาที่นี่ หวังว่านี่จะเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น

อวี๋ซือซือนึกขึ้นได้ถึงเรื่องบางอย่าง “งั้นก็ได้ พวกเธอไปหาอะไรทานปลอบขวัญก่อนเถอะ”

เธอต้องคิดบัญชีกับใครสักคน

พอวางสาย อวี๋ซือซือก็วางโทรศัพท์ลง สองนิ้วของเธอจิ้มไปที่เอวของใครบางคน จากนั้นก็ถามอย่างดุดัน “พูด คุณบอกความลับไปใช่หรือไม่”

“เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ฝันร้ายรึเปล่า ไม่ต้องกลัวนะ” ถังฉีตงแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจพร้อมกับยื่นมือออกไปโอบเธอไว้ จากนั้นก็ลูบหลังเธอเป็นการปลอบโยน

“....” ผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆ ตอนนี้อ่อนลงบ้างแล้ว

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้บอกที่อยู่ของเวยเวยกับถังฉีตง เขาไม่น่าจะรู้อะไรหรอก ช่างเถอะถือว่าเชื่อเขาสักครั้งก็แล้วกัน

ถังฉีตงรอดตัวไปได้อย่างน่าประหลาดใจ

อีกทางหนึ่งเป้ยฉ่ายเวยก็รับเดลิเวอรี่มา คอยดูแลรุ่ยรุ่ยให้ทานจนหมด ทั้งสองคนเล่นหมากโกะด้วยกันในห้องนอน

ตอนกลางคืน อยู่ๆโรงพยาบาลก็โทรตามให้เป้ยฉ่ายเวยแวะไป เธอได้แต่กำชับรุ่ยรุ่ยให้อยู่บ้านด้วยความอุ่นใจ ถ้ามีเรื่องอะไรให้โทรหาเธอ

เมื่อตอนขากลับยางรถยนต์ดันแตก คนขับเอายางไปซ่อมยังไม่กลับมา เป้ยฉ่ายเวยได้แต่เดินแถวนั้นไกลๆ เดินจนถึงบริเวณถนนเพื่อโบกรถ

เธอยังสงสัยว่าทำไมดึกขนาดนี้โรงพยาบาลถึงได้โทรให้ไปหาใช่เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า ขณะที่ไม่ทันสังเกตก็เห็นรถเบนท์ลีย์ค่อยๆจอดลงข้างๆเธอ

จนกระทั่งเธอเห็นว่ารถเบนท์ลีย์คันหนึ่งกำลังขับเข้าใกล้เธอและกำลังมุ่งหน้ามายังตำแหน่งที่เธอยืนอยู่ เธอถึงได้สังเกตว่ารถเบนท์ลีย์คันนั้นขับด้วยความเร็วเหมือนหอยทาก เคลื่อนไหวทีละน้อยทีละน้อย