หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 36

ตอนที่36 การทดสอบของฉูเจ๋อหยาง

“แม่ไม่ต้องอธิบายก็ได้ ผมเข้าใจ” ถึงแม้รุ่ยรุ่ยจะอายุน้อยแต่ก็รู้เรื่องตั้งแต่เด็กอย่างเช่นทำไมแม่ไม่พาเขาไปแล้วทิ้งไว้กับย่า

เขารู้ว่าแม่มีเหตุผลของแม่ก็เลยไม่ได้โกรธ

มือเรียวของเป้ยฉ่ายเวยจับกุมมือนุ่มของรุ่ยรุ่ยสายตาดูเศร้าแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ “ขอโทษนะรุ่ยรุ่ยรอให้เธอโตกว่านี้เดียวแม่จะบอกเธอเอง”

เด็กเป็นพวกที่ชอบสังเกตเขารับรู้ได้ถึงแม่มีอารมณ์เศร้าก็อดที่จะรีบร้อนไม่ได้ “รุ่ยรุ่ยขอแค่มีแม่ก็พอแล้วแม่ห้ามเศร้านะครับ”

“อือแม่ไม่เศร้าแม่มีสุดที่รักที่รู้เรื่องขนาดนี้แม่จะเศร้าได้ยังไง” ในใจเป้ยฉ่ายเวยรู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่ให้เธอมีลูกที่ดีแบบนี้

คนอื่นมักจะบอกว่าลูกสาวเป็นผ้าห่มที่อบอุ่นงั้ยรุ่ยรุ่ยก็เป็นเสื้อแจ็คเก็ตที่อบอุ่นของเธอมักจะทำให้ใจเธอมีกำลังตลอด

ได้ยินที่เป้ยฉ่ายเวยพูดแบบนี้รุ่ยรุ่ยก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกแต่หน้าก็ยิ้มบานเผยให้เห็นฟันที่เรียบร้อยทั้งสดใสทั้งน่ารัก

เป้ยฉ่ายเวยก็โดนรอยยิ้มเขาแผ่เชื้อจากนั้นก็ยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว

“รุ่ยรุ่ยพวกเราไปดูฮิปโปกัน”

“ครับ” ที่จริงรุ่ยรุ่ยก็ไม่อยากลับเช้าขนาดนั้น

เป้ยฉ่านเสยเก็บของเข้าในกระเป๋าเสร็จก็พารุ่ยรุ่ยไปดูฮิปโปที่เขสชอบที่สุดพอดีกับที่ตอนเธอไปโกงฮิปโปเขากำลังเตรียมให้อาหารฮิปโปอยู่

รุ่ยรุ่ยดีใจจนยื่นคอไปมองดูเป้ยฉ่ายเวยกำลังจะช่วยจัดผมรุ่ยรุ่ยที่ยุ่งอยู่ก็โทรศัพท์สั่นในกระเป๋า

เป้ยฉ่ายเวยเลยต้องเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนพอเห็นว่าหนานฉิงเป็นคนโทรมาก็ลังเลไปสักพักแล้วค่อยรับยังไม่รอให้เธอเปิดปาก

หนานฉิงที่อยู่อีกฝั่งก็พูดขึ้นมา ”เวยเวยเธออยู่ไหนเนี่ยฉันน่าเบื่อจะตายอยู่แล้วหรือว่าฉันไปหาเธอดี”

เป้ยฉ่ายเวยจับมือรุ่ยรุ่ยไว้กลัวคนอื่นไปเบียดโดนเขาแต่เสียงก็ไม่เปลี่ยน “หนานฉิงเธออยู่กับฉูเจ๋อหยางอยู่ไม่ใช่หรือไงทำไมอยู่ๆมามีเวลา”

เป้ยฉ่ายเวยไม่พูดยังดีพอพูดขึ้นมาหนานฉิงก็บ่นทันที “เวยเวยเธอไม่พูดยังดีพอเธอพูดฉันก็เศร้าเลย อาเจ๋อไปเดินที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกับฉันยังไม่ได้ครึ่งชั่วโมงก็ไปแล้วแถมไม่บอกเหตุผลให้ฉันสักคำ”

พอดีกับที่รุ่ยรุ่ยตะโกนขึ้นมา “แม่ครับรีบดูสิฮปโปกินแตงโมคำเดียวหมดโคตรเก่งเลย”

หนานฉิงได้ยินแต่เสียงรุ่ยรุ่ยฟังไม่ขัดว่าเขาพูดอะไรก็ถามอย่างสงสัย “เวยเวนทำไมที่เธอตรงนั้นมีเด็กเนี่ย”

ใจเป้ยฉ่ายเวยก็ระแวงขึ้นมาแต่เห็นหนานฉิงได้ยิรไม่ชัดก็พูดไปตามหนานฉิง “อ่อเป็นเด็กของญาติฉันช่วยเขาเลี้ยงดูแป๊บนึงขอโทษนะหนานฉิงที่ตอนนี้ฉันไปหาไม่ได้”

“ก็ได้งั้นพรุ่งนี้เธอต้องมานะ” ดูจากท่าทีที่หนานฉิงมีต่อลูกสาวก็ดูออกว่าเธอไม่ค่อยชอบเด็กเธอก็เลยรีบปฏิเสธไม่ให้เวยเวยพาเด็กมาด้วย

เป้ยฉ่ายเวยตอบอือเสร็จก็วางสายไป

รุ่ยรุ่ยทำหน้าเหมือนทำอะไรผิด “แม่ผมพูดอะไรผิดไปแล้วใช่ไหม”

“ไม่ใข่รุ่ยรุ่ยเป็นเด็กดีของแม่อยู่แล้ว” เป้ยฉ่ายเวยลูบหัวอย่างอบอุ่น

แป๊บเดียวความสนใจของรุ่ยรุ่ยก็โดนการเคี้ยวอ่าปากกล้างของฮิปโปดึงดูดไปอีก

ทั้งสองคนเล่นกันไปจนถึงตอนเย็นแล้วค่อยกลับไปและแน่นอนคนที่ไม่อยากไปที่สุดคือรุ่ยรุ่ยเขารู้สึกวันนี้เวลาผ่านไปเร็วมาก