หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 48

บทที่48 โรงพยาบาล?ไม่เป็นไร

เป้ยฉ่ายเวยที่ถูกปล่อยเลือดออกนั้นไม่ต่างอะไรกับบอลที่ถูกปล่อยลมออกเพียงตัวอยู่ที่เตียงแบบไม่มีแรงขาถูกห้อยไว้เหมือนขาหมูอยู่กลางอากาศ

ถ้าหากข้างข้างไม่มีผู้ชายที่ชื่อว่าฉูเจ๋อหยางเธอก็คงรู้สึกดีกว่านี้

ตั้งแต่เขาเข้ามาในโรงพยาบาลก็ไม่เคยพูดออกมาแม้แต่คำเดียวหน้าของเขาดำยิ่งกว่าบอกของบ้านยายถ้าเอามือไปจับก็คงมีรอยสีดำดำติดตามออกมาแน่นอน

รอแล้วรอเล่าเป้ยฉ่ายเวยคิดว่าเดี๋ยวฉูเจ๋อหยางก็คงไปเองแต่เขาไม่ใช่แค่ว่าไม่ไปแต่ยังใช้สายตาแบบนั้นมองเธอ

โอเคฉูเจ๋อหยางมองเธอก็ไม่เคยหลีกเลี่ยงอยู่แล้ว

เป้ยฉ่ายเวยคิดว่าตัวเองควรจะพูดอะไรสักหน่อยยังไงหลายชั่วโมงก่อนเธอก็เกือบจะถูกแก้ผ้าแล้วถึงจะไม่สำเร็จแต่ผู้ชายตรงหน้าก็ทำขั้นตอนแล้ว

ดังนั้นดังนั้นครั้งนี้ถือว่าผ่านแล้วหรือยัง?

คำพูดของฉูเจ๋อหยางทำให้สิ่งที่เธอคิดทั้งหมดเป็นศูนย์ “เธออย่าคิดว่าแบบนี้ก็ถือว่าผ่านไปแล้ว”

ดีที่สุดคือเธออยู่นิ่งนิ่งไม่ต้องพูดอะไรอย่าทำให้เขาโกรธจะดีกว่า

แต่เหมือนเป้ยฉ่ายเวยมองสีหน้าของฉูเจ๋อหยางไม่รู้เรื่องหรือว่าเธอไม่ทันสังเกตเห็นแล้วพูดออกมาแบบไม่พอใจ “ฉูเจอหยางฉันยอมรับของเสนอของนายแล้วนายปล่อยมันไปนั่นเป็นสิทธิ์ของนาย”

กว่าเธอจะพูดให้ตนเองยอมเขาทำมันไม่สำเร็จเองแล้วแลนด์ของเธอจะเสียไปฟรีๆงั้นหรอ

ฉูเจ๋อหยางพูดคำง่ายออกมาคำนึง “ดี”

“โอเคงั้นนายตกลงแล้ว” สายตาของเป้ยฉ่ายเวยสว่างขึ้นมาแต่ว่าพอเธอมองไปทางฉูเจ๋อหยางเหมินกำลังจะถอดกระดุมสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นกังวล “นายจะทำอะไรที่นี้โรงพยาบาลนะ!”

สายตาที่ดูดเดือดของฉูเจ๋อหยางนั้นเหมือนปีศาจ

สายตาของฉูเจ๋อหยางคิดแล้วคิดพูดออกมาแบบสีหน้าไร้อารมณ์ “ถ้าเธอรีบร้อนฉันก็จัดให้”

คิดแล้วคิดใช้น้ำเสียงลอยๆพูด “โรงพยาบาลไม่เป็นไร”

“เดี๋ยวเดี๋ยวเดี๋ยวฉันไม่ตกลงพวกเราตกลงกันตกลงกันใหม่” เป้ยฉ่ายเวยก็แค่อยากให้ผ่านตอนนี้ไปไม่ได้คิดที่จะทำอะไรกับเขาและเธอฟังจากคำพูดของฉูเจ๋อหยาง

เหมือนกับว่าเธอคิดเหตุการณ์มากมายขนาดบัตรเจ็บแล้วยังคิดที่จะทำแบบนั้นกับเขาอีก

ฉูเจ๋อหยางทำเหมือนได้ยินที่เธอพูดแล้วแล้วจัดคอเสื้อตัวเองมองไปทางเธอ “พูด”

เป้ยฉ่ายเวยขยับที่มุมปากไปแป๊บนึงรู้สึกเหมือนกันมากผู้ชายตรงมากไม่ได้ตั้งใจที่จะถอดเสื้อจริงๆก็แค่ทำท่าทางเพื่อหลอกให้เธอกลัว

ชั่วร้ายนายบ้า

แต่ถ้ายังให้เธอวงเวียนอยู่กับฉูเจ๋อหยางเธอคงออกจากความรู้สึกในใจนี้ไม่ได้

ขยับกล่องคอตั้งไจทำสีหน้าให้ดูจริงจังแล้วพูดขึ้น “ฉูเจ๋อหยางข้อตกลงข้อนี้ของนายฉันตกลงกับนายไม่ได้จริงๆขัดต่อคุณธรรมฉันก็ทำไม่ได้จริงๆ”

“ข้อตกลงอย่างอื่นฉันรับปากอะไรได้ทุกอย่าง”

“ได้”

“ฉันรู้ว่านาย……เดี๋ยวก่อนไหนว่าอะไรนะ?”

ฉูเจ๋อหยางตอบตกลงอย่างรวดเร็วเป้ยฉ่ายเวยปรับตัวไม่ทันเขาใจดีขนาดนี้เลยเป็นทนายก็ต้องทำให้ตนเองได้รับผลประโยชน์มากที่สุด

ไม่มีหลักการ……

ว่าแล้วเธอเห็นฉูเจ๋อหยางเหมือนมีอะไรจะพูด “ฉันรับข้อตกลงของเธอได้แต่เธอต้องตอบคำถามฉันหนึ่งข้อ”

เป้ยฉ่ายเวยกำลังจะตอบตกลงแต่พอคิดถึงครั้งก่อนก่อนที่เขาเคยทำให้เธอก็เลยถามขึ้นแบบระมัดระวัง “ไม่ละเมิดศีลธรรม?”

เห็นฉูเจ๋อหยางพยักหน้าเป้ยฉ่ายเวยถึงกล้าที่จะพูดต่อ “งั้นนายว่ามา”

“เป้ยฉ่ายเวยเธอมีเรื่องที่กำลังปิดบังฉันอยู่ใช่ไหม”