หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 500

บทที่ 500 ดอกกุหลาบสีเเดงดอกกุหลาบสีขาว

สีหน้าของเป้ยฉ่าเวยเเน่นิ่ง รู้สึกเเปลกใจความกระตือรือร้นเเละความหวังดีของคุณป้าฉู่ เเต่ว่าคำพูดนี้….

เพราะเธอกับฉูเจ๋อหยางไม่ได้จดทะเบียนสมรสด้วยกัน เธอก็ยังรู้สึกกลัวหน่อย

สายตาที่ไม่ตกใจของท่านฉูมองไปที่ทั้งสอง ทั้งๆที่ไม่ได้มองอย่างไร้มารยาท เเต่กลับทำให้รู้สึกกดดันมาก

เป้ยฉ่ายเวยไม่กล้าตอบ ก้มหัวลงไม่ได้พูดอะไร

ฉูเจ๋อกยางจับมือเธอเเน่น มองด้วยสีหน้าอบอุ่น: “เวยเวย เรียกสิ”

ปากของเป้ยฉ่ายเวยขยับไปมา ยังมีความลังเลอยู่ มองกับสายตาที่หนักเเน่นของเขา สุดท้ายก็ต้องยอมเรียก: “คุณปู่ คุณพ่อ คุณป้า”

พ่อหลี่เเละป้าหลี่เองก็ตอบอย่างญาติดี ท่านฉูกลับทำเหมือนไม่เห็น หันหัวไป มองทางรุ่ยรุ่ย สีหน้าที่จริงจังหายไปหมดเลย

คนในบ้านที่มักจะเห็นใบหน้าที่ยิ้มเเย้มไม่บ่อย ในระหว่าที่ทุกคนกำลังตกใจ ท่านฉูเองก็ก้มลงหารุ่ยรุ่ย: “ชื่อรุ่ยรุ่ยหรอ? มาหาทวดมา”

รุ่ยรุ่ยมองๆที่พ่อ เเล้วก็มองเเม่ สุดท้ายก็เดินไแหาทวด

เจ้าร่างน้อยยืนนิ่งๆ สีหน้าที่จริงจังเหมือนฉูเจ๋อหยาง

เชื้อของตระกูลฉูเเรงมาก

ก็เหมือนตอนนี้ ไม่มีคนสงสัยว่ารุ่ยรุ่ยเป็นลูกของตระกูลฉูจริงรึเปล่า

“เรียกคุณทวด” ท่านฉูมองรุ่ยรุ่ยด้วยเเววตาที่เเปลกใจ ในเเววตาที่หวัง

นี่คือลูกคนเเรกของตระกูลฉูรุ่นที่4

ก็พลาดกันไป4ปี!

ไม่ควรเลย ไม่ควรเลยจริงๆ!

รุ่ยรุ่ยเหมือนจะไม่ยอม ก้มหัวลง

ไม่ใช่ว่าไม่มีมารยาท เเต่เพราะว่าตั้งเเต่เข้ามาก็รู้เลย ว่าคุณทวดท่านนี้ไม่สนใจเเม่

เมื่อก่อนก็เคยเเอบได้ยินคุณพ่อเเละคุณเเม่คุยกัน รู้ว่าคุณทวดท่านนี้ไม่เหมือนคนทั่วไป เป็นคนที่มีอิทธิพลอำนาจ

เเต่ไม่ว่าจะเป็นคนยังไง ในใจของเขาคนที่สำคัญที่สุดคือเเม่

คนที่ไม่ดีกับเเม่ เขาเองก็ไม่ชอบ!

สีหน้าเเละท่าทางของรุ่ยรุ่ยทำให้ความดีใจของท่านฉูน้อยลง

สุดท้ายก็ยอมมองเป้ยฉ่ายเวย

ทั้งตัวของเป้ยฉ่ายเวยก็ตกใจ กะพริบตา มองรุ่ยรุ่ย: “รุ่ยรุ่ย เรียกสิ”

รุ่นรุ่ยนี่ถึงเรียกท่านฉูอย่างไม่เต็มใจ: “ท่านทวด”

ตอนนี้ท่านทวดเองก็ดูตื่นเต้น ไม่สนใจท่าทางเมื่อสักครู่ของรุ่ยรุ่ย ยิ้มขึ้นพยายามทำดีกับเด็กตัวเล็กเเค่นี้ ทำให้คนรอบข้างที่เห็นมองหน้ากันเอง

ท่านฉูไม่สนใจอย่างอื่น พ่อฉูก็สนใจฉูเจ๋อหยางกับเป้ยฉ่ายเวยให้นั่งลง

พ่อฉูดูเหมือนจะญาติดีด้วย อาจจะเพราะเเม่ฉูช่วยพูดดีไว้

ถอนหายใจใส่เป้ยฉ่ายเวย: “หลายปีมานี้ดูเเลรุ่ยรุ่ยคนเดียว ลำบากเธอจริงๆ”

เป้ยฉ่ายเวยเม้มปาก

มองพ่อฉูอย่างขอบคุณ

ฉูเจ๋อหยางจับมือเธอเเน่น หันข้างๆหน่อย

เธอเห็นความรู้สึกผิดจากสายตาของเขา