หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 7

ตอนที่ 7 ทั้งอิจฉาและไม่สบายใจ

เมื่อวานหนานฉิงได้สอบถามจากเพื่อนสมัยเรียน จึงรู้ว่าฉูเจ๋อหยางโสดมาหลายปี เขาเลยยังไม่มีแฟน “เวยเวย เธอรู้หรือเปล่าว่าเร็วๆนี้จะมีงานเลี้ยงฉลองของโรงเรียนน่ะ พวกเราหลายคนต่างสนใจจะมากันด้วยนะ”

“เธอพูดถูก อาเจ๋อ2-3ปีมานี้ยังไม่ได้คบใครเลย นั่นแสดงว่าเขายังชอบฉันอยู่แน่ๆ ฉันคิดว่าจะใช้โอกาสในงานเลี้ยงนี้บอกความในใจกับเขา ต่อหน้านักเรียนและคุณครูทั้งโรงเรียนเลยละ ดูสิว่าเขายังจะปากแข็งปฏิเสธฉันอยู่อีกไหม”

“อืม เอางั้นหรือ?” เป้ยฉ่ายเวยถือมีดและส้อมในมือไว้แน่น ยิ้มตอบไปว่า “ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะช่วยเธอยังไงดี โอกาสของเธอมาถึงแล้ว ดีใจด้วยนะ”

หนานฉิงยิ้มหน้าบาน “ที่ไหนได้ ถึงเวลานั้นฉันก็ต้องพึ่งเธออยู่ดีนั่นแหละ”

ต่อมาหนานฉิงพาเป้ยฉ่ายเวยไปที่ร้านขายจิวเวอรี่ เธอบอกว่าอยากได้แหวนสักคู่หนึ่ง หนานฉิงส่งขนาดรอบนิ้วของผู้ชายให้พนักงานในร้าน รอยยิ้มบนใบหน้าของเป้ยฉ่ายเวยแข็งทื่อ ในใจเธอรู้สึกเป็นทุกข์

หนานฉิงเลือกแหวนทำจากแพลทินัมที่เรียบหรูได้คู่หนึ่ง ส่งให้เป้ยฉ่ายเวยพิจารณา

“เวยเวย แหวนนี้สวยไหม?”

เป้ยฉ่ายเวยพยักหน้า “อืม สวยดีนะ”

“ฮิฮิ เมื่อก่อนฉันเคยให้อาเจ๋อแล้ววงหนึ่ง แต่ว่าฉันทำของเขาหายตอนที่ไปเที่ยว ครั้งนี้ฉันจะซื้อให้เขาใหม่ เพื่อชดเชยให้เขา.....”

หนานฉิงพูดอะไรอีกเป้ยฉ่ายเวยไม่ได้ยินแล้ว เธอได้ยินแต่เสียงเพลงที่ดังเข้ามาในหู เธอปวดร้าวไปทั่วทั้งร่าง

เธอรู้สึกอิจฉาและไม่สบายใจ

“จริงหรือ?” เป้ยฉ่ายเวยเห็นแผลผ่าคลอดที่หน้าท้องของหนานฉิงแล้ว อดถามไม่ได้ “แล้ว เจมส์เค้าว่ายังไงบ้าง เธอกลับมาแบบนี้เขาไม่ว่าอะไรเลยหรือ?”

“เขาน่ะชอบฉัน แต่ว่าฉันบอกเขาไปตรงๆว่าฉันไม่ได้ชอบเขา” หนานฉิงบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เขาไม่อยากจะเลิกหรอก แต่ว่าฉันใช้ลูกสาวข่มขู่เขา สุดท้ายเขาก็เลยยอมเซ็นสัญญาเรื่องหย่าร้างและจ่ายค่าตอบแทนแต่โดยดี”

เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้พูดอะไรอีก

เธอรู้สึกเสียใจแทนอีตาเจมส์นั่น ที่แต่งงานกับหนานฉิงและคิดจะใช้ชีวิตกับเธอไปตลอด แต่ภรรยากลับไปชอบคนอื่น พูดถึงลูกสาว ที่จริงแล้วเธอไม่อยากให้หนานฉิงและเจมส์เลิกกันเลย?

“เวยเวย ทำไมเธอต้องใส่ชุดนอนแขนยาว ปิดมิดชิดซะขนาดนั้นด้วยล่ะ?” หนานฉิงในที่สุดก็สังเกตเห็นว่าเป้ยฉ่ายเวยสวมเสื้อผ้ารัดกุม เธอยื่นมืออกมา “เมื่อก่อนเราอาบน้ำด้วยกันบ่อยๆไม่ใช่หรือ เรือนร่างของเธอก็ไม่ใช่ฉันจะไม่เคยเห็น”

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันเป็นคนขี้หนาวเธอก็รู้นี่นา” เป้ยฉ่ายเวยพูดไปยิ้มไป พลางเอามือของหนานฉิงออกไปห่างๆ “อากาศเย็นแบบนี้เธอรับได้ แต่ฉันไม่เอาด้วยหรอก”