หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 86

ตอนที่ 86 ทำงาน ทำงาน

เป้ยฉายเวยก็คิดว่าคำอธิบายของเพื่อนของเธอนั้นสมเหตุสมผลที่สุด แต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดในใจอยู่เล็กน้อย

แค่เล็กน้อยจริงๆ

"ซือซือ  ไม่ต้องแล้ว​ ฉันรับปากเขาไปแล้ว​ และเธอก็น่าจะคิดผิดนะ​ เค้าแค่ให้ฉันไปทำงานก็แค่นั้น"

"เวยเวยเธอสมองกลับไปแล้วหรือไง​ ฉันไม่เห็นด้วย​ มันเป็นกับดักของหนานฉิง" ​ อวี๋ซือซือรีบพูดด้วยความงุนงง 

เวยเวยเป็นผู้หญิง​ฉลาดคนหนึ่ง​ ตั้งแต่ตอนที่กลับมาพร้อมเธอ​ สมองก็เหมือนโดนเศษวัชพืช​กินหมดแล้ว

"ไม่มีอะไรหรอก​ ฉันรับมือได้หน่า อีกอย่างฉันกับฉูเจ๋อหยางก็ทำข้อตกลงกันแล้ว ฉันเป็นแค่ลูกน้องในบริษัท​ของเขา​ เขาเป็นแค่เจ้านายของฉันก็เท่านั้นเอง

เสียงที่อ่อนโยนของเป้ยฉายเวยเผยให้เห็นถึงสิ่งที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

"มันไม่สมกับเป็นนิสัยเธอเลย" อวี๋ซือซือพูดด้วยความอ่อนแรง​ ฟังคำพูดของเป้ยฉายเวยแล้ว​ เธอรู้ว่าถึงพูดอะไรไป​ ก็ไม่สามารถดึงเธอกลับมาได้แล้ว

"ฉูเจ๋อหยางเอาอะไรให้เธอกินกันแน่​ ทำให้เธอเชื่อฟังเค้าขนาดนี้​ เค้าไม่ได้บังคับอะไรเธอใช่ไหม

" ไม่มี​ ฉันจะถูกเขาบังคับได้ยังไง​" เป้ยฉายเวยกัดริมฝีปาก​ แล้วพูดอย่างผ่อนคลาย​ " ซือซือ จริงๆแล้วฉันไปทำงานก็ไม่ได้เสียหายอะไร​ เขาบอกว่าเงินเดือนไม่น้อยกว่าที่ทำงานเดิมแน่นอน"

"เธอนี่​ นิสัยเดิมสินะ​ ถ้าตัดสินใจไปแล้วต่อให้เอาวัวสิบตัวมาลากก็กู่ไม่กลับ​ ฉันล่ะกลัวเธอจริงๆ​ งั้นฉันไปสมัครด้วย" ใครใช้ให้เธอน้ำใจงามขนาดนี้  

" หา​ จะเป็นไปได้ยังไง  ฉันแค่จะไปทำชั้นบน​ ​ทำงานกับบริษั​ทนิตยสารเฉินซี" เป้ยฉายเวยพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด “แต่เธอบอกฉันเองไม่ใช่หรอ ว่าฉันเหมาะกับอาชีพนักข่าว บริษั​ทนิตยสารเฉินซีก็ดูไม่เลวนะ”

"บริษัท​นิตยสารเฉินซีเข้มงวดในการรับพนักงานนะ​" คนเก่งที่จะสามารถอยู่ชั้นสามสิบสองนั้นต้องมีตำแหน่งที่แน่นอน​ ​เพราะที่นั่นไม่ใช่สำนักพิมพ์กระจอก​ เป้ยฉายเวยกลัวนิสัยความอดทนต่ำของเพื่อนเธอที่อาจจะอยู่ได้แค่ไม่กี่วัน

" เอาหน่า ตอนฉันกลับมาฝ่ายบุคคลได้ส่งอีเมลมาให้ฉันเกือบแปดสิบฉบับ​ ฉันไปทำงานกับเธอ​ ต้องเป็นกำลังสำคัญเล็กๆให้กับพวกเขาได้แน่​ เธอคิดว่าจะเป็นผู้ช่วยที่คอยบริการคนอื่นแบบเธอหรอ"

ยังไงซะเธอก็เรียบจบคณะข่าวสาร​ ไม่ใช่แค่งานนักข่าวในบริษัท​นิตยสาร​ เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการ​ยังไม่มีปัญหา​ แค่เธอไม่ชอบกฎระเบียบ​ของที่ทำงาน​ เลยยอมที่เหนื่อยกับงานข้างนอก

"อีกเรื่อง​ งานของฉันสามารถดูแลครอบครัวได้อิสระตลอดเวลา​ เลยไม่มีปัญหา"

"เอาเถอะ​ เธอมีความสุขก็ดีแล้ว" ถ้าพูดถึงเรื่องความสามารถ​ เป้ยฉายเวยเชื่อในตัวเพื่อนรักของเธอ​ ถ้าไม่นับเรื่องที่เธออู้งานทั้งวัน​ ถ้าทำงานก็จะจริงจังมาก

"ซือซือ  งั้นแค่นี้นะ​ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงเจอกัน"  อวี๋ซือซือพูดจบก็กดวางสายเลย  

เป้ยฉายเวยล้มตัวลงบนโซฟา​ จิตใจกระวนกระวาย​และมีเรื่องกลุ้มใจบางเรื่องที่พูดออกมาไม่ได้

ถ้าหนานฉิงรู้เข้า​ จะแสดงท่าทียังไง

คิดมาทั้งคืน​จนเก็บเอาไปฝัน​ ตอนเช้าเลยตื่นนอนแบบสะลึมสะลือ

ยื่นมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์​ใต้หมอนขึ้นมาดู  ก็ปรากฏ​ข้อความหนึ่งขึ้นมาบนหน้าจอ

 "แปดโมงครึ่ง​ รายงานตัวที่ฝ่ายบุคค"

" เชอะ" เป้ยฉายเวยเหลือบดูเวลา​ ความง่วงกระจายหายไปหมด​ เธอรีบคว้าชุดจากตู้และเปลี่ยนเสื้อผ้า