หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 95

บทที่95 หลังจากความแตก

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม เวยเวยเธอบอกฉันสิว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง” หนานฉิงยังคงหอบความหวังสุดท้ายไว้ในสายตา เธอหวังที่จะได้ยินคำปฏิเสธจากปากเป้ยฉ่ายเวย

แต่ว่าเมื่อเห็นท่าทีนิ่งเงียบและรู้สึกผิดของเป้ยฉ่ายเวย ด้ายเส้นสุดท้ายในหัวของหนานฉิงก็ขาดลง

หนานฉิงกำฝ่ามืออย่างรวดเร็วและเดินตรงไปยังเป้ยฉ่ายเวย เธอยกมือขึ้นและไม่ลังเลที่จะตบ

“เพี๊ยะ” เสียงหนึ่ง

ศีรษะของเป้ยฉ่ายเวยค่อยๆหันไป ผมยาวบดบังรอยเลือดที่มุมปาก ที่จริงเธอจะหลบก็ได้ แต่เธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับความรู้สึกผิดของเธอได้

เธอตื่นนอนกลางดึกนับครั้งไม่ถ้วน แม้แต่ตอนกลางวันก็ตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า เป็นกังวลตลอดทั้งวัน

ในที่สุดความก็แตกแล้ว

แต่อย่างไรเสียมันก็ทำให้เธอโล่งใจอยู่บ้าง เฮ่อ มันดีที่ได้ใช้ชีวิตโดยปราศจากความกลัว

ทุกคนตกใจ ไม่รู้มีใครอุทานออกมาบ้าง ทุกสายตามองตามไป

“มาดูเร็ว เลือด บนพื้นมีเลือดอยู่”

“พระเจ้า บาปกรรมแท้! ผู้หญิงดีๆทำไมถึงไปเป็นมือที่สาม”

ยังมีคนที่จงใจพูดอย่างเยือกเย็น “ผู้หญิงสมัยนี้ทำตัวดูเหมือนมาจากครอบครัวที่ดี แต่ยังทำตัวต่ำกว่ากะหรี่ น่าละอายจริงๆ”

หลิวเหม่ยฉีช่างมีความสุขที่ได้เห็นฉากนี้ แต่หล่อนยังรู้สึกว่ามันยังไม่พอ เธอต้องเล่นต่อไปเพื่อความสะใจ

“เสี่ยวซือเอ๋ย อย่าโมโหไปเลย กระหรี่แบบนี้ตอแหลเก่งที่สุด ไม่แน่นะที่เธอเลิกกับพี่ฉูอาจจะเป็นเพราะนังนี่มันเป่าหูเอาก็ได้”

เมื่อหนานฉิงได้ยินคำพูดของหยางเหม่ยฉีเธอก็มีสายตาอันอำมหิตปรากฏขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม “มิน่าล่ะ ฉันถึงได้รู้สึกแปลกใจนัก ทุกครั้งที่ฉันถามเรื่องพี่เจ๋อเธอถึงได้อ้ำอึ้ง”

“ทำไมฉันถามเบอร์เพื่อนคนไหนกับเธอตั้งกี่ครั้ง เธอก็ได้แต่หาข้ออ้าง เป้ยฉ่ายเวยไม่คิดเลย ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายอย่างนี้”

หนานฉิงเห็นปฏิกิริยาของเป้ยฉ่ายเวยที่ไม่สะทกสะท้าน เธอก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเรื่อยๆ เธออยากที่จะฉีกหน้ากากเจ้าเล่ห์ของผู้หญิงคนนี้ออกมาให้หมด

หล่อนเดินเข้าไปใกล้เธอไม่หยุด คำพูดชั่วร้ายยังคงพรั่งพรูออกมาจากปาก “เป้ยฉ่ายเวยเธอแอบหัวเราะเยาะสะใจฉันอยู่ข้างหลังใช่หรือไม่ น่าขันที่ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนสาวที่ดีของฉัน พอหันหลังให้เธอกลับวิ่งเข้าหาผู้ชายของฉัน”

เมื่อพูดจบเสียงของหนานฉิงก็สูงขึ้นและทำเสียงขู่ฟ่อ “เป้ยฉ่ายเวย ทำไมเธอหน้าไม่อายอย่างนี้ ถ้าหาผู้ชายไม่ได้ก็ไปซื้อเอาตามไนต์คลับก็ได้”

“ทำไมต้องมาแย่งแฟนของฉัน แย่งแฟนเพื่อนสนิทของเธอ!”

เป้ยฉ่ายเวยต้องเผชิญรับคำดูถูกจากหนานฉิง ดวงตาเต็มไปด้วยหมอกฝ้า เธออยากที่จะอธิบาย แต่อธิบายไปจะมีประโยชน์อะไร

ความจริงก็คือเธอคบกับฉูเจ๋อหยาง ความจริงก็คือเมื่อตอนที่หนานฉิงกลับมาเธอก็ยังไม่ชัดเจนกับฉูเจ๋อหยางอยู่เลย

แม้ว่าเธอจะถูกบังคับ แต่ว่าเธอก็มีเหตุผลตั้งร้อยแปดที่จะขัดขืน ทุกอย่างเป็นสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบ

เธอไม่สามารถเปิดเผยเรื่องรุ่ยรุ่ยได้ ไม่อย่างแน่นอน

หนานฉิงเดินเข้าหาเธอทีละก้าว และยื่นมือออกไปผลักเป้ยฉ่ายเวยตลอดทาง “เธอพูดสิ เป้ยฉ่ายเวย เธอกล้านอนกับแฟนฉันแล้วทำไมถึงได้ทำหน้าเจ็บปวดเสียใจด้วย”

เป้ยฉ่ายเวยกัดริมฝีปากแน่น มันยากที่จะพูดออกมา “หนานฉิง ฉันขอโทษ”