หมอเทวดา หวางเฟยร้ายร้อยเล่ห์ นิยาย บท 11

เพิ่งได้เจอเหลียงเฟยเป็นครั้งแรกหลังจากตบหน้านางไปในวันนั้น ภายใต้แสงไฟเหลียงเฟยดูเหมือนดอกกุหลาบที่สวยงามซึ่งเปล่งประกายออร่าแห่งความร้อนแรงไปทั่วร่างกาย

เหลียงเฟยกล่าวว่า "อีกหลายวันกว่าท่านอ๋องจะกลับมา เกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นในจวนนี้ จะรอจนกว่าท่านอ๋องกลับมาแล้วค่อยจัดการมิได้ หวางเฟยเป็นนายหญิงภายในจวนนี้ และนี่ก็ถือเป็นเรื่องใหญ่โต ข้าจึงเห็นควรว่าจะให้หวางเฟยเป็นผู้ตัดสินใจ ข้าขอให้หวางเฟยจัดการกับนังคนชั้นต่ำนี่ก่อน เพื่อไม่ให้กระทบต่อชื่อเสียงของจวนท่านอ๋อง”

บัดนี้จำได้แล้วหรือว่านางเป็นสนมเอก

หลงชีชีส่งเสียง "อืม" หนึ่งที แล้วค่อย ๆ เดินลงไปช้า ๆ ก่อนย่อตัวนั่งลง นางยื่นนิ้วมือสีขาวเผือดออกไปอังที่ใต้จมูกของหญิงผู้นั้น "นางตายแล้ว"

เหลียงเฟยได้ยินดังนี้ก็ส่งเสียงฮึดฮัดออกมาหนึ่งที "ถือว่านางตายง่ายยิ่งนัก นางจึงไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน"

หลงชีชียืนขึ้นและในขณะที่นางกำลังจะก้าวเท้าออกไปก็มีคนดึงนางไว้ทันที นางก้มหน้าลง จึงเห็นว่าฉีเฟยที่สิ้นลมไปแล้วกำลังจับชายกระโปรงชุดนอนของนางอยู่ ชุดนอนสีขาวโพลนจึงเปื้อนเลือดสีแดงสด

"ช่วยด้วย...หวางเฟย...ช่วยลูกของข้าด้วย..."

นางใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเพื่อพูดคำนี้ออกมา เลือดทะลักออกมาจากปากของนาง จากนั้นหัวของนางก็ถ่วงน้ำหนักไปด้านหลัง ดวงตาปูดโปนและเบิกกว้าง นางจ้องไปทางเหลียงเฟยด้วยความสยองขวัญสุดจะพรรณนา

นางตายแล้ว!

เหลียงเฟยตกใจกลัว จึงพูดด้วยความโกรธว่า "จ้องอะไรหนักหนา? คิดว่าข้าเป็นต้นเหตุให้เจ้าตายงั้นหรือ? เจ้าเป็นคนไร้ยางอายเอง ทั้งที่ท้องโตอยู่แท้ ๆ ยังไปมีสัมพันธ์กับชายอื่นอีก"

"หงจวี๋ นำกริชมาให้ข้าที!" หลงชีชีถอนหายใจเบา ๆ ใบหน้าอันประณีตงดงามของนางเผยความเสียดายออกมาเล็กน้อย

หงจวี๋กลับไปที่ห้องทันที นางหยิบกริชคม ๆ ออกมาแล้วยื่นให้กับหลงชีชี "หวางเฟย กริชเพคะ"

หลงชีชีนั่งลงและสั่งโดยไม่เงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ "ไปนำผ้าห่มบางมาอีกผืน แล้วสั่งคนไปต้มน้ำร้อนด้วย"