หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 4

เดือนหน้าก็จะถึงวันงานแล้ว แต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไม่เคยพบเจอกันเลยสักครั้ง เมื่อหมอพุฒตาลเองก็ไม่ได้สนใจ ที่จะไปเจอว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเช่นกัน ทั้งสองทำเหมือนราวกับว่าการแต่งงานครั้งนี้ มันเป็นเพียงแค่เรื่องล้อเล่น ทั้งที่จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงทุกคนก็คงต้องการที่จะให้มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต ในเวลานี้สิ่งที่หมอพุฒตาลให้ความสำคัญ คือคนไข้และตำราแพทย์

หมอสาวไม่เคยหยุดที่จะพัฒนาความรู้ เธอค้นคว้าทั้งในอินเทอร์เน็ต และในตำราไม่ว่าจะเป็นที่บ้านในห้องนอน ห้องนั่งเล่นห้องพักแพทย์ ทุกที่ที่มีหมอพุฒตาล ที่นั่นก็จะมีหนังสือตำราเต็มไปหมด ใครได้เธอมาเป็นคู่ชีวิตคงโชคดีที่สุด แต่ผู้ชายอย่างเตชินจะเห็นคุณค่าเพชรเม็ดงามที่กำกำลังจะได้ครอบครองไหม นั่นคือคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ เวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องพิสูจน์

“หมอตาลคืนนี้ว่างไหม ผมอยากชวนคุณไปปาร์ตี้ที่บ้านผม” หมอต้นหมออีกคนที่สนใจในตัวหมอพุฒตาลมานาน ทั้งคู่เข้ามาทำงานที่นี่พร้อมกัน มีความสนิทในระดับหนึ่ง แต่หมอพุฒตาลก็ไม่สามารถทำให้มันพัฒนาไปมากกว่าความเป็นเพื่อนได้ เพราะเธอยังไม่อยากมีใคร แต่ก็ต้องจำใจที่ต้องแต่งงานกับผู้ชายที่มารดารบเร้าอย่างไม่มีทางเลือก เพราะหนี้แท้ๆ

“ปาร์ตี้อะไรคะ หมอต้น” หมอพุฒตาลเอ่ยถามขึ้นดวยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะที่ทั้งสองเดินออกมาจากห้องผ่าตัด และกำลังจะตรงไปที่ห้องพักแพทย์

“น้อยใจจังหมอตาลจำไม่ได้จริงๆ เหรอครับ” หมอต้นพูดออกมาอย่างน้อยอกน้อยใจ เมื่อหมอสาวที่เขาแอบชอบลืมวันเกิดของเขาไปได้ยังไงกัน ทั้งที่ปีที่แล้ว เธอก็ไปสังสรรค์กับหมอหนุ่มที่บ้าน ครั้งหนึ่งมาแล้ว

“ขอโทษจริงๆ ค่ะหมอต้นตาลจำไม่ได้ สรุปแล้วปาร์ตี้เนื่องในโอกาสอะไรคะ”

“วันเกิดผมครับ แต่ถ้าหมอตาลไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะครับ” เขาพูดเชิงน้อยอกน้อยใจ เมื่อหมอสาวที่เขาตามจีบมาเป็นแรมปี แต่เธอก็ไม่เคยใจอ่อนสักที

“ได้สิคะ แต่ตาลขอชวนหมอสากับหมอเจนไปด้วยนะคะ” หมอพุฒตาลมักจะพาเพื่อนทั้งสองไปด้วยทุกครั้ง ในเวลาที่หมอต้นชวน แม้แต่ไปรับประทานอาหาร เธอก็ไม่เคยไปกับเขาสองต่อสอง เมื่อไม่ได้คิดอะไรกับหมอต้นเธอก็แสดงออกด้วยการขอไปที เพื่อให้เขาตัดใจจากเธอ

“ได้ครับ ผมชวนหมอเจน กับหมอสาเรียบร้อยแล้ว” ยังไงหมอพุฒตาลก็ต้องชวนสองคนนั่นไปอยู่แล้ว หมอหนุ่มเลยจัดการชวนก่อนซะเลย และเขาก็เช็คตารางงานหมอพุฒตาลไว้เรียบร้อย คืนนี้หมอสาวเธอไม่ได้เข้าเวร ความจริงวันเกิดของเขาอีกตั้งสองวันแต่ เมื่อเขาดูตารางเวรของหมอพุฒตาลแล้วเธอไม่ว่างเขาจึงเลือกเอาวันนี้

“ถ้าอย่างนั้นเจอกันเย็นนี้นะคะ ตาลขอตัวก่อน”

“โอเคครับเจอกันเย็นนี้” หมอทั้งสองต่างแยกย้ายกันไป จากนั้นหมอพุฒตาลก็เดินเข้ามาในห้องพัก ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตัวเดิม พร้อมทั้งเอนหลังแล้วหลับตาลงช้าๆ ด้วยความอ่อนล้า จากการผ่าตัดมาอีกเคส

เมื่อสมองกำลังจะได้พักกลับทำให้ หมอสาวนึกถึงคำบอกกล่าวของผู้เป็นมารดา หลังจากแต่งงานแล้วเธอต้องย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของสามี ตามเจตนารมณ์ของเพื่อนมารดา ถ้าผู้ชายคนนั้นเขารู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เกิดจากหนี้สิน ที่มารดาของเธอหยิบยืมมา เขาจะมองเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน

Rrrrrr!! เสียงโทรศัพท์ของหมอสาวดังขึ้น เมื่อหยิบมาดูปรากฏว่าเป็นสายของมารดาที่โทรเข้ามา

ฮัลโหล สวัสดีค่ะแม่”

“หมอเมื่อไหร่จะมาลองชุด ทางร้านเขาโทรมาหลายครั้งแล้ว งานก็จะจัดขึ้นเดือนหน้านี้เอง ถ้าใส่ไม่ได้ทางร้านเขาจะได้แก้ไขให้” ผู้เป็นมารดาพูดอย่างร้อนใจ เมื่อลูกสาวไม่กระตือรือร้นเลยสักนิด

“เดี๋ยวตาลจะเข้าไปค่ะแม่ ช่วงนี้ยังไม่ว่างเลย ไซซ์ของตาลก็เหมือนเดิมแหละค่ะ ไม่อ้วนไปกว่านี้แล้ว” หมอสาวพูดตัดผู้เป็นมารดาออกไป ความจริงแล้วเธอไม่อยากไปต่างหาก การแต่งงานที่เกิดจากข้อตกลงหนี้เป็นศูนย์ มันช่างเป็นการแต่งงานที่แปลกจริง

“ยังไงหมอก็เข้าไปที่ร้านหน่อยแล้วกัน แค่นี้นะดูแลตัวเองด้วย”

“ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ รักแม่นะคะ” เมื่อวางสายจากมารดาไปแล้ว หมอสาวได้หลับตาลงช้าๆ อีกครั้ง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เต็มปอด นี่เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม

เมื่องานแต่งจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า วันเวลายิ่งผ่านไปเร็ว การเตรียมใจที่จะเป็นภรรยาของใครสักคน ในเวลานี้มันช่างยากเย็นสำหรับหมอพุฒตาลเหลือเกิน มือเล็กเรียวที่เคยช่วยชีวิตคนมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่เวลานี้กลับทำอะไรไม่ได้เลยกับชีวิตของตัวเอง ที่กำลังจะเดินเข้าไปสู่พันธะผูกมัดกับชายแปลกหน้า ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ถ้าเขาดีกับเธอก็ถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าเขาเป็นผู้ชายใจร้ายก็ถือซะว่าเธอเกิดมาโชคร้ายก็แล้วกัน เมื่อหมอพุฒตาลคิดได้ดังนั้นก็รีบลุกขึ้น ถือกระเป๋าเดินออกจากห้องไปทันที ยังไงเธอก็หลบหลีกไม่ได้ เดินหน้าพุ่งชนเลยก็แล้วกัน จะชีวิตมันจะพังก็ถือว่าเป็นเวรกรรมของเธอ