หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 2

ภายในบ้านหรือจะเรียกว่าคฤหาสถ์ก็ได้ เพราะมันใหญ่โตดูโอ่อ่ามาก ซึ่งในขณะที่เตชินกำลังจะออกจากบ้าน ก็เจอกับผู้เป็นมารดาที่ดักรออยู่ก่อนหน้าแล้ว วันนี้ฤกษ์ไม่ดีแน่ ถ้ามารดาดักรอแบบนี้ แต่เขาก็เดินเข้าไปหาผู้เป็นมารดาแล้วนั่งลงไปโอบกอดอย่างออดอ้อนเหมือนเด็กๆ วันนี้เตชินได้นัดกับเพื่อนๆ เอาไว้มีปาร์ตี้ที่ริมสระครบเครื่องด้วยสุราและนารี มันคือสิ่งที่เขาหลงรักเป็นชีวิตจิตใจ จนลืมไปว่าเขามีพี่ชายที่ต้องแบกรับภาระทุกอย่างเอาไว้เพียงผู้เดียว หลังจากที่พ่อเสียไป

“แกจะออกไปไหนค่ำมืดป่านนี้ อยู่ติดบ้านติดเรือนบ้างจะเป็นไร งานการก็ไม่ทำ อะไรก็ไม่สนใจ เที่ยวเตร่ไปวันๆ ฉันขอถามแกจริงๆ เถอะแกจะไม่ช่วยแบ่งเบาภาระของพี่ชายเลยใช่ไหมเตชิน” คำบ่นของผู้เป็นมารดายาวเป็นหางว่าว ถามว่าเขาสะทกสะท้านไหม ก็ขอตอบเลยว่าไม่ เตชินไม่เคยยินดียินร้ายกับคำพูดเหล่านั้นเลยสักนิดเขายังคงทำตัวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ ไม่สนใจการงานเหมือนดั่งเคย

“วันนี้ฉันจะขอยื่นคำขาดกับแก ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นแม่ก็หยุดอยู่บ้านแล้วฟัง” คำพูดที่ดูจริงจังของมารดาวันนี้ ทำให้เขาถึงกับหน้าเสียไปนิดหนึ่ง

“แม่มีอะไรจะบ่นผมอีกครับว่ามาเลย ผมนัดกับเพื่อนเอาไว้วันนี้ยังไงก็ต้องออกจากบ้าน”

“ได้! แกเตรียมตัวแต่งงานได้แล้ว มันหมดเวลาที่แกจะมาเที่ยวเตร่ไปวันๆ ถึงเวลาที่แกจะสร้างครอบครัวได้แล้วเตชิน” เขายังตลกกับคำพูดของผู้เป็นมารดาอยู่ๆ จะให้แต่งงานกับใครไม่มีทาง เขาไม่มีวันจะแต่ง เมื่อชีวิตโสดแบบนี้มันคุ้มค่ามากกว่าการมีพันธะกับใครสักคน แล้วต้องยึดติดกับคำว่าความถูกต้อง ซึ่งเขาไม่ชอบเอาเสียเลย

“แม่ครับ! แม่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบการผูกมัดกับใคร ผมไม่มีทางที่จะแต่งงานกับใครเป็นอันขาด” เขายื่นคำขาดกับผู้เป็นมารดาเช่นกัน เพราะยังไงเขาก็ไม่แต่ง โดยเฉพาะผู้หญิงที่มารดาหามาให้

“ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับหนูพุฒตาล!” ผู้เป็นมารดายื่นคำขาดออกมาอีกครั้ง ถ้าเตชินไม่แต่งเขาก็จะไม่เหลืออะไรเลย ดูซิว่าจะยอมไหม นั่นคือสิ่งที่มารดากำลังนึกคิดในใจ

ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! เตชินหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินชื่อหมอพุฒตาล ซึ่งชายหนุ่มคิดว่าเธอคงแต่งตัวยังกับป้า แน่นอนว่าไม่ใช่สเปกหรือรสนิยมของเขาแน่

“ผมถามจริงๆ เถอะครับ แม่ไปคว้าผู้หญิงคนนี้มาจากไหน แค่ชื่อก็เธอเชยชะมัด คนอะไรชื่อพุฒตาล ผมไม่มีทางแต่งงานกับยัยเฉิ่มของแม่เป็นอันขาด”