หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 25

เช้าของวันใหม่ร่างเปลือยทั้งสองยังคงนอนกอดกันกลม ครั้งแรกกับการสุขสมที่เขาไม่หนีห่างเธอไปไหน ใครเล่าจะรู้ชายที่เคยผลักไส จะมีใจให้กับหมอสาว แม้ว่าเขาจะพยายามเดินออกมาจากเธอ สุดท้ายเขาก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับหัวใจ ที่มันยอมสยบให้แก่เธอหญิงสาว ที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายหนุ่มในเวลานี้

หมอสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะจับข้อมือชายหนุ่มออกจากเอวคอดของเธอ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ความรู้สึกที่มีในใจของหมอสาวในเวลานี้ คือการยอมรับว่ารักชายหนุ่มที่จ้องแต่จะทำร้ายเธอนั้นจนหมดหัวใจแล้วไซร้ หากวันใดเขากลับมาทำร้ายใจดวงนี้คงแตกสลาย ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ดั่งแก้วที่แตกเป็นจุณ น้ำที่ไหลผ่านลงมาปะทะกับผิวกาย หมอสาวฟอกสบู่ทั่วตัว ก่อนที่มือเล็กเรียวนั้นจะลูบลงมาที่ท้องน้อยเบาๆ เรื่องนี้ที่เธอยังไม่สามารถจะบอกเขาได้ หากความจริงที่ปรากฏนั้น เขาไม่ต้องการที่จะมีลูกกับใครแม้แต่เธอ

หมอพุฒตาลอาบน้ำเสร็จเธอค้นหาชุดในตู้ของเตชิน ที่มันมีแต่ชุดไซซ์ใหญ่ทั้งนั้น เธอเลือกเสื้อยืดกับกางเกงชุดนอนของเขามาสวมใส่ ก่อนจะหยิบยางมัดผมในกระเป๋าถือออกมามัด กับเอวกางเกงยืดนั้นไว้เพราะมันหลวมมาก การกระทำของหมอสาวอยู่ภายใต้สายตาของเตชิน เขาเหลือบมองเธอเป็นระยะ พร้อมกับฉีกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ ชายหนุ่มเองก็ไม่รู้ว่าเขารับหญิงสาวคนนี้เข้ามาในหัวใจตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้แต่ว่าทุกครั้งเมื่อเห็นชายใดใกล้เธอ เขารู้สึกโกรธอยากจะเดินเข้าไปตะบันหน้าผู้ชายเหล่านั้นให้ล้มตายไปเลย

"หิวไหม" นั่นคือคำถามแรกของอรุณนี้ จากปากของชายผู้เป็นสามี ที่ฟังดูแล้วช่างอิ่มเอมใจ

"อืม" หมอสาวตอบออกไปสั้นๆ เตชินคว้าโทรศัพท์บนหัวเตียงมาสั่งอาหาร ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ทั้งที่ตัวล่อนจ้อนอยู่แบบนั้น จนหมอสาวหน้าเห่อร้อนแดงไปหมด เตชินอมยิ้มเล็กน้อยกับปฏิกิริยาของภรรยาที่เธอเขินอายออกมาแบบนั้น

หมอพุฒตาลนั่งดูทีวีรอข้าวมาส่ง ก่อนจะมีคนมาเคาะประตูเสียงดังหลายครั้ง หมอสาวเดินไปเปิดประตูคิดว่าเป็นเด็กมาส่งอาหารเช้า และก็ต้องแปลกใจ เมื่อผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอคิดเอาไว้

"คุณเตชินอยู่ไหม" นั่นคือคำถามของดิว เมื่อเดินเข้ามาในห้อง ก่อนที่เธอจะนั่งลงที่โซฟา พร้อมกับยกขาไขว่ห้าง หล่อนทำราวกับว่าตัวเองเป็นหงส์นั่งเชิดหน้ามองมาที่หมอพุฒตาลอย่างเหยียดๆ กับเสื้อผ้าที่เธอใส่ในเวลานี้ ดิวคิดว่าหมอสาวคงมาปรนเปรอเตชิน จนเสื้อผ้านั้นไม่มีจะสวมใส่ถึงได้เอาชุดบิ๊กไซด์ของชายหนุ่มมาใส่แบบนี้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้หมอสาวไม่สนใจในคำถามของดิว

"อาหารมาส่งแล้วค่ะ" เด็กเสิร์ฟสาวยกถาดอาหารตามกันมา สองสามคนก่อนจะวางไว้ที่โต๊ะไม้แล้วเดินออกไป หมอพุฒตาลไม่รีรอ เพราะเวลานี้ลูกเธอหิวมาก และตัวเธอเองก็หิวจนไส้จะกิ่วอยู่แล้ว หมอสาวนั่งลงรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เธอไม่สนใจไยดีดิวที่นั่งอยู่ตรงนั้นเลยสักนิด หมอสาวอยากรู้เหมือนกันว่า เตชินจะจัดการยังไงกับผู้หญิงของเขา ในวันนี้เธอก็จะอยู่ตรงนี้ไม่หนีไปไหน เพื่อให้แน่ใจอะไรบางอย่าง

เตชินอาบน้ำเสร็จแล้วเปิดประตูออกมา พร้อมกับผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเอาไว้ เขาตกใจเล็กน้อย เมื่อพบว่าดิวคู่ขาอีกคนของเขานั่งอยู่ที่ในโซฟาภายในห้อง ซึ่งแน่นอนเขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องนี้ถ้าไม่จำเป็น

"คุณเตชินขา... นัดดิวไว้ เมื่อคืนทำไมไม่ไปหา ดิวนอนรอคุณที่ห้องทั้งคืนเลย" ดิวไม่พูดเปล่าแต่เดินเข้าไปใกล้ พร้อมกับคล้องแขนของเขาไว้ ก่อนจะเอาหน้าแนบลงไปที่ไหล่กว้างนั่น

"คุณทำอะไรดิว ออกไปจากห้องของผมได้แล้ว คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องนี้” เตชินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจ

“กรี๊ดด! นังผู้หญิงคนนี้มันเป็นใครคะ ทำไมคุณเตชินถึงได้เห็นมันดีกว่าดิว” ดิวกรี้ดลั่นห้อง ก่อนจะพูดออกมาอย่างเหลืออด เมื่อเธอรู้ว่ากำลังจะถูกเตชินเฉดหัวออกไปจากชีวิตของเขา และนั่นหมายถึงบ่อเงินบ่อทองของเธอกำลังจะหลุดล่องลอยไป

"ผู้หญิงคนนี้ที่คุณว่า เขามีค่ากว่าที่คุณคิด เพราะเธอคือภรรยาหรือจะเรียกสั้นๆ ว่าเมียของผม!" ดิวรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย ไม่คิดมาก่อนว่า ผู้ชายเจ้าสำราญอย่างเตชิน จะมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนเหมือนกับคนอื่น ดิวนั้นแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“เมีย!" ดิวอุทานออกมาเสียงดังอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เตชินพูดมา

"ออกไปได้แล้วดิว! ผมบอกให้ออกไป" คราวนี้เตชินได้ตะคอกออกมา จนทำให้ดิวถึงกับตัวสั่นเทาเพราะความกลัว แน่นอนผู้ชายอย่างเตชินทั้งรวย และมีอิทธิพลมาก หากเขาจะสั่งเก็บเธอมันง่ายดังปอกกล้วยเสียด้วยซ้ำ ดิวรีบสะบัดตูดเดินออกจากห้องอย่างหัวเสีย เมื่อรู้ว่าต่อไปเขาจะไม่เรียกใช้บริการเธออีกแล้ว

"ผมจะรีบเคลียร์ผู้หญิงทุกคนให้เป็นศูนย์" เตชินพูดขึ้นทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้นออกไปก็ได้เวลานี้ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาพูดคำนี้ออกไป มันเหมือนกับสมองสั่งการอย่างหนึ่ง หัวใจสั่งการอีกอย่างหนึ่งแน่นอน ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะรัก เขาคงไม่มีทางที่จะเอื้อนเอ่ยคำนั้นออกมา เพื่อทำให้หมอสาวหายแคลงใจในตัวเขา กับผู้หญิงอย่างดิว