หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 126

ตอนที่ 126 ผู้หญิงหน้าโง่

กวินกระพริบตามองเธอด้วยความไม่เข้าใจ “ม๋ามี๊ มีเรื่องดีๆทำไมต้องสั่งเอฟด้วย？ให้ลูกจัดการก็ได้แล้วป่ะ？”

“แกยังเด็กเกินไป รอโตกว่านี้ค่อยว่ากันเนาะ”วรินทรขยับไปที่ข้างหูของกวิน บอกเรื่องดีๆนั้นให้กับเขาไป

กวินฟังไปด้วยและพยักหน้าไปด้วยพร้อมๆกัน ฟังจบแล้วรู้สึกพูดอะไรไม่ออก ที่แท้เรื่องดีที่ม๋ามี๊บอกก็คือให้เอฟไปสืบว่าอาการของชยุตกับณัฐพิชาเป็นยังไงบ้าง

เมื่อคืนเขามองพวกเอฟระเบิดบ้านพูลสวัสดิ์ทิ้งด้วยตนเองเลยนะ ชยุตอยู่ในรถ ในขณะนั้นกำลังจะจากไป กวินพยายามทำเวลาให้พวกเอฟตั้งระเบิดให้ทันพอดี ถ้าตอนนั้นชยุตตัดสินใจกลับคฤหาสน์ เกรงว่าตอนนี้ก็ไม่ใช่เพียงแค่บาดเจ็บแล้วแหละ

กวินจำคำของวรินทรได้ จึงเก็บชีวิตของชยุตไว้ ไม่เช่นนั้น เพียงแค่ตบหน้าและโดนไม้เท้าฟาดไปทีหนึ่งนั้น เขาก็ไม่ปล่อยพวกเขาไปหรอก

“เอ่อใช่ แดดดี๊แกละ？”วรินทรเงยหน้ามองดูเวลา เพิ่งจะบ่ายโมงเอง น่าจะกำลังทำงานอยู่？

“แดดดี๊ยังคุยโทรศัพท์อยู่เลยครับ เดี๋ยวก็มา”ตอนที่กวินมา ได้ยินเกี่ยวกับพวกงานโปรเจคหรือการประสานงานร่วมมือต่างๆ คาดว่าจะลงมือกับบริษัทเอซิกิแล้วแหละ

วรินทรปากชะงัก ไม่ได้ไปทำงานหรอ？

รู้สึกว่าตอนนี้ทาวัตไปบริษัทน้อยครั้งมากยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง ทำอย่างงี้ต่อไปเรื่อยๆCRจะไม่ล้มละลายหรอ？

“เอ่อใช่ม๋ามี๊ครับ！มีคุณลุงคนหนึ่งให้ผมเอานี้ให้ม๋ามี๊”กวินนึกได้กระทันหัน เมื่อคืนตอนที่กำลังจะไปจากบ้านธัมรุจินันท์ มีผู้ชายสวมแว่นดำคนหนึ่งเอาสิ่งของนี้มาให้เขา บอกเขาว่าให้เอาให้วรินทร

หลังจากที่เอาของให้กวินแล้ว ผู้ชายคนนั้นก็หายไปเลย

กวินเป็นห่วงว่าของสิ่งนี้อาจจะมีปัญหาอะไร จึงตั้งใจให้เอไปสืบสวนมาแล้ว ปรากฏว่าไม่ได้มีปัญหาอะไรใดใดทั้งสิ้น

เป็นดอกBLUELOVERหนึ่งดอก

วรินทรขมวดคิ้ว แววตาที่ไม่เข้าใจ มองกวิน“ใครเป็นคนให้？”

ดอกBLUELOVERไม่ใช่ดอกที่เธอชอบนิ เธออยู่ที่เมืองก็ไม่ค่อยสนิทกับใครนะ คิดไม่ออกว่าจะมีใครเอาดอกไม้มามอบให้เธอ

อีกอย่าง ให้มาแค่หนึ่งดอก แปลกๆไปนะ

แปลกกว่านี้ก็คือ ให้กวินเอามามอบให้เธออีก คนคนนั้นรู้ได้ไงว่ากวินรู้จักเธอ？

“ไม่รู้ครับ คุณลุงคนนั้นยังบอกว่า ให้ม๋ามี๊ดูแลตัวเองดีดี เขาจะกลับมาอีก”ใบหน้าที่นุ่มนิ่มและแบ๊วของกวินก็ได้เย็น คนคนนั้นมองเห็นชัดๆว่าเป็นพวกเขาเองที่ระเบิดบ้านพูลสวัสดิ์ทิ้ง แต่กลับไม่พูดอะไรเลย มีอีกอย่างเขาคือลูกชายของวรินทร

งั้นคนคนนี้ เป็นใครกันแน่？

“อย่างงี้นี้เอง”วรินทรพยักหน้า หยิบดอกไม้BLUELOVERนั้นขึ้นมาดูซ้ำๆ แล้วก็วางกลับไปในกล่อง ให้กวินวางไว้ตามใจ

กวินรับกล่องมา แล้วหาที่เก็บนำกล่องไปเก็บไว้ กำลังจะก้าวขาเดินกลับไปหาวรินทร คอเสื้อหลังก็โดนมือที่ใหญ่หิ้วขึ้น

“นั้นคืออะไร？”ทาวัตบีบแก้มของกวิน เห็นกล่องที่ถูกวางไว้บนโต๊ะ จึงถาม

กวินกัดฟันทำแก้มตุ้ยๆ มองกล่องไปแวบหนึ่ง ยิ้มเขี้ยวลากดิน“นั้นคือดอกไม้ที่ได้จากคนที่มาจีบม๋ามี๊อะ แดดดี๊ ตำแหน่งของแดดดี๊เริ่มเสี่ยงแล้วนะ”

“ใครให้？”ทาวัตหยิบกล่องขึ้น เปิดมาดู ยิ้มเจ้าเล่ห์“ยุคสมัยไหนแล้ว ยังจะส่งดอกไม้อีก ทิ้งไป”

“แดดดี๊ อยากเอาใจสาวๆดอกไม้เนี่ยจำเป็นมากเลยนา แดดดี๊ไม่เคยมอบดอกไม้ให้ม๋ามี๊ใช่ป่ะ？”กวินมองการกระทำของทาวัตที่โยนกล่องเข้าไปในถังขยะอย่างหล่ออะ เหมือนคิดอะไรได้ลืมตาโตแล้วถาม

ที่กวินรู้ นอกจากพ่อบุญธรรมประภาพของเขา ยังมีคนที่จีบม๋ามี๊อีกมากมายที่มอบดอกไม้ให้ม๋ามี๊ ทุกครั้งม๋ามี๊ก็จะนำดอกไม้พวกนั้นออกไปขาย แล้วก็จะซื้อขนมลูกอมมากมายกลับมาให้เขา