หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 138

ตอนที่ 138 กวิน มือปราบผู้หญิง

" ฉันคือป้าของคุณ กวิน ！" พอได้เห็นใบหน้าเล็กๆน่ารักของกวิน กวิน ทีนาร์อดไม่ไหวที่จะเรียกชื่อหลานออกมา ก่อนจะรีบเดินไปนั่งข้างๆกวิน

กวินส่งยิ้มหวาน ท่าทางที่ดูว่านอนสอนง่ายของเขา ช่างดูน่ารักน่าเอ็นดู ทีนาร์เอื้อมือไปหยิกแก้มเขาเบาๆ

" นุ่มจังเลย …… " เป็นครั้งเเรกที่ทีนาร์ได้หยิกแก้มของเด็กน้อย เธอรู้สึกว่ามันช่างนุ่มมากๆ โดยปกติแล้วเธอเป็นคนไม่ชอบเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่ชอบร้องไห้งอเเง น้ำมูกไหลเยิ้ม หรือเด็กที่ชอบเล่นเลอะเทอะสกปรก

เเต่ทว่า ทันทีที่เธอได้เห็นกวิน เธอก็รู้สึกเอ็นดู รู้สึกถูกชะตา เธอหมั่นเขี้ยวกวิน ก็เลยหยอกล้อเขาด้วยความเอ็นดู

ที่เเท้ใบหน้าเล็กๆ นุ่มๆของกวิน ก็คือมือปราบผู้หญิงดีๆนี่เอง

กวินก็ไม่ได้ต่อต้าน ยังคงยิ้มหวานปล่อยให้ทีนาร์หยิกเเก้มเล่น

" พี่ เเล้วใครเป็นแม่ของกวินคะ ？" จู่ๆทีนาร์ก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา คนที่ให้กำเนิดเด็กน้อยน่ารักๆแแบบนี้ได้ จะต้องเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบมากแน่ๆ

ก่อนจะกลับมาที่นี่ ทำไมฉันถึงไม่ได้ยินข่าวคราวเลยล่ะ ？

ทีนาร์รู้สึกภาคภูมิใจอยู่ไม่น้อย ดูซิว่าวรินทรจะยังคงหยิ่งผยองยังไงได้อีก ต่อให้พี่ชายจะยังชอบเธออยู่ เเต่ในเมื่อมีเเม่ของกวินอยู่ทั้งคน ตำเเหน่งคุณผู้หญิงของบ้านธัมรุจินันท์จะไม่มีวันตกเป็นของวรินทรแน่นอน ！

ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวทำให้กวินตกใจล่ะก็ ทีนาร์จะต้องร้องโหวกเหวกโวยวายเสียงดัง เเล้วก็วิ่งไปพูดจาเยาะเย้ยใส่วรินทรเป็นแน่เเท้ ！

คุณผู้หญิงของบ้านธัมรุจินันท์จะเป็นใครก็ช่าง ขอให้ไม่ใช่วรินทรก็พอ ！

ตราบใดที่มีทีนาร์อยู่ที่นี่เเม้แต่วันเดียว วรินทรก็อย่าได้คิดที่จะมาเป็น คุณผู้หญิงของบ้านธัมรุจินันท์ ！

วรินทรเป็นเหมือนที่ทาวัตพูดเอาไว้ไม่มีผิด ตื่นขึ้นมาได้เพราะหิว เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็ไม่รู้ว่าทาวัตกับกวินออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ นอนจนท้องหิวนี่ก็ไม่ใช่สไตล์ของวรินทร เธอลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน

ในตู้เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเสื้อผ้าแฟชั่นทันสมัย ส่วนเสื้อผ้าที่ถูกทีนาร์ตัดขาดกระจุยก็ไม่รู้มีคนเอาไปเก็บทิ้งให้ตั้งเเต่เมื่อไหร่

คงจะเป็นคำสั่งของทาวัตล่ะมั๊ง

วรินทรกวาดตามองในตู้เสื้อผ้า นอกจากชุดสีขาวเเละดำก็ยังมีอีกหลายสีสันให้เลือก เธอเลือกๆดูก่อนจะหยิบเอาไปเปลี่ยนในห้องอาบน้ำ

วรินทรกำลังจะเดินออกจากประตู เดินก้มตาก้มตาไม่ได้สนใจทางข้างหน้า มือก็มัดผมไปด้วย ใครจะไปรู้ว่ามีอีกคนกำลังเดินออกมาตรงบันได เเล้วก็ชนเข้ากับพี่หลิงที่กำลังจะขึ้นบันไดมาพอดี

" ไอ้หยา ！" พี่หลิงก็ไม่คิดว่าจู่ๆจะมีคนเดินเข้ามา ในมือของพี่หลิงถือถาดอาหารเช้าเตรียมจะเอามาให้วรินทร ตามคำสั่งของทาวัต เเต่บัดนี้อาหารเช้าทั้งหมดของเธอหกลงไปกองอยู่บนพื้นซะเเล้ว นมหกกระเซ็น เลอะเทอะเต็มพื้นไปหมด

" พี่หลิง " วรินทรโดนชนจนกระเด็นถอยหลังไปสามสี่ก้าว เห็นพี่หลิงที่ถือถาดอาหารโดนตัวเองชนเข้าอย่างจัง เลยรีบไปช่วยเธอเก็บทำความสะอาด

" คุณวรินทร เดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ ระวังจะโดนบาดมือเอาค่ะ " พี่หลิงเห็นเธอเอื้อมมือมาเก็บเศษเเก้วบนพื้นก็ตกใจ รีบเบรคเธอ " เดี๋ยวฉันไปเอาไม้กวาดก่อนค่ะ คุณผู้หญิงอย่าใช้มือเก็บเศษเเก้วเป็นอันขาดนะคะ "

วรินทรปัดๆเศษฝุ่นบนมือออกก่อนจะลุกขึ้นยืน ค่อยๆเดินหลบไปอีกฝั่งหนึ่งอย่างระมัดระวัง

พี่หลิงเดินไปหยิบไม้กวาดมา เก็บกวาดเศษซากบนพื้น ก่อนจะเอาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดนมที่หกเต็มพื้น รีบขอโทษขอโพยวรินทรเป็นการใหญ่

" ทางนี้เดี๋ยวไว้ฉันจัดการต่อเอง คุณผู้หญิงลงไปกินอาหารเช้าข้างล่างเถอะค่ะ "

" อืมได้ " วรินทรพนักหน้ารับ ปัดๆเศษที่เก็บไปมะกี้ ก่อนจะเดินลงบันไดไป

เมื่อกี้ตอนเธออยู่ข้างบนก็มัวแต่ทำอะไรโอ้เอ้ชักช้า พอลงมาข้างล่าง ทาวัตก็ขับรถออกไปส่งกวินที่โรงเรียน ทีนาร์ก็เพิ่งออกไป รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

หลังอาหารเช้า วรินทรไม่คิดจะอยู่ในคฤหาสน์ต่อไปอีกแล้ว เเต่ก็ปฏิเสธที่จะพี่หลิงที่จะให้คนรถขับไปส่งเธอ เธอสะพายกระเป๋าเป้ออกจากคฤหาสน์ไป

จากคฤหาสน์กับถนนใหญ่ห่างกันประมาณหนึ่งวรินทรใช้เวลาราวๆยี่สิบนาที กว่าจะเดินถึงถนนใหญ่ ก่อนจะเรียกรถเข้าเมืองไป

เธอเอามือลูบๆไปที่กระเป๋าสะพายด้านหลัง เเววตาดูมีประกายพร้อมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์