หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 148

ตอนที่ 148 นางตัวแสบ นี่เธอกล้าเตะฉันหรอ

ในออนเซน ทาวัตและคนอื่นเดิมทีมาเพื่อคุยธุรกิจกัน คุยเสร็จจึงเห็นพ้องต้องกันว่าจะมาแช่ออนเซน บวกกับรู้อยู่แล้วว่างานแถลงนั้นอยู่ในทิวลิปวิลเลจอีกฟากหนึ่ง คืนนี้ทาวัตจึงอยู่ต่อและไม่รีบร้อนที่จะกลับ

ธรรศโอบกอดผู้หญิงคนหนึ่งลงแช่ในออนเซน ดื่มทีละนิดๆ มุมปากนั้นยังมีเหล้าไหลอยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็ก้มลงไปเลีย ภาพนั้นช่างดูสวยเหลือเกิน

แขกอีกสองคนก็เหมือนกัน โอบกอดผู้หญิงในออนเซนเพื่อเพลิดเพลินกับบริการที่ทางร้านนำเสนอมาให้ มีแค่ทาวัตกับนรชัยที่แช่ในออนเซนอย่างสบายอารมณ์โดยไม่มีหญิงสาวข้างกาย

“คุณทาวัตกับคุณนรชัยทำไมไม่เอาสาวๆมาอยู่เป็นเพื่อนล่ะ ต้องการให้ผมเรียกพวกเอมาให้คุณทั้งสองไหม”แขกสองคนนี้แม้ว่าจะเป็นคนมาให้ความร่วมมือในงานบริษัท แต่ว่าท่าทางก็ดูเอาใจใส่ดี ยิ่งไปกว่านั้นครอบครัวของทาวัต นรชัยและธรรศนั้นก็มีอำนาจในเมืองCอยู่ไม่น้อย

ถ้าสามารถใช้โอกาสนี้ประจบใครได้ล่ะก็คงเป็นดีที่สุด

“ไม่ต้องไม่ต้อง” ทาวัตกับนรชัยยังไม่ทันได้อ้าปาก ธรรศก็ช่วยปฎิเสธให้ “คุณธนัศคงไม่รู้ว่าทาวัตมีคนรู้ใจเรียบร้อยแล้ว ยังจะไปมองผู้หญิงคนไหนได้อีกล่ะ สำหรับคุณนรชัยนั้นไม่ต้องพูดถึง”

พูดจบ ทำท่าพยักหน้าลงเพื่อดื่มไวน์ในมือนั้นให้หมด ไวน์นั้นไหลตามลำคอลงมา ช่างเป็นอะไรที่สวยงามจริงๆ

อย่างนี้นี่เอง ไม่รู้ว่าผู้หญิงบ้างไหนโชคดีอย่างนี้ที่ได้รับความเห็นอกเห็นใจจากคุณทาวัต

ทาวัตนั้นมองไปรอบๆแต่ไม่ได้มองไปที่พวกเขา เขาหลับตาลงทั้งตัวเผยถึงเอกลักษณ์ที่สง่า เก็บอารมณ์ความดุดันของตัวเขาเองไว้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าท่าทางนั้นจะสง่าผ่าเผยดึงดูดผู้คนยิ่งนัก

โชคดีหรือไม่ดีนั้น ต้องดูกันที่ความคิดของอีกฝ่ายเพราะไม่ว่าคงอื่นจะว่าอย่างไรก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

ธนัศไม่ได้รับการตอบรับใดๆก็รู้สึกอาย กำลังจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่มพร้อมยิ้มไปทางพวกเขาอย่างขอโทษหลังจากนั้นก็ไปเข้าห้องน้ำ

ทางฝั่งงานาแถลงนั้นดำเนินการไปได้ครึ่งหนึ่ง วรินทรขึ้นเวทีอธิบายพวกแรงบันดาลใจในการออกแบบหลังจากนั้นก็ลงเวทีไป พร้อมดื่มกับแขกที่เข้ามาพูดคุยด้วย ความสามารถในการดื่มของเธอไม่ได้ถือว่าดีมากนัก ดื่มได้แค่ไม่กี่แก้วก็ทนไม่ไหว จึงเอ่ยปากขอตัวไปเข้าห้องน้ำ จึงรอดออกมาได้

หลังจากที่วรินทรดื่มเหล้าแล้วก็รู้สึกมึนๆ ยังดีที่รู้สึกตัวอยู่นิดหน่อยเลยสามารถคลำทางออกมาได้

บวกกับแต่ก่อนที่ทาวัตเคยพาเธอมาที่นี่เป็นประจำ เธอก็เลยคุ้นเคยกับที่นี่มาก

ลมกลางคืนที่พัดมา ทำให้วรินทรรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแต่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเพราะยังคงมึนหัวอยู่นิดหน่อย เธอคิดว่าไปล้างหน้าล้างตาก็คงหาย

ทิวลิปวิลเลจนั้นใหญ่มาก ห้องน้ำกลับอยู่ที่ตั้งของใจกลาง ถึงแม้ว่าที่อื่นจะมี แต่ด้วยความมึนงงจากฤทธิ์เหล้าทำให้เธอไม่ได้คิดอะไรเยอะ มุ่งตรงไปที่ห้องน้ำที่ตั้งอยู่ใจกลาง

ธนัศก็สะดุ้งตกใจ ร่างกายนั้นตอบสนองขึ้นมาทันที มองสายตาของวรินทรที่เหมือนไม่พอใจ จึงพูดว่า “คนสวยไม่ต้องกลัว ผมไม่ใช่คนเลว เพียงแค่คุณเป็นของผม คุณอยากได้อะไรผมก็จะให้”

วรินทรมองเขาอย่างเย็นชา ปากนั้นอ้าเล็กน้อย พร้อมพูดขึ้นมาว่า “ไม่ต้องการ”

สายตาของคนๆนี้ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ ขณะที่คิดอยู่นั้นกำลังจะหันหลังเดินกลับไป

“นี่ อย่างเพิ่งไปสิคนสวย” ธนัศพอเห็นเธอจะเดินจากไปก็รีบร้อนจับข้อมือของเธอเอาไว้ “คุณไม่อยากมีชื่อเสียงเงินทองหรอ คุณอยากได้อะไรผมให้ได้ทุกอย่าง เพียงแค่คุณเป็นของผม”

วรินทรสะบัดมือของเขาออก แต่จะทำอะไรได้เพราะเหล้าทำให้เรี่ยวแรงเธอไม่เยอะกว่าเวลาปกติอีกทั้งสมองก็เลอะเลือน ดังนั้นด้วยความที่ไม่คิดอะไรมากเธอจึงยกเท้าเตะธนัศ

ธนัศถูกเธอเตะตรงจุดสำคัญ สีหน้าก็เปลี่ยนเหมือนสีของตับหมูทันที มือก็จับอยู่ที่ตรงนั้น มองหน้าวรินทรอย่างโหดเหี้ยม “นางตัวแสบ นี่เธอกล้าเตะฉันหรอ”

ขณะที่พูดนั้นก็เข้าไปกระฉากข้อมือของวรินทร “วันนี้เธอจะยอมหรือไม่ยอมก็ต้องยอม ลองผมชอบผู้หญิงคนไหนแล้วจะมีสักกี่คนที่รอดไปได้

ตัววรินทรกังวลแรงตัวเองไม่พอเพราะดื่มเหล้า ถูกเขาดึงอย่างนี้ แรงเดิมทีก็ไม่ได้เยอะแต่สามัญสำนึกบอกเธอว่าถ้าถูกนำตัวไปเธอต้องตายแน่ๆ