หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 149

ตอนที่ 149 พี่ทาวัต

แต่ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านสวน ไม่ใช่ที่ที่ทาวัตสามารถจะมาเห็นได้ อีกทั้งวันนี้เขาไปงานเลี้ยง สนามงานแถลงค่อนข้างห่างจากตรงนี้อยู่แล้วใครจะมาช่วยเธอล่ะ

วรินทรไม่ยอมจะยกเท้าเตะเข้าอีกรอบ

แต่ครั้งนี้ธนัศรู้ทางแล้ว

เขายั้งขาเล็กๆของวรินทรที่ยกขึ้นมา ลูบๆคลำๆใบหน้านั้นยิ้มอย่างหื่นกราม “นางตัวแสบ ถ้ายังไม่เชื่อ เดี๋บยวอีกสักแปปก็จะไม่รอด”

ขณะที่พูดนั้นก็ดึงวรินทรให้เดิน วริทรไม่ยอมเดิน นิ้วมือนั้นเกาะผนังเพื่อขัดขืน ใบหน้าน้อยๆนั้นไม่มีแรง

ธรรศเดิมทีนั้นแช่อยู่ในออนเซน หญิงของเขาบอกเป็นนัยว่าให้ไปที่ห้องน้ำ เขาก็รีบทันที โอบกอดผู้หญิงคนนั้นเดินไปยังห้องน้ำ

แต่ว่าพอจะเดินเข้าประตูห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลมากนัก เขาก็เห็นเงาที่คุ้นเคย

“วรินทร?” ธรรศเห็นวรินทรออกรู้สึกตกใจ พอเห็นว่าเมื่อกี้ธนัศจะเอาตัวเธอไปก็ร้อนใจทันที กำลังคิดจะเข้าไปห้าม

ไม่ใช่สิ

เหมือนเขาคิดอะไรได้จึงหยุดชั่วขณะ ยื่นมือไปทางผู้หญิงที่เดินมาด้วยกัน พูดว่า “โทรศัพท์”

โทรศัพท์ก็ถูกนำมาวางไว้ที่มือเขา เขาเม้มปากคิดในใจว่ามีอะไรสนุกๆให้ดูแล้วหลังจากนั้นก็โทรหาทาวัต

ผ่านไปห้าวินาทีก็มีคนรับสาย เสียงของทาวัตนั้นเฉื่อยๆสบายๆ “ฮัลโหล”

ธรรศหัวเราะแหะๆ หลังจากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนภายในพริบตา น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นรีบร้อน “พี่ แย่แล้ว วรินทรถูกผู้ชายคนหนึ่งรังแก ถ้าพี่ยังไม่รีบมาผู้ชายคนนั้นจะเอาวรินทรไปแล้ว”

เขายังพูดไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงขึ้นมาจากน้ำ เสียงที่รีบร้อนของทาวัตพูดว่า “ตำแหน่ง”

“ห้องน้ำที่อยู่ข้างๆออนเซน รีบมา.....” พุดยังไม่ทันจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายทิ้ง ธรรศหัวเราะอย่างแห้งๆ ดูสิว่าเขาจะทำเรื่องดีๆอะไรอีก

เขาเห็นธนัศนั้นจะเอาวรินทรไปแต่วรินทรไม่ยอม ก็คิดไปถึงทาวัตทำไมยังไม่มาอีก ใครจะไปรู้ล่ะว่าพอหันไปจะเห็นทาวัตเดินเข้ามา

“พี่”

เร็วจริงๆเลย ยังไม่ถึงสองนาทีจะได้มั้ง

ทาวัตมองผ่านเข้าไปอย่างไม่สนใจ รีบสาวเท้าเดินไปทางวรินทร

“นางตัวแสบ ยังกล้าขัดคำสั่งฉันหรอ? ฉันสั่งเก็บเธอได้นะเชื่อหรือเปล่า” ไม่ว่าธนัศจะลากดึงยังไง วรินทรก็เกาะอยู่ที่ผนังอย่างแน่น ดีที่ผนังไม่ได้ลื่นมาก ไม่อย่างนั้นแล้วคงทรงตัวไม่ได้นานอย่างนี้หรอก

แม้จะต้องตาย เธอก็จะไม่ยอมถูกนำตัวไป

สมองของวรินทรนั้นยิ่งมึนงงมากขึ้น มองดูก็รู้ว่าจะทรงตัวไม่อยู่ๆแล้ว มือที่มีกำลังมากจับเกาะที่ผนัง อีกมือหนึ่งอีกมือหนึ่งพยายามดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

กลิ่นที่เธอคุ้นเคยนั้นกลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

“คุณพูดว่า คุณจะสั่งเก็บใครนะ” เสียงของทาวัตทุ้มต่ำแต่กลับเยือกเย็นมาก สายตาลูกนั้นค่อยๆปรากฎความดุดันออกมา มองสายตาของธนัศราวกับจะแล่เนื้อเอาเกลือทา

ธนัศคิดไม่ถึงว่าทาวัตจะมาปรากฏตัวในเวลานี้ ยังเอาผู้หญิงที่เขาเล็งไว้ดึงเข้าไปในอ้อมกอด ยิ่งไปกว่านั้นสองคนนี้เหมือนรู้จักกัน

ดี ดีมาก” ลูกตาดำของทาวัตหรี่ลง หลังจากนั้นประคองวรินทรเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มองธนัศด้วยสายตาเย็นชา

ในขณะที่ธนัศจะทำอะไรเขาอยู่นั้น มือขวาของเขาก็ถูกทาวัตจับแล้วใช้กำลังบิด กระดูกเคลื่อนผิดองศาทำให้เกิดเสียงดังด๊อก

ธนัศร้องอย่างหวาดกลัว ข้อมือนั้นเจ็บระบมไปหมดและยังไม่ทันจะคลายตัวดี เขาก็เห็นทาวัตจับมือซ้ายของเขา

ด้วยท่าทางที่รวดเร็ว ตรงจุดตรงตำแหน่ง สองมือของธนัศก็ถูกบิดจนหัก

แต่ว่าทาวัตกลับรู้สึกว่านั่นยังไม่พอ ยกเท้าเตะไปที่ขา ธนัศที่รูปร่างอ้วนท้วนนั้นถูกเหยียบอยู่ตรงหน้าและลงไปนอนกับพื้นพร้อมส่งเสียงร้องแล้วก็สลบไป

ธรรศที่อยู่ข้างหังนั้นอยากจะปรบมือ ที่เรียกพี่ชายเขามานั้นเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด

“ปกเกศ เอาตัวเขาออกไปและไม่อนุญาตให้มาเหยียบที่นี่อีก”ทาวัตหยิบผ้าขนหนูให้วรินทรเช็ดมือหลังจากนั้นก็เช็ดมือตัวเองแล้วจึงทิ้งลงถังขยะ พลางพูดกับปกเกศ

ปกเกศปรากฏตัวขึ้นมาอย่างงียบๆ หลังจากนั้นก็พยุงธนัศที่นอนสลบสไหลอยู่กับพื้นขึ้นมาแล้วเดินออกไป

“พี่ทาวัตอุ้มหนุหน่อย”มือของวรินทรที่เกาะคอทาวัตนั้นไม่ยอมปล่อย อาจจะเป็นโลภในไออุ่นของร่างกายเขา สรุปเธอก็เลยไม่อยากปล่อยมือ

ในด้านของทาวัตนั้นสายตาที่เย็นชาก็กลับเปลี่ยนเป็นอ่อยโยนทันที อุ้มเอขึ้นแล้วเดินหันกลับไป

เมื่อเดินผ่านธรรศ ทาวัตนั้นหยุดลงมองด้วยสีหน้าเฉยเมย “สาขาบริษัทในแอฟริกายังขาดคนดูแล กลับไปเก็บข้าวเก็บของ ไปเที่ยวที่นั่นสักสี่ห้าวัน

พูดจบก็อุ้มวรินทรเดินจากไปขนาดเงาของภาพนั้นยังเผยออกมาให้เหห็นถึงความอ่อนโยน