หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 150

ตอนที่ 150 เจ็บปวดใจ

อะไรนะ

โทรศัพท์ที่อยุ่ในมือธรรศหล่นลงแตกกับพื้นทันที เขาถึงขนาดหันตัวพร้อมกับใบหน้าอมทุกข์มองเงาที่ทาวัตเดินจากไปแทบจะไม่รู้สึกถึงความดีใจอะไร

“พี่นี่สุดยอดจริงๆ ไม่ขอบคุณแล้วยังจะแก้แค้นผมอีก ไม่ยุติธรรมเลย

ทั่วสารทิศในพื้นที่นั้นได้ยินคำตัดพ้อของธรรศ

นรชัยเดินเข้ามาแล้วถามว่า “เป็นอะไร แกสร้างความเดือดร้อนให้พี่ชายพวกเราอีกแล้วใช่ไหม”

ไม่ต้องพูดถึงมันอีกก็ได้ พอพูดถึงธรรศก็รู้สึกน้อยใจ “อย่าพูดถึงเลย พี่เขาคงอยากแกล้งฉันที่ฉันไม่ได้ช่วยวรินทรได้ทัน อย่างื่นอ่ะไม่ต้องพูดถึง แอฟริกาทวีปนั้นอย่างกะคนอยากจะไปอย่างนั้นแหละ”

ที่ทาวัตบอกว่าไปเที่ยวที่นั่นหลายวัน แต่ธรรศเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าถ้าทาวัตไม่ให้เขากลับ เขาก็ไม่ต้องคิดถึงเรื่องกลับเลย

ไปที่นั่นหลายวันเขาจะไม่ดำหรอ รอเขากลับมาใครจะจำเขาได้

“ก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ” นรชัยไม่รู้ว่าจะต้องปลอบใจคนยังไงเลยพูดได้แค่นี้

“ปล่อยให้มันไปตามธรรมชาติบ้าอะไร พี่ใจดำมากมีแฟนแล้วก็เลยไม่ต้องการน้อง ผมไม่มีคุณงามความดีอะไรเลยมีแต่สิ่งที่ต้องมานั่งชดใช้” ธรรศโมโห ถ้าไม่มีเขายังจะเป็นวีรบุรุษสุดหล่อที่ช่วยนางเอกอยู่ได้หรือเปล่า

แต่น่าเสียดายทาวัตอุ้มวรินทรเดินออกไปไกลแล้ว ไม่ได้ยินเสียงที่เขาต่อว่า

ทาวัตอุ้มวรินทรเข้ามาในห้องที่ให้ปกเกศจองเอาไว้ให้ เดิมทีแพลนว่าจะกลับไปที่บ้านสวน แต่ว่าวรินทรอยู่ในสภาพแบบนี้ ก็เลยต้องอยู่ที่นี่ไปคืนหนึ่งก่อน

เขาอุ้มวรินทรวางไว้บนเตียง เอารีโมตแอร์ปรับอุณหภูมิให้ต่ำลงสักนิดหน่อยแล้วนำผ้าเช็ดตัวที่เย็นมาเช้ดหน้าให้เธอ

ใบหน้าของเธอร้อนระอุ ผิวที่เปลือยอยู่ข้างนอกเสื้อผ้านั้นเผยให้เห็นสีชมพูจางๆ ปากนั้นอ้าเล็กเพื่อหายใจ ช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก

ทาวัตกำลังจะลุกขึ้นไปรองน้ำให้เธอ แต่กลับถูกเธอจับชายเสื้อไว้แล้วก็ดึงเข้าเข้าปาก ริมฝีปากนั้นเกือบจะชนกัน

เธอหรี่ตาลงเหมือนจะมองว่าเขาเป็นใคร

แต่ไหนแต่ไรมาทาวัตที่ปฎิบัติต่อเธออย่างสุขุมนุ่มลึกนั้นเมื่ออยู่กับสายตาคู่นั้นก็รู้สึกว่าเริ่มร้อน

“วริน ปล่อย” เสียงของเขาทุ่มต่ำลงอยากจะลุกขึ้นและรีบออกมาทันทีแต่กลัวว่าจะทำให้เธอเจ็บ ร่างกายนั้นถูกทับบนตัวเธอ รู้สึกถึงอุณหภูมิในตัวเธอที่ผิดปกติ

“ไม่ปล่อย”ตาของวรินทรนั้นเปียกมองกลอกไปกลอกมาแล้วมองหน้าเขาจึงยิ้มและพูดว่า “พี่ทาวัต พี่ชอบวรินไหม”

ทาวัตคิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าถามเขาตรงขนาดนี้ ในใจก็ดีใจ ดีใจจนในที่สุดเขาเข้าใจทะลุปลุโปร่งหมดและก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร กำลังจะอ้าปากกลับถูกวรินทรพูดขัดขึ้นมา

“แต่ว่าทำไมต้องทำกับหนูแบบนั้น พี่เคยรัหนุบ้างไหม”

คำพูดของวรินทรเหมือนเป็นเข็มที่ทิ่มลงบนตัวของทาวัต เขาเม้มปากและยื่นมือมาลูบผมของเธอ