หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 152

ตอนที่ 152 ความรู้สึกปลอดภัย

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าอะไรก็ตามก็ไม่สำคัญเท่าภรรยาและลูกของเขาแล้ว

แม้ว่าตอนนี้กวินกับเขาจะไม่สนิทชิดเชื้อกัน ทาวัตรู้ว่าเป็นเพราะกาลเวลา หากเขามีเวลามากพอก็อาจจะทำให้กวินยอมรับเขาในฐานะพ่อคนหนึ่งได้ ห้าปีที่เขาไม่ได้มีส่วนร่วม เขาจะชดเชยให้เขาทั้งหมด

เขายกโทรศัพท์มือถือตัวเองขึ้นมา นำรูปภาพในอัลบั้มรูปในโทรศัพท์มือถือของวรินทรส่งบลูทูธเข้าเครื่องโทรศัพท์มือถือตนเอง บันทึกไว้ในเครื่องตนอย่างดี คิดพิจารณาสักครู่หนึ่งจึงเพิ่มรหัสผ่านล็อคขึ้นมา

คิดไปคิดมาก็ใช้วันเกิดของวรินทรกับกวินเป็นรหัสผ่าน ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงถอนหายใจ

ทาวัตวางโทรศัพท์มือถือลง เดินไปที่ข้างเตียง จ้องมองใบหน้านิทราของเธอครู่ใหญ่ แล้วค่อยนอนลงบนเตียง ถ่างตาโดยไม่ได้หลับไป

คืนสงบคืนหนึ่ง

งานแถลงข่าวได้เสร็จสิ้นแล้ว ทุกคนล้วนได้รับน้ำหอมหนึ่งชุด และเผยรอยยิ้มกว้างตอนออกไปด้วยท่าทางพึงพอใจ

ปกติแล้วทีนาร์ไม่เคยคิดจะรอกลับบ้านพร้อมกับวรินทร แต่วรินทรทิ้งเธอไว้ ทำให้ความรู้สึกในใจเธอยิ่งชัดเจนขึ้น

งานแถลงข่าวยังไม่ทันจบ เธอก็เดินออกไปอย่างทรนงตน

ประภาพนั่งอยู่ริมทะเลสาบไร้ชื่อแห่งหนึ่ง จ้องมองแสงสีของค่ำคืนอันกว้างใหญ่ พนักงานกำลังทำความสะอาดสถานที่ด้านหลังดูขัดแย้งกับความสบายอารมณ์ของเขา

แสงสีของค่ำคืนหนาแน่น ลมพัดปลิวไปมา แต่กลับไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็น

“เธอเดินมาครึ่งทางแล้ว เจ็บใจเปล่าๆ ผิดหวังหรือไง?”เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นมาจากด้านหลัง ยืนอยู่ด้านหลังพูดขึ้น

“เธอชอบคนคนนั้นล่ะสิ แม้ว่านายจะจัดการอย่างดี เธอก็ไม่ใส่ใจ”น้ำเสียงนั้นเย็นชานั้นทำให้ร่างกายของประภาพสั่นเทิ้มโดยที่ไม่ได้รู้สึกถึงลมเย็นแทรกมา

“แล้วยังไงล่ะ?” เขาเบนสายตาขึ้นไม่รู้จะจดจ้องไปที่ไหน

สีหน้าของประภาพเย็นชา แต่น้ำเสียงยังคงนุ่มนวล “ผมชอบเธอ ทำให้เธอได้ทุกอย่างมันก็เรื่องของผม ไม่เกี่ยวกับเธอ”

“งั้นหรอ”น้ำเสียงนั้นเอ่ยอย่างไม่เชื่อหู แล้วกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “งั้นก็ตามใจนาย ถึงอย่างไรฉันก็รู้ นายเอาเปรียบเธอซึ่งเธอยอมรับไม่ได้ตลอดไปหรอก”