หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 154

ตอนที่ 154 ความคิดอันไม่สมควร

ไม่ผิดจริงๆ ทาวัตกอดวรินทรไว้ วรินทรน่ะอ้วกไม่หยุด ถึงแม้จะอ้วกลงบนพื้น แต่ก็อ้วกใส่ตัวเขาด้วย!

สุดท้ายไม่มีทางอื่น ทาวัตทำได้เพียงพาเธอไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดๆให้กับเธอและตัวเอง โชคดีที่เธอไม่ได้อ้วกอีก

แต่ทำไมคนที่ต้องมาลำบากลำบนต้องเป็นทาวัต คนสวยอยู่ด้านหน้าแท้ๆ มองแต่ตามือห้ามต้อง เขาไม่ได้มีไข้อะไร สุดท้ายต้องใช้น้ำเย็นค่อนชั่วโมงถึงจะผ่อนคลาย

แล้ววรินทรล่ะ?

อ้วกเสร็จท้องใส่ก็คงสบายแล้ว คงรู้สึกดีไม่น้อย ยิ่งนอนหลับปุ๋ยเลย

ทาวัตผู้แม้จะทุกข์ทรมาณ ตื่นมาตอนเที่ยงคืนเพื่ออาบน้ำ กอดคนสวยให้ปลอดภัย ถึงจะไม่ใช่สไตล์เขา แต่ขณะนั้นสีหน้าของวรินทรไม่ดีเลย ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมทาวัตอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่

ก็เป็นเพราะว่ารักเธอมากเกินไป เลยยอมให้ตัวเองเจ็บปวด ไม่ยอมให้เธอเจ็บปวด

แต่ว่าวรินทรจะรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร? ได้ยินทาวัตพูดตอนนั้นใครจะรู้สึกดี เดิมทีแก้มระเรื่อยิ่งขึ้นสีแดงจัด เหมือนกับลูกท้อสุกๆ ดึงดูดคนให้หยิบจับ เพราะว่าเขินอายเกินไป ทั้งร่างเลยกลายเป็นสีชมพู ยิ่งอยู่ใต้แสงไฟในห้อง ยิ่งทำให้คนหลงใหล

แค่เธอนึกว่าเขาเห็นร่างเปลือยของเธอแล้ว! เธอก็รู้สึกไม่ดีแล้ว?

นี่มันฉวยโอกาสชัดๆ!

“นี่คุณเรียกพนักงานหญิงให้มาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันไม่ได้หรอ? ไม่ก็ให้ฉันนอนพื้นก็ได้! คุณทำแบบนี้อยากให้ฉันรับผิดชอบหรือไง!”ทุกประโยคของวรินทรชัดเจนแจ่มแจ้ง

ที่นี่ไม่มีพนักงานหญิงเลยหรือไง คุณชายถึงได้ลงมือเอง?

ทาวัตกระพริบตา ที่จริงแล้ว เขาไม่ให้พนักงานหญิงเข้ามา ไม่เพียงแต่ไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาเห็นร่างกายเธอเท่านั้น ร่างกายเธอเขาเห็นได้เพียงคนเดียวไม่ใช่หรอ?

ผู้หญิงก็ไม่ได้!

เผด็จการอย่างนี้แหละ!

“ยังไง? วรินทรเขินหรอ? หรือว่าคุณคิดอะไรไม่ดีกับผมจริงๆ?”จะบอกว่าพาล วรินทรน่ะโปรไม่เท่าทาวัตแน่ๆ

“ใครจะคิดอะไรกับคุณ? ไอ้บ้า ฉันไม่ซิงแล้วนะ!” วรินทรโกรธจนอยากจะปาองุ่นในจานใส่หน้าทาวัตเสีย แต่คิดไปคิดมา องุ่นอร่อยดี เอาใส่ปากตัวเองดีกว่า

ปาของกินอร่อยๆใส่เขา เขาจะได้เปรียบเอา!

ใบหน้าทาวัตเรียบเฉย วางของในมือบนโต๊ะ พิงโซฟา มองเธออย่างหน่ายๆ “ซิงเธอก็ให้ฉันไปเมื่อห้าปีก่อนแล้วไง ไม่อย่างนั้นจะมีกวินได้ไง?”

ความหมายโดยนัยก็คือซิงของเธอเป็นของผมนานแล้ว ครั้งนี้ก็ไม่เหลือ

วรินทรมองเขาทั้งโกรธทั้งอาย ตาใสราวกับดวงดาว ริมฝีปากบาง คิดสักครู่ คล้ายท่าทางมีเหตุผล หากเธอยังซิงอยู่ จะมีกวินได้อย่างไร?

ถุย!

ไม่ใช่ละ!

แปลกตรงไหนล่ะ!

“พูดมากจัง! อย่าลืมว่าตอนนี้ฉันกับคุณไม่ได้มีอะไรข้องเกี่ยวกันแล้ว ทำแบบนี้มันแหกกฎกันนี่!” วรินทรเอ่ยอย่าโกรธเคือง นั่งห่างเขาทันที

มีความรู้สึกห่างไกลจากทาวัตมากอยู่