หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 156

ตอนที่ 156 กินจุ

เธอกินแล้วไม่อ้วนก็ช่างมัน ทำไมกินแล้วเหมือนลงไม่ถึงท้อง กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม!

“นี่ยัยวรินทร แกน่าจะดีใจได้แล้วนะที่พ่อของลูกแกคือทาวัต”สตาร์ทรถยนต์ คาร่าถนัดหมุนรถออกจากขอบเขตทิวลิปวิลเลจ

“ทำไม?” วรินทรหันข้างมองเธอ ถามอย่างสงสัย

“เพราะว่าเขาดีกับแกน่ะสิ ถ้าเป็นบ้านอื่นนะ เขาคงฆ่าเธอตายไปแล้ว”นี่คือคำวิจารณ์ของคาร่า

คาร่าจำได้ว่าเธอรู้จักวรินทรจากฉายากินจุ กินเก่งมาก

มีการแข่งขันกินจุครั้งหนึ่งที่โรงเรียนจัดขึ้น รางวัลคือบัตรของขวัญห้าใบ สามารถกินที่ไหนก็ได้ฟรีหมด ในเวลาหนึ่งวัน

แน่นอนว่า ผู้ชนะต้องมีคุณสมบัตินี้

การแข่งขันคือให้กินปีกไก่ขาไก่!

พอตอนปีกไก่ขาไก่จำนวนมหาศาลออกมาก็ดึงดูดสายตาคน กองคล้ายกับภูเขาเล็กๆใครจะไปกินหมด?

แม้แต่คนจำนวนมากที่เข้าร่วมการแข่งขันเพื่อได้กินไก่ จึงจำใจ ภายหลังออกกฎห้ามกินเกินห้าสิบชิ้นไม่งั้นถูกทำโทษ

คนจำนวนมากยอมแพ้ กระเพาะจะแตก ห้าสิบปีกดูเหมือนจะน้อย แต่ว่าเนื้อพวกนั้นอิ่มมาก สำหรับพวกคนมีเงิน แค่สิบชิ้นก็เก่งแล้ว

วรินทรถูกกลิ่นปีกไก่ดูดออกมา ก่อนหน้านี้เธอกินน้ำแข็งไสอยู่ตรงประตูโรงเรียน ได้กลิ่นอันหอมหวลมาจากที่ไกลๆ แล้วมาลงชื่ออย่างไม่คิดชีวิต

สุดท้ายมีเพียงสิบหกคนที่สมัคร มีหนึ่งคนท้องเสียถอนตัวไปแล้ว เลยเหลือสิบห้าคน

ในนั้นมีวรินทรกับคาร่า แน่นอนว่า มีธรรศอีกคน

หลังจากเริ่มการแข่งขัน บรรยากาศตรงนั้นอธิบายไม่ได้ ลองนึกดูว่ามีคนกำลังหยิบปีกไก่จากจานเอาเข้าปากไม่หยุดหย่อน ยังไม่ทันกลืนดีก็ยัดเข้าไปอีก โหดมาก

แต่ว่าหลายคนก็กินแต่หนังด้านนอกปีก กินไม่ถึงกระดูก

วรินทรกลับกินอย่างสงบ เอื้อมมือไปหยิบปีกไก่ ค่อยๆฉีกเป็นสองท่อน กินเนื้อเต็มปากจนหมดจด แล้วค่อยหยิบอีกชิ้น

ที่จริงแล้วตอนนั้นวรินทรไม่ได้อยากได้บัตรของขวัญห้าใบนั้นเลย แต่เพราะว่าอยากกินปีกไก่ฟรี เพียงกินห้าสิบชิ้นในเวลาที่กำหนด ก็ไม่ถูกทำโทษ

ห้าสิบปีก สำหรับเธอโคตรจะง่าย

เมื่อจานบนโต๊ะว่างเปล่า ก็มีคนเอามาเติมใหม่ทันที

ครั้งนี้ที่มาใหม่ ไม่เหมือนกับปีกไก่ทอดแบบเดิม แต่เปลี่ยนเป็นแบบเผ็ดร้อน เผ็ดจนหน้าดำหน้าแดง

มีเพียงสองคนที่กินต่อไม่ลง คนบนเวทียิ่งลดลงเรื่อยๆ

วรินทรเป็นคนชอบทานเผ็ดนิดหน่อย ไก่ทอดเผ็ดๆธอทานบ่อย ความรู้สึกตอนเริ่มเลยไม่ได้หนักหนาอะไร