หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 163

ตอนที่163 หลังจากนี้ก็เป็นแค่เพื่อนกัน

กวินกลับเชิดหน้าอย่างภูมิใจ “ลูกไม่ใช่เด็กขี้ขลาดนะ การแอบหลังแดดดี้ไม่ใช่พฤติกรรมของลูกผู้ชาย!”

เขากวินหากโดนใครรังแก ควรจะเอาคืนเป็น2เท่า จะยืนให้คนอื่นรังแกเฉยๆได้ยังไง?

อย่างนั้นมันขี้ขลาดเกินไป ไม่ใช่ทำเนียบของเขา!

ถึงแม้ว่า…..คำพูดคำนั้นของแดดดี้จะทำให้เขาดีใจอยู่ลึกๆ ความรู้สึกที่ก่อเรื่องแล้วก็แอบหลังพ่อ เขาไม่เคยได้สัมผัสมันเลย

กวินกวักสายตาไปมา คิดในใจว่าจะหาโอกาสลองสัมผัสดูดีไหม?

“ฮ่าๆๆๆ ดี นี้ถึงจะเป็นลูกของพ่อ” ทาวัตยืนขึ้น อุ้มร่างเล็กๆของกวินเหวี่ยงเป็นวงกลม

ได้ยินมาว่าเด็กๆทุกคนชอบเล่นแบบนี้ นี้ทาวัตถุงกับค้นหาในเน็ตมาเป็นพิเศษเลย

กวินยิ้ม เขาชอบเวลาที่อยู่กับทาวัต ไม่มีแรงกดดันใดๆ ไม่เหมือนตอนอยู่กับวรินทร แต่เขาชอบมาก

อยู่ดีๆมีเสียงส่งมาจากนอกคฤหาสน์ ทำลายบรรยากาศหมด

ทาวัตขมวกคิ้ว อุ้มกวินเดินออกไปนอกคฤหาสน์

บนสนามหญ้านอกคฤหาสน์ คนใช้กำลังล้อมไม่รู้กำลังดูอะไร ดูจากมุมของพวกเขาแล้วเห็นเพียงเสื้อสีขาวที่อยุ่ท่ามกลางผู้คน

วรินทรที่ตอนแรกอยุ่ในห้องนอนดีๆ แต่ก็รออยู่นานกลับไม่มีใครมาเปิดประตูเธอ เธอโมโหเลยหาทางลงมาทางระเบียงห้อง ที่แรกเธอกะจะโดดลงสระว่ายน้ำ แต่ไม่ได้ดูทิศทางดีๆ เลยตกลงมาที่สนามหญ้าข้างสระว่ายน้ำ

ครั้งนี้ถึงแม้จะไม่ได้บาดเจ็บอะไร แต่เท้าก็แพลงแล้ว

วรินทรนั่งอยู่บนสนามหญ้า จับขาที่บาดเจ็บของตัวเอง เริ่มบวมขึ้นมาแล้ว ต่อหน้าคนมากมาย เป็นตายยังไรก็ไม่ยอมบอกว่าตัวเองบาดเจ็บ

“เกิดอะไรขึ้น?” ทาวัตกับกวินเดินมาถึงด้านหน้าวรินทร นั่งมองร่างกายเธอ

วรินทรมองไปรอบๆ กวาดสายตามองดูคนใช้ที่รายล้อม เธอปิดปากไม่ยอมพูด

ทาวัตสายตาเยือกเย็น หัวคิ้วกระดิก พูดกับคนใช้เหล่านั้นว่า “มาล้อมอะไรอยู่ตรงนี้? ถ้าว่างมากก็ไปเอาเงินเดือนก้อนสุดท้ายกับน้าลิงแล้วออกไปซะ”

คนใช้ต่างรีบแยกย้ายกันไป อย่างรวดเร็วตรงนี้ก็เหลือเพียงทาวัต วรินทรและกวิน สามคน น้าลิงให้คนใช้บางคนแอบดูอยู่ไกลๆ ไม่ให้ใครเข้าไป

“ผมขอดูหน่อย” ทาวัตเอามือของเธอที่จับข้อเท้าไว้ออก เป็นอย่างที่คิด มันแดงจนไม่เป็นรูปเป็นร่างแล้ว

“หม่ามี้! ทำไมต้องคิดสั้นโดดตึกละ?!” กวินจ้องมองวรินทร มองหน้าเธออย่างผิดหวัง แล้วขยับเข้าไปดูข้อเท้าวรินทร เป่าเบาๆที่ข้อเท้าเธอ “ลูกเป่าให้ เป่าแล้วจะหายเจ็บ”

วรินทรมองหน้ากวินอย่างซาบซึ้ง กวินลูกเธอที่น่ารักที่สุด

“หม่ามี้นะโง่!” ทาวัตใช้นิ้วแทงไปที่หน้าผากวรินทรหนึ่งที และอุ้มเธอขึ้น เดินเข้าคฤหาสน์ไป

กวินก้าวขาสั้นๆรีบตามไป