หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 166

ตอนที่166 เธอเริ่มมีใจแล้ว

ทาวัตรู้ กวินเป็นพันธะที่ผูกวรินทรไว้ไม่ให้ไปไหนได้แต่ถ้าจะให้เธอยอมอยู่ข้างเขาด้วยใจ ก็มีอยู่ทางเดียวคือต้องรักเขาอย่างแท้จริง

จะให้ดีมี่สุด ต้องรักเขาเหมือนที่เขารักเธอ

“ทาวัตคุณกล้าพนันกับผมสักครั้งไหม?” ประภาะก็ยืนขึ้น ตาจ้องตากับทาวัต คนหนึ่งดูลึกลับน่ากลัว คนหนึ่งยิ้มอย่างสภาพ ทำให้อุณหภูมิในห้องเหมือนน้ำแข็งกับไฟปะทะกัน ไม่มีใครยอมใคร

ทาวัตไม่ตอบ แค่มองเขาเงียบๆ

ประภาพก็ไม่สน พูดต่อว่า “คุณทาวัตให้วรินทรมาเป็นพรีเซ็นเตอร์งานแสดงสินค้าครั้งนี้ ใช้เวลาแค่หนึ่งอาทิตย์ ภายในเวลานี้คุณทาวัตต้องไม่มาก้าวก่ายงานของเรา ถ้าสุดท้ายวรินทรยังเลือกที่จะกลับไปหาคุณ งั้นผมจะยอมแพ้ “

“เป็นวิธีการที่ไม่เลวเลย” ทาวัตยิ้มคลุมเครือ มืออยู่ในกระเป๋ากางเกง มองประภาพทีหนึ่ง “แต่ว่า คุณเอาอะมาแน่ใจว่าผมจะเล่นกับคุณละ? แล้วคุณเอาอะไรมาแน่ใจอีกว่าผมจะยอมปล่อยวรินทร แล้วจากไปเงียบๆ”

พูดจบ ยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น

ประภาพขมวดคิ้ว เห็นสายตามาวัตมีความไม่เห็นด้วย “คุณทาวัต นี้คุณกำลังบังคับให้วรินทรอยู่กับคุณนี่! คุณไม่เคารพการตัดสินใจของเธอเลย!”

ทาวัตหัวเราะทีหนึ่ง แล้วก็มองเขานิ่งๆ พูดกับเขาทีละคำ “บังคับให้เธออยู่กับผม? คุณลืมตาดูดีๆ เธอมีอาการไม่ยินยอมที่จะอยู่กับผมหรือเปล่า ถ้าคุณประภาพเข้าใจเธอจริงๆ ทำไมถึงจะไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน ถ้าบังคับเธอจะทำตามไหม?”

เขาแค่ร่วมมือกับกวินทำให้วรินทรอยู่ด้วย เขาแค่ร่วมมือกับกวินเพื่อให้วรินทรยอมอยู่ที่คฤหาสน์ดีๆเท่านั้น บังคับเธอเหรอ? ทาวัตยิ้มเยาะ ถึงจะบังคับแล้วยังไง ขอแค่เธอยอมอยู่ เขาสามารถใช้ทุกวิธีทาง

คำพูดพวกนี้ทำให้ประภาพอึ้งไปเลย เหมือนที่ทาวัตพูด เขารู้จักวรินทรดี และก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่จะยอมทำสิ่งที่ตัวเองไม่เต็มใจเพราะคนอื่นบังคับได้ เธอรักความอิสระ ที่วันนี้ยอมอยู่กับทาวัต อาจเป็นเพราะ เธอเริ่มมีใจให้ทาวัตแล้วละมั้ง

เมื่อทำให้ประภาพเข้าใจผิดแล้ว ทาวัตอยู่ไม่นาน หันหลังเดินออกจากห้องรับรอง

ตอนออกมากลับเห็นวรินทรที่ทำหน้าทะเล้นใส่ประตูอยู่ เธอไม่คิดจะมีคนออกมา สะดุ้งตกใจ เกือบกริ้ดออหมาแล้ว

“คุณกำลังทำอะไร?”ทาวัตยกคิ้วมองเธอ เห็นสิ่งที่เธอทำเมื่อกี้อย่างชัดเจน

ถึงแม้…….จะดูน่ารักดี

คนที่โดนจับได้รู้สึกหน้าตัวเองร้อนๆ มองทาวัตแวบเดียว แล้วรีบก้มหน้า “ไม่มีอะไร!”

เธอไม่มีทางบอกว่าเพราะไม่พอใจท่าทางเลยมาปลดปล่อยอารมณ์ใส่ประตูบานนี้

นี้มันต่างจากที่ธรรศกอดเสาแล้วจูบตรงไหน?

ทาวัตหัวเราะขึ้นมา ยกมือขึ้น ขยี้หัวนรินทร นัยน์ตาแสดงถึงความอบอุ่นแล้วเอ็นดูที่พบได้ยาก