หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 171

ตอนที่ 171 คุณลุง คุณลุงร้องเพลงเจ้าดวงดาวน้อยได้ไหมฮะ

ในเมื่อมีของกิน กวินก็ไม่เกรงใจพวกเขาแล้ว บอกรายชื่ออาหารออกมายาวเหยียด ปากเล็กๆ พูดไม่หยุดราวกับน้ำในแม่น้ำฮวงเหอ ชายชุดดำทั้งสองคนได้ยินพลันรู้สึกไร้คำพูด

เมื่อคิดมาถึงตอนนี้ ท้องเล็กๆ ของกวินนี่สามารถยัดอาหารลงไปได้มากขนาดนั้นเชียวหรือ?

ชายชุดดำคนหนึ่งเดินไปจัดการเรื่องอาหารของกวิน อีกคนหนึ่งก็อยู่เฝ้าเขา

กวินจ้องมองเขาอยู่เป็นนาน ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีอันหนึ่ง ถ้าหากเอฟลงมือ เขาก็จัดการปัญหาได้แล้ว ทั้งยังเป็นแค่เรื่องเพียงนาทีเดียวเท่านั้น

ทว่ากวินในใจนึกอยากเล่นสนุกอย่างมาก ไม่คิดจะทำแบบนั้นเป็นการชั่วคราว

“คุณลุง คุณลุงร้องเพลงเจ้าดวงดาวน้อยได้ไหมฮะ?” กวินพลันพูดขึ้น ใบหน้าเล็กนุ่มนิ่มปรากฎรอยยิ้มหวาน เสียงเล็กๆ ทำให้ผู้คนรู้สึกเอ็นดู

ใบหน้าของชายชุดดำชะงักไปเล็กน้อย ส่ายหน้าทันที

นัยน์ตาของกวินกรอกไปมา เขามีลางสังหรณ์บางอย่าง ถ้าหากเขาเรียกร้องอะไรใสช่วงเวลานี้ ชายชุดดำคนนี้ไม่สามารถปฏิเสธได้

เพื่อพิสูจน์ความคิดนี้ กวินจึงเอ่ยซ้ำ "แต่ผมอยากฟังก่อนนี่ฮะ คุณลุง คุณลุงร้องเถอะนะฮะ!"

ชายชุดดำหันหน้าไปสบถ คิดไปถึงโทรศัพท์สายเมื่อครู่ พลันปิดปาก มุมปากยากจะยกขึ้น จากนั้นฝืนปั้นเอารอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้มาได้รอยหนึ่ง มองไปที่กวิน "ได้"

ชายชุดดำจะบ้าร้องเพลงเจ้าดวงดาวน้อยได้อย่างไร ในใจลอบก่นด่าว่าเจ้าเด็กนี่เป็นตัวปัญหา เขายินยอมไปคว้าดาวเอามาให้จะยังดีเสียกว่า

ดังนั้นในถ้ำจึงปรากฎฉากเช่นนั้น เชือกที่มัดกวินอยู่ไม่รู้ว่าคลายออกตั้งแต่เมื่อไร หยิบโทรศัพท์ของชายชุดดำมา จากนั้นค้นหาเพลงเจ้าดวงดาวน้อย แล้วกดเริ่มเล่น

ด้วยเสียงดนตรีบรรเลงประกอบ ชายชุดน้ำสีหน้าไร้อารมณ์ ลากเสียงทุ้มหนาเปิดปากร้องเพลง ไม่ใช่แค่ร้องผิดไปหลายคำ แต่ยังยากที่ปลุกความกล้าร้องต่อไป

ภาพนี้ช่างขำขันยิ่งนัก

"ร้องผิดแล้ว!" กวินได้ยินชายชุดคำร้องผิดไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง สุดท้ายก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เพลงนี้ขนาดเด็กประถมยังร้องกันได้ คุณลุงคนนี้ช่างไร้ประโยขน์ น่าดูแคลน!

ชายชุดดำได้รับสายตาเย็นชาและดูแคลนจากกวิน อับอายจนยกมือขึ้นถูจมูก ถูกเด็กเล็กๆ ดูถูกเหยียดหยาม เช่นเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีเอาเสียเลย

"เริ่มใหม่!" เห็นได้ชัดว่าเวลานี้บทบาทได้สลับกันแล้ว ใบหน้าเล็กของกวินยับย่นสั่งการชายชุดดำให้เริ่มร้องเพลงใหม่ตั้งแต่ต้น

เขาก้มหัวลงแสร้งทำทีเป็นร้องเพลง แต่กลับเลื่อนดูสมุดรายชื่อผู้ติดต่อ มองหาบันทึกการโทรที่อยู่ด้านบน เห็นเพียงตัวเลขเบอร์โทรศัพท์เท่านั้น เป็นเบอร์โทรศัพท์บ้าน กวินกวาดสายตาจดจำไว้ในใจ

"ระยิบระยับ วิบวาว..." หัวใจของชายชุดดำพังทลาย แต่กลับยังคงต้องร้องเพลงวนซ้ำต่อไป ราวกับว่าอยู่บนลานประหารอย่างนั้น ตั้งอกตั้งใจร้องออกมาทุกคำ ไม่กล้าผิดซ้ำอีก

ใบหน้าไร้ความรู้สึกของเอฟที่ลอบสังเกตอยู่ในที่มืดมิดเผยรอยยิ้มออกมา คุณชายตัวน้อยยังคงมองโลกในแง่ดีจริงๆ บรรยากาศเช่นนี้กลับขอให้ผู้ร้ายร้องเพลงเจ้าดวงดาวน้อยให้ตนฟัง

นี่เป็นเพราะเขากล้าหาญมากเกินไป หรือเพราะว่าเขามีความคิดอื่นกันแน่?

ในท้ายที่สุดกวินสั่งให้ชายชุดดำร้องเพลงใหม่อีกครั้งและอีกครั้งชายชุดดำสามารถร้องตามทำนองได้แล้ว แต่ทว่าจะต้องใส่อารมณ์เข้าไปด้วย

กวินมองโทรศัพท์มือถือบนมือ ลุกขึ้นยืน เดินวนรอบร่างของชายชุดดำอยู่สองสามรอบแล้วกล่าว “อืม ไม่เลว ทำนองร้องได้ดีมากแล้ว ร้องต่อไป”

ท่าทีราวกับอาจารย์ตัวน้อยของกวิน ทำราวกับสั่งการนักเรียนของตน