หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 199

ตอนที่ 199 ทำอะไรอย่าลืมตัว

คาร่ารู้จักเพลงนี้ มันเป็นเพลงโปรดของวรินทร ตั้งแต่เธอกลับมาจากต่างประเทศ ก็ได้ยินวรินทรฮัมเพลงนี้ตลอด แม้แต่เสียงเรียกเข้าก็เป็นเพลงนี้

มีครั้งนึงกวินได้เปลี่ยนเสียงริงโทนของวรินทร แต่ถึงยังไงเธอก็ยังชอบเพลงนี้อยูดี

“ลืม…… มันไม่ง่ายเลยที่จะลืมสิ่งที่เราคุยกัน

ไม่โทษเธอหรอก เพราะฉันเปราะบางกับเรื่องนี้

ความรู้สึกลึกๆเหมือนอยู่ทะเล

ความรักที่แท้จริง ไม่สามารถเอาใครมาเปรียบใครได้

สิ่งเหล่านี้มันไม่อยู่ในสายตาเธอ

คิดถึงเธอ ไม่ใช่เพียงเพราะอ่อนแอ

พูดตรงๆ เป็นความรู้สึกที่ไม่หลอกลวงเธอ

ความกล้ากับโลกใบนี้มันเป็นศัตรูกัน

เพื่อเธอแล้ว ต้องเจอกับความทรมานอย่างไม่เป็นธรรม

ความทุกข์เหล่านี้มันกลายเป็นสิ่งที่ฉันปรารถนาแล้ว

แต่น่าเสียดาย เพราะสุดท้าย ฉันเสียเธอไป

ขอโทษนะ ฉันออกแรงสุดกำลังแล้ว

ฉันไม่ได้ละทิ้ง แต่ฉันไม่เห็นเธอ

ตอนแรกคิดว่า คงไม่เจ็บปวด

น่าเสียดายที่พวกเรากลับไปไม่ด้อย่างที่เคยเป็น

การร้องไห้เสียใจ ยิ่งทำให้หนักกว่าเดิม

ฉันล้วนปฎิเสธความรู้สึก (ความรัก) ของคนอื่น

เพียงเพราะ เธอไม่ชัดเจน......”

ทำนองเพลงเศร้าของวรินทร มันซึมเข้าสู่หัวใจคนฟังเสียจริง

ทาวัตโน้มตัวอิงลงบนโซฟาอันนุ่มๆ เขาวางมือไว้ระหว่างขา แกว่างน้ำแข็งที่อยู่ในแก้วไปมา เคลิ้มกับเสียงเพลงที่มีคนขับร้อง ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

พอได้ยินเพลงนี้ เหมือนมันสะท้อนถึงตัวเขา

“เพล้ง “เสียงหนึ่งดังขึ้น จวบจังหวะทำให้วรินทรต้องหยุดร้อง

เป็นเสียงของขวดเหล้าที่หล่นลงมาตรงกับจังหวะเสียงดนตรีพอดี มันดึงความสนใจของวรินทรไป

เธอมองไปยังปลายเสียงว่ามาจากทางไหน

ทาวัตใช้สายตาเย็นชามองไปทางคนนั้น กระซิบว่า “ มันลื่น”

ทุกคนพยักหน้าอย่างกระวนกระวายแล้วเก็บขวด และฟังวรินทรร้องต่อ

พอเจอสถานการณ์แบบนี้วรินทรเองคงไม่มีใจร้องต่อแล้วหล่ะ? อีกอย่างเพลงก็ใกล้จบแล้ว เธอคิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องร้องต่อ จึงยื่นไมโครโฟนให้คนอื่น แล้วตัวเองก็เดินกลับมานั่งที่เดิม

ไม่รู้ทำไม เธอจึงรู้สึกว่าเขาตั้งใจจะทำผิด

ระหว่างครุ่นคิด เธอเงยหน้ามองไปทางทาวัต เขานั่งท่าเดิมไม่ขยับ ในมือถือแก้วเหล้าตำแหน่งที่เขานั่งจะติดกับแอร์พอดี และดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่

ปาร์ตี้สิ้นสุดลง เพื่อนๆต่างบอกลาแล้วเดินออกจากห้องไป

ทาวัตโอบเอวทวิติยาเดินผ่านหน้าของวรินทรและคาร่าออกไป กลิ่นน้ำหอมบนตัวของทวิติยาแรงมาก วรินทรถึงกับจามออกมา

เธอขยี้จมูกตัวเองเบาๆ สายตาคู่นั้นมองตามหลังทาวัตและทวิติยาที่เดินจากไป เธอใจสลายอย่างบอกไม่ถูก

อยู่ๆสายตาคู่นั้นก็จำแนกภาพบางอย่างขึ้นมา ทำให้เธอหัวเราะลั่น

“คาร่า ฉันจะไปจัดการเรื่องบางอย่าง เธอกลับบ้านไปก่อนเลย ไม่ต้องรอฉัน” พูดเสร็จ วรินทรเร่งฝีเท้าตามหลังทาวัตไป เพียงแว๊บเดียวก็ไม่เห็นตัวเธอแล้ว

“ อย่าทำอะไรจนลืมตัวล่ะ !” คาร่าตะโกนร้องเตือน