หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 200

ตอนที่ 200 ทำไมตรงนี้ถึงมีผู้หญิง

“เธอฟังฉันนะ ไปดื่ม แล้วก็”.......คาร่าค่อยๆบอกแผนการออกมา

คาร่ารู้ดีว่าถ้าวรินทรได้ดื่มก็จะขาดสติ เธอจึงแนะนำให้ทำแบบนี้

พอจบสายสนทนา วรินทรเริ่มมีความเชื่อมั่นว่า ถ้าทำแบบนี้ทาวัตต้องกลับพาวรินทรกลับโดยดีแน่

วรินทรไม่เข้าใจ ว่าทำไมคาร่าถึงมองสถานการณ์ออกว่าคนสองคนเป็นฐานะอะไรกัน

แม่สาวน้อย วางใจเถอะ ไม่ว่าทาวัตจะโยนเธอออกมายังไง ฉันพาเธอกลับบ้านเอง！

“มีเรื่องอะไรหรอหัวเราะมีความสุขจัง?” นรชัยมองเธอด้วยความสงสัย

“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่รู้สึกว่าวันนี้อากาศดีมาก ก็เลยมีความสุข！”คาร่ารีบเปลี่ยนโหมดทันที ดวงตาเธอดูกรุ๊มกริ้ม และทำหน้าจริงจังใส่นรชัย

ธรรศมองลอดผ่านกระจกรถ....อากาศดียังไง _

ภายในห้องของโรงแรง วรินทรให้กำลังใจตัวเอง พร้อมลุกขึ้นยืน

ห้องดูกว้างมาก แต่วรินทรไม่มีกระจิตกระใจที่จะชื่นชม เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยมาพักที่โรงแรมนี้ เธอจึงคุ้นเคยกับที่นี่ดี ไม่นานก็ถือขวดเหล้าพร้อมที่เปิดมาเปิดขวด

โดยปกติภายในห้องของโรงแรมจะมีเหล้าอยู่ วรินทรกลัวว่าจะสายเกินแก้ จึงกระดกขวดโดยไม่ใช่แก้ว

ความจริงแล้ววรินทรดื่มเหล้าไม่เก่ง ตอนที่อยู่ในคลับก็ดื่มไวน์ไปบ้างและยังมีอาการมึนๆอยู่ แต่ว่าตอนนี้ เธอดื่มวอคก้าขวดใหญ่ ฤทธิ์แอลกอฮอล์นี้เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่เมาก็ให้มันรู้ไปสิ

วอคก้าครึ่งขวดที่อยู่ในท้องของวรินทร ทำให้กระเพาะเธอบิดปวดแสบปวดร้อน เหมือนโดนไฟเผา เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

พอเธอดื่มหมดขวดแต่ยังมีสติว่าจะทำอะไร เมื่อเมาแล้วทำให้เธอมีความกล้ามากกว่าเดิมหลายเท่า เธอจึงเดินเซไปยังประตู และคลำหาตำแหน่งของลูกบิด

เธอเดินโซซัดโซเซไปยังหน้าประตูของทาวัต แถมยังลืมกดกริ้ง เธอไม่สนใจจึงเคาะประตูห้องเขาซะเสียงดัง “ ทาวัต ！ออกมาเดี๋ยวนี้นะ！”

ที่แท้เมาแล้วซ่า！！

ทันใดนั้นก็เหมือนได้ยินเสียงคนเปิดประตู พอประตูเปิดออก ก็เห็นสีหน้าของทาวัตดูหงุดหงิด แต่ก็แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นคนตรงหน้า

ใบหน้าของวรินทรในตอนนี้มันน่าดึงดูดและน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงดื่มเยอะขนาดนี้ กลิ่นแอลกอฮอลแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอ แต่ก็ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

“เฮ้ ~ ในที่สุดนายก็เปิดประตู” วรินทรลูบหน้าตัวเอง ทำให้ทาวัตหลุดยิ้มออกมา และไม่ทันที่เขาจะได้โต้ตอบอะไร เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องนั้น

วรินทรเดินสะเปะสะปะไม่เป็นทาง มีอาการเวียนหัว สายตามองทางก็พร่ามัว พอดูจากท่าทางของเธอแล้วรู้เลยว่าเธอเมาเละมาก

ทาวัตขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าวรินทรคิดจะทำอะไรอีก เขาจึงปิดประตูแล้วเดินเข้ามา

“ทำไมถึงมีผู้หญิงที่นี่ ?” วรินทรตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ฉุนเฉียว มือนั้นชี้ไปทางทวิติยาที่นั่งจิบน้ำอุ่นอยู่บนโซฟา และใบหน้าเธอมองค้อนไปทางทาวัต

ทวิติยาประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นการมาของวรินทร ในมือจึงวางแก้วลง ใบหน้าเธอดูซีดเซียว

วรินทรมองไปรอบๆ รู้สึกข้องใจบางอย่าง จึงตั้งคำถามกับเขาไมยั้ง “เมื่อกี่พวกเธอกลิ้งเล่นบนเตียงกันหรอ?