หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 211

ตอนที่ 211 BLUELOVER

“วรินสู้ๆ ถ้าทำเสร็จก่อนเที่ยงได้ ฉันจะพาคุณไปเลี้ยงข้าว”ประภาพได้ปล่อยทีเด็ดเรื่องอาหารออกมาล้อ น้ำเสียงที่อ่อนโยนได้ปลิวผ่านเข้าไปในหูของวรินทร

วรินทรเอียงข้างให้ แววตาเป็นประกายคู่นั้นดุจดั่งเพชรที่มีค่าสองเม็ด ถ้าประภาพได้บอกว่าอร่อยแล้วจะต้องไม่ทำให้เธอผิดหวังแน่นอน

เพื่อของกินที่อร่อย เออ เพื่อไม่ให้เสียหน้า ประภาพเราไปกันเถอะ

“เริ่มได้”

มีอาหารอร่อยรออยู่ วรินทรรู้สึกทั้งเนื้อทั้งตัวมีกำลังใจในการทำงานขึ้นมาทันที ในหัวสมองมีของอร่อยๆลอยเข้ามาทีละจานๆเต็มไปหมด จังหวะการก้าวเท้าเริ่มอ่อนกำลังลง

เท้าอันเล็กขาวๆเปรียบเสมือนหยกคู่นั้นของเธอ เดินอยู่บนพื้นสีดำๆ บอกกับจังหวะการเดินและการปลิวไสวของกระโปรงยิ่งทำให้เธอยิ่งดูขาวเข้าไปอีก

ใกล้แล้ว ใกล้จะเสร็จแล้ว。

มองด้วยตาเหมือนว่าใกล้จะเสร็จแล้ว หัวใจของวรินทรก็อดใจไม่ได้ที่จะพองโตขึ้นมา นอกจากจการไม่กล้ามองลงไปข้างล่างแล้ว

เธอรู้สึกว่าก็ไม่อยากอย่างที่คิด

สายตาของประภาพก็เกิดประกายแห่งความดีใจ กำปั่นที่กำไว้แน่นก็คลายออกมา

“คัต ดีมากเลย ฉากนี้ผ่านครับ เปลี่ยนเสื้อผ้าได้ ฉากต่อไป！”ผู้กำกับสั่งคัตด้วยความดีใจ ให้คนที่อยู่ ณ บริเวณนั้นรีบเก็บของที่อยู่ตรงนั้นออกเปลี่ยนฉากต่อไป

ฉากต่อไปก็ยังอยู่ในฉากที่เดินอยู่บนดาดฟ้าอยู่ แต่ว่าครั้งนี้ เป็นประภาพเดินกับวรินทร เดินจากจุดที่อยู่ท้ายสุดของฉากแล้วเดินย้อนกลับมา วรินทรจะเอาน้ำหอมไปมอบให้ประภาพ พอทั้งสองคนเดินคลาดกันจึงจะนับว่าเสร็จ

“ดีมากเลยครับ”ประภาพยื่นมือไปให้วรินทรจับเดินลงมา ใบหน้าที่อ่อนโยนดั่งแสงอาทิตย์พร้อมกับรอยยิ้มที่ให้หำลังใจ

วรินทรแลบลิ้นออกมา แล้วพูดล้อเล่นขึ้นว่า“โชคดีที่มีอาหารอร่อยๆของคุณ”

ทั้งสองคนมองตากันแล้วยิ้มให้กัน

หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยฉากที่สองก็เริ่มถ่าย

สำเร็จไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ดูออกเลยว่าวรินทรผ่อนคลายลงเยอะ แค่ไม่มองลงไปข้างล่าง เธอจะต้องผ่านมันไปได้ด้วยดีแน่นอน

ตอนนี้เธออยู่ที่จุดท้ายสุดของฉาก และประภาพยืนอยู่ที่จุดเริ่มต้นของฉาก ผู้กำกับพูดขึ้นว่า“เริ่ม”ทั้งสองคนก็เริ่มเดินไปทางที่อีกคนอยู่

ครั้งนี้วรินทรไม่ต้องกางมือทั้งสองออก แต่มือข้างหนึ่งของเธอถือน้ำหอมอยู่ในมือ พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มและอ่อนหวาน เดินทีละก้าวๆไปทางประภาพ

ในมือของประภาพถือ BLUELOVER ไว้ต้นหนึ่ง กลีบดอกไม้ยังมีหยาดน้ำค้างที่เปร่งแสงแวววาวอยู่ มองแล้วสวยงามมาก

ถือ BLUELOVER？

ลูกตาของวรินทรเป็นประกายเล็กน้อย ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่ามีครั้งหนึ่งเธอเคยได้รับต้น BLUELOVER จากคนแปลกหน้ามาหนึ่งต้น ก็สวยงามไม่แพ้ต้นนี้เลย เมื่อเทียบกับเสื้อสีขาวของประภาพแล้วเธอรู้สึกสะดุดตา

ครั้งก่อนที่ส่งต้นBLUELOVER ……เป็นใครกัน

ความคิดนี้แล่นขึ้นมาในสมองของวรินทร

ไม่น่าจะใช่ประภาพนะ ดอกไม้ต้นนี้เจ้าหน้าที่เป็นคนเตรียม และถ้าเป็นเขาจริงๆ ทำไมเขาถึงไม่เขียนชื่อ มีความจำเป็นอะไรต้องหลบๆซ้อนๆด้วย

ถ้าอย่างนั้นจะเป็นใครไปได้หล่ะ

สีของดอก BLUELOVERสวยงามมาก สีฟ้าสว่างสะดุดเข้าตา เหมือนกับคลื่นน้ำที่ค่อยๆกระเพื่อมขึ้น ทำให้คนรู้สึกเวียนศรีษt

สายตาของวรินทรไม่สามารถลาสายตาจากต้น BLUELOVERได้ ลูกตาเริ่มค่อยๆเคลิ่ม เลือนๆ ฝีเท้าค่อยๆขยับเดินหน้า

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่อันตรายที่สุด และอยู่ในที่ที่สูงขนาดนี้ ถ้าเดินเม่อไม่ระวัง ก็อาจจะต้องมีสูญเสียอย่างน่าเสียใจ