หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 254

ตอนที่ 254 ฉันจะดูแลอย่างดี!

เห็นเธอดีใจขนาดนี้ รู้เลยว่าเธอต้องชอบสร้อยเส้นนี้มากๆ

ของมันสวยก็เรื่องหนึ่ง แต่ที่สำคัญคือทาวัตเป็นคนให้เธอ ก็เหมือนแหวน “คนรักทั้งชาติ” ก่อนหน้านี้ มีความหมายมากๆ

ทาวัตไม่ได้สนใจเธอ แต่กลับเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดทีวี

วรินทรรู้สึกเศร้าใจ เมื่อกี้เธอไม่ควรทำตัวแบบนั้นกับเขาเลย

“ทาวัต ของชิ้นนี้ต้องแพงมากใช่ไหม? ขอบคุณที่ให้ฉันนะ ฉันจะดูแลรักษาดีๆ!” “เธอชูนิ้วขึ้น เหมือนให้คำมั่นสัญญา แต่ก็ไม่ได้การตอบสนองใดๆจากเขา

หรือว่าคำพูดก่อนหน้านี้ทำให้เขาโกรธ?

วรินทรกระพริบตา นัยน์ตามีความไม่สบายใจกับสับสน เขาโกรธที่เธอแตะเขาเมื่อกี้เหรอ?

วรินทรเดินไปหน้าทาวัตอย่างไม่ตายใจ แล้วนั่งลงข้างเขา นั่งแนบชิดจนแทบจะเกาะเขาอยู่แล้ว

“ทาวัต สร้อยเส้นนี้สวยขนาดนี้ มันต้องมีชื่อของมันใช่ไหม? ชื่ออะไรอ่า?”เธอเข้าใกล้ทาวัต เกยคางไว้บนไหล่เขา เหมือนจะมองดูอารมณ์จากนัยน์ตาเขาให้ชัดเจน ถึงแม้จะไม่มีประโยชน์อะไร

นัยน์ตาของทาวัต เหมือนมีเมฆหมอกบางๆบังอยู่ตลอด ทำให้มองไม่เห็นอารมณ์ที่แท้จริง เดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไร

ในตอนที่วรินทรคิดว่าเขาคงไม่สนใจเธอแล้ว กลับได้ยินเขาเปิดปากพูดเบาๆ “โลก”

โลก?

วรินทรอึ้ง แล้วได้สติโดยเร็ว ชื่อของสร้อยเส้นนี้คือ “โลก”

เธอกระพริบตา ยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า “คุณคืดยังไงถึงให้ “โลก” กับฉันอ่า?”

เพราะที่ที่มีเธอ ก็คือโลกทั้งใบของเขา

คำพูดประโยคนี้ดังอยู่ในใจทาวัต แต่ไม่ได้พูดออกมา แต่ตอบว่า “วันนี้คุณบอกว่าจะไปดูโลกไม่ใช่เหรอ”

อะไรนะ?

วรินทรอึ้งอีกครั้ง มือจับ”โลก” แน่นขึ้น ได้ยินอย่างนี้จึงเข้าใจขึ้นมาทันที

เมื่อกลางวันนี้ที่เธอส่งซิกไปว่าเธออยากออกไปดูโลกข้างนอก ไม่คิดเลยว่าเขากลับซื้อสร้อยที่ชื่อว่า “โลก”มาให้เธอ

เธอคิดว่าเมื่อกลางวันนี้เขาแค่ฟังในสิ่งที่เธอพูดผ่านๆ ไม่ได้ใส่ใจ แต่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะโง่ได้น่ารักขนาดนี้ ใช้วิธีของตัวเขาเอง ชดเชยความเสียใจของเธอ

ผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงโง่ขนาดนี้แต่ก็ยังทำให้คนชอบได้ขนาดนี้?

คิดไปคิดมา วรินทรอดไม่ได้ที่จะตีหัวตัวเอง ทำไมโง่แบบนี้? ตอนนอนฝันแอบกินสติปัญญาไปแล้วหรือไง?

วรินทรหมุนลูกตาไปมา แล้วเอื้อมมือโอบคอทาวัตไว้ จูบไปที่แก้มของเขาทีหนึ่ง “ขอบคุณค่ะที่รัก ฉันชอบ “โลก” อันนี้มาก” ชอบที่สุดเลย”

เธอเพิ่มคำสุดท้าย เพื่อแสดงว่าตัวเองชอบจริงๆ

คิ้วของทาวัตเลิกขมวดเป็นก้อนเพราะท่าทางแล้วคำพูดของเธอ ใต้แสงไฟทำให้ดูอบอุ่น

ช่างเถอะ เธอมีความสุขก็พอ

_

ในที่สุดก็ถึงวันที่คลิปโฆษณาจะปรากฏสู่สายตาทุกคน หน้าจออันใหญ่กำลังเปิดคลิปวิดีโอโฆษณาน้ำหอมอยู่

บนหน้าจอ เต็มไปด้วยวรินทรที่รูปร่างฟิตเฟิร์มกับทาวัตที่ท่าทางมาดมั่นเยือกเย็น ทำลายการเลือกใช้นางแบบนายแบบที่มีขื่อเสียงหรือดารานักแสดงที่โด่งดัง

ทั้งประเทศ เปิดคลิปโฆษณาวนไปวนมา เหมือนลูกระเบิกที่ระเบิดหัวใจของผู้หญิงทุกคน

สิ่งที่ดังยิ่งกว่าน้ำหอมพวกนั้นก็คือวรินทรกับทาวัต ทาวัตเป็นคนใหญ่คนโตที่ทุกคนรู้จักอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่มีคลิปโฆษณานี้ เขาก็ยังมีอำนาจในประเทศนี้

แต่วรินทร กลับทำให้ทุกคนแปลกตา ภาพลักษณ์ที่ดูชาญฉลาดและละเอียดอ่อนในคลิปวิดีโอทำให้ผู้ติดตามในเวย์ปั๋วทะลุ15ล้านไปแล้วภายในเวลาแค่ครึ่งวัน นี้เป็นสิ่งที่วรินทรไม่คาดคิด

ยังไม่เกินครึ่งวัน ผลลัพธ์ก็ดีมาก

ตามที่คลิปวีดีโอดังในชั่วพริบตา บริษัทนักแสดงกับผู้กำกับติดต่อเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ทาวัตพวกเขาคงไม่กล้าคิด แต่วรินทร จะคุยง่ายหน่อย

แต่ว่าวรินทรจะตอบตกลงได้ยังไง ถ้าเป็นเพราะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเสื้อผ้าเธอเลยยอมไปถ่ายคลิปโฆษณา นั่นเป็นเพียงการพัฒนาตัวเองเท่านั้น แต่ความฝันและงานของเธอก็ยังเป็นดีไซเนอร์ออกแบบเสื้อผ้าอยู่ดี พวกดารานักแสดงอะไรนั้น ช่างมันเถอะ

เธอทำไม่ได้ และไม่อยากทำ

จากประสบการณ์เกือบตายเพราะโหนสลิงครั้งก่อน ทำให้เธอเริ่มมีกำแพง

ตอนนี้เธอหมกตัวคฤหาสน์ เพลิดเพลินอยู่กับช่วงเวลาพักผ่อน โดยไม่รู้ว่าบรรยากาศด้านนอกตอนนี้ที่กำลังวุ่นวาย

ที่โรงพยาบาล ประภาพรู้ว่าวันนี้เป็นวันออนแอร์คลิปโฆษณาวันแรก เปิดทีวีปุ๊บก็เห็นโฆษณาน้ำหอมทันที

วรินทรที่สง่างามเหมือนนางฟ้าที่ว่ายไปมาในน้ำ ท่วงท่าสง่างาม ดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก ขนาดพยาบาลพิเศษที่ปอกแอปเปิ้ลอยู่ข้างๆยังอดไม่ได้หยุดปอกแล้วหันมาดู

นัยน์ตาประภาพมีแสงแห่งความตกตะลึง แล้วตามด้วยความเสียใจ วรินทรสวยมาก ข้อนี้ไม่ต้องสงสัย แต่ที่ทำให้เขาเสียใจๆกลับไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้เห็นความสวยงามของวรินทรกับตา แต่เป็นเพราะความสวยงามของเธอแสดงเพื่อผู้ชายอีกคน

เขาไม่โอกาสตั้งแต่แรก เขาแพ้ให้กับเวลา

ฉากในจอที่ทาวัตและวรินทรจับมือกันว่ายไปใต้น้ำ ทั้งสองยิ้มให้กันด้วยความรู้ใจกัน ความหวานในแววตาหวานจนคนข้างนอกก็สัมผัสได้

นี้แค่การแสดงเท่านั้น ทำได้ดีขนาดนี้ วรินทรเพิ่งตกหลุมรักเขาไม่นาน เป็นไปไม่ได้ที่จะมีแววตาลึกซึ้งแบบนั้น

ประภาพปลอบใจตัวเองอยู่ แต่ยิ่งปลอบ ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น

พยาบางพิเศษดูจนอินมาก เลยโดนมีดบาดนิ้ว เลือดไหลออกมา หยดลงบนเตียงสีขาวของคนไข้

คุณประภาพคะ ขอประทานโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” พยาบาลพิเศษขอโทษ

“สายตาของประภาพเปลี่ยนไป “คุณออกไปเถอะ ฉันขออยู่เงียบๆสีกพัก”

“ได้ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อน ถ้าคุณต้องอะไรก็เรียกฉันได้เลย” พยาบาลพิเศษโค้งตัวด้วยมารยาท แล้วหันหลังเดินออกไป

ในห้องผู้ป่วยเหลือแค่ดนตรีประกอบฉากที่แสนโรแมนติกกับฉากทาวัตและวรินทรที่ดูแลกันและกัน

ถ่ายได้สวยงามมากจริงๆ ทั้งคู่ดูแล้วเหมาะสมกันจริงๆ

ประภาพสติล่องลอย ทันใดนั้น ก็มีคนเข้ามาปิดทีวี

“ของแบบนี้มีอะไรน่าดูกัน? ถ้าชอบเธอ ก็ไปแย่งชิงสิ”คนที่สวมแว่นดำและดูไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิงยืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย แม้แต่น้ำเสียงยังจงใจกดให้ต่ำลง ในมือถือรีโมนโยนขึ้นแล้วรับวนไปมา

ประภาพไม่ได้หันมามอง ไม่ใส่ใจคำพูดของคนคนนั้น “ไม่จำเป็น ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา”

“คุณพูดถูก งั้นตอนนี้คุณเตรียมที่จะเริ่มหรือยัง?” คนคนนั้นพูดต่อ

“คุณจัดการเอง เรื่องของผมผมจัดการเอง” ประภาพส่ายหัวไม่รู้จะเอายังไง ดูเหมือนเศร้า

คนคนนั้นไม่ได้พูดอะไรต่อ บางทีอาจเข้าใจแล้ว เลยหายไปจากห้องผู้ป่วย