หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 255

ตอนที่255 แต่งงาน

ตอนกลับมาบริษัท CR เป็นวันหลังจากที่ออนแอร์คลิปโฆษณาไปสองวันแล้ว ดีที่การรักษาความปลอดภัยของบริษัทCRดีมาก ขอแค่รถของทาวัตขับเข้ามาในเขตCR ถึงแม้พละกำลังของนักข่าวจะมากมายแค่ไหน ก็ไม่สามารถฝ่าเข้ามาไม่ได้ ดังนั้นจึงวางใจ

เมื่อถึงห้องทำงาา เลขานิธูรก็เข้ามา

คุณวรินทรคะ นี้เป็นหนังสือนัดหมายค่ะ คุณลองดูว่ามีตรงไหนต้องแก้ไขไหม” เลขานิธูรยื่นหนังสือให้วรินทร แล้วเปิดให้เธอดู

วรินทรวางแก้วโยเกิร์ตที่ยังไม่ทันได้ดื่มลงข้างๆ หยิบเอกสารขึ้นมาดูอย่างละเอียด นัยน์ตามีความสงสัย “นี้คืออะไร?”

“ลูกชายคนเดียวของผู้ประกอบการจิวเวลรี่รายใหญ่ผลวัตจะหมั้นกับลูกสาวของประธานบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นในเดือนหน้า นี้มันหนังสือนัดหมายตัดชุดงานหมั้นกับคุณค่ะ”เลขานิธูรอธิบาย

“ฉันไม่เคยเจอพวกเขานะ” วรินทรเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ คนสองคนนี้เธอไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ ทำไมถึงมาหาเธอได้หล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เคยรับปากใครว่าจะออกแบบให้ใครที่ไหน

“ท่านประธานทาวัตเป็นคนจัดการค่ะ จะคัดเลือกจากนัดหมายทั้งหมดมาให้คุณ คุณแค่ต้องออกแบบเสื้อผ้าก็พอ” เลขานิธูรเห็นใบหน้าที่สับสนของวรินทร รู้สึกตลก อำนาจพิเศษที่ใครใครต่างอิจฉาทำไมเธอถึงดูไม่ดีใจเลย

“ท่านประธานแจ้งแล้วค่ะว่า ไม่ว่าจะได้ค่าตอบแทนเท่าไร ก็เป็นของคุณวรินทรทั้งหมดเลย

วรินทรตาโต ถึงแม้จะกะทันหันไปหน่อย ขอแค่เงินเข้ากระเป๋า จะให้เธอออกแบบอะไรก็ไม่มีปัญหา

มีใครบ้างที่ไม่อยากได้เงิน

“ได้ ฉันรู้แล้ว” วรินทรอ่านหนังสือนัดหมายอย่างเร็ว แล้วเมื่อเห็นยอดเงินมัดจำที่จ่ายแล้วตาแทบถล่น

“ยังมีอีกเรื่อง คุณนิสิตาจากบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นนัดเจอคุณที่โรงแรมฮวงเซิงสากลเที่ยงวันนี้ อยากคุยกับคุณเรื่องความต้องการเกี่ยวกับชุด” เลขานิธูรทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่จะเดินออกไป

วรินทรไม่ได้ใส่ใจมากนัก เหมือนFSมาก ถ้าเป็นชุดที่ลูกค้านัดล่วงหน้า ดีไซเนอร์ต้องไปคุยกับลูกค้าด้วยตัวเอง แบบนี้เวลาออกแบบจะสะดวกมากขึ้นและหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดได้ง่ายกว่า

กลางวันวันนี้ วรินทรไปตามที่นัด

ลูกสาวของประธานบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เห็นวรินทรเดินเข้ามา เลยลุกขึ้นยืน แล้วจับมือกับเธอด้วยมารยาท แล้วค่อยนั่งลง

ถึงแม้จะรู้มาบ้างว่าดีไซเนอร์ที่ชื่อวรินทรทั้งสวยและเด็ก แต่ก็เทียบไม่ได้กับที่เห็นวันนี้

นิสิตายิ้ม “คุณวรินทรดูเด็กจริงๆ ดูเหมือนนักเรียนที่เพิ่งเรียนจบเลย”

คุณนิสิตาพูดเกินไปค่ะ ปีนี้ฉันอายุ23แล้ว” วรินทรรู้ว่านิสิตาไม่ค่อยเชื่อเรื่องอายุของเธอ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

นิสิตาพยักหน้า จ้องมองวรินทรโดยไม่ใช่การสำรวจ แต่คือการเคารพ เธอเป็นคนเลือกดีไซเนอร์เอง เธออยากได้งานแต่งที่ไม่เหมือนใคร แน่นอนว่าต้องให้ความสำคัญกับชุดเจ้าสาวเป็นพิเศษ ถึงแม้จะเป็นแค่งานหมั้น ก็สะเพร่าไม่ได้

“ไม่ทราบว่าสำคัญคุณนิสิตาแล้ว ชุดเจ้าสาวแบบไหนสวยที่สุดคะ?” วรินทรยกแก้วน้ำผลไม้ตรงหน้า จิบไปทีหนึ่ง

ทีแรกนิสิตาไม่รู้จะใช้คำพูดใดมาอธิบายแต่ก็โดนคำถามของวรินทรจุดประกายขึ้น เกิดความคิดบางอย่างในหัว “ดูร่าเริงแต่ก็ยังสง่า ดูเรียบหรู รวมเอาความสวยงามทั้งหมดมารวมกัน”

“ความคิดของคุณนิสิตาดีมากเลย แต่ว่าส่วนตัวฉันคิดว่าที่คุณพูดมาควรใช้ในงานแต่งของคุณมากกว่า ให้ความสวยงามที่สุดมีแค่ครั้งเดียว จะล้ำค่ามากกว่า” วรินทรพูดเบาๆ แล้วหยิบipadจากกระเป๋าหนังด้านหลังตัวเองออกมา ยื่นให้นิสิตา

“นี้เป็นผลงานการออกแบบที่ผ่านมาของฉัน เป็นชุดเจ้าสาวที่ใส่ในงานแต่งงาน ดังนั้นจึงออกแบบอย่างดี เพราะผู้หญิงต้องสวยที่สุดในงานแต่ง ถ้าเอาความสวยงามมาใช้ในงานหมั้นจนหมด ก็จะหมดความคาดหวัง”

เรื่องประมาณนี้วรินทรเจอมาเยอะแล้ว ที่อังกฤษก็มีหญิงสาวแบบนิสิตา สวมชุดเจ้าสาวที่จะใส่ในงานแต่งงานในวันงานหมั้น และก็ได้เจอกับสายตาที่ตกตะลึงไปทั้งงานตามคาด ภูมิใจอยู่นาน

แต่ว่าพอวันงานแต่ง สวมใสชุดเจ้าสาวที่ดูไม่เท่าไร พอคนเอามาเทียบกันก็ไม่ค่อยให้ความสนใจแล้ว

เพราะอะไร?

เพราะงานแต่งผู้หญิงพวกนั้น สุดท้ายวรินทรปฏิเสธที่ออกแบบชุดเจ้าสาวให้พวกเขา

คนที่เร่งรีบที่จะประสบความสำเร็จ ไม่คู่ควรกับของที่ดีที่สุดหรือของที่ดีกว่า

แต่ว่าวรินทรก็ยังแนะนำ ให้สวยที่สุดวันแต่งงาน ดีกว่างานหมั้นเป็นไหนๆ

นี้ก็อยู่ที่ คุณนิสิตาคนนี้จะยอมตกลงตามที่เธอแนะนำหรือเปล่า

ถ้าเธอดื้อด้านจะเอาแบบที่เธอคิด วรินทรก็จะไม่ออกแบบชุดเจ้าสาวที่จะใส่ในงานแต่งงานให้เธอ

ถึงเงินมันจะมีค่ามาก แต่ค่าของหลักการสูงกว่า

ศิลปินทุกคนมีความชอบแปลกๆไม่ว่าน้อยหรือมาก ความชื่นชอบของวรินทรก็คือสิ่งนี้

ออกแบบให้เฉพาะคนที่ถูกชะตา

หลังจากดูipadเสร็จ สายตาของนิสิตาดูมุ่งมั่นกว่าเดิม เธอเลือกคนไม่ผิด วรินทรเป็นคนมีความสามารถจริงๆ แต่ว่างานหมั้นก็สะเพร่าไม่ได้ ทำไมเราจะใช้ความงามทั้งสองแบบแบ่งกันโชว์อย่างละวันไม่ได้ละ?

“คุณนิสิตา ถ้าโลภเกินมากผลที่ได้จะตรงกันข้ามกับที่คิดนะ” วรินทรดูออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ เลยพูดให้ฟัง

คิดไม่ตก ทำไมถึงไม่เชื่อเธอแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นงานหมั้น เธอก็สามารถทำให้เธอสวยงามโดยไม่ส่งผลกระทบกับงานแต่งงานได้ ออกแบบชุดแต่งงานที่ดีเหมือนกันสองชุด

นิสิตาอึ้งไปสักแป๊บ แล้วจึงเข้าใจสิ่งที่วรินทรพูด แต่ก็ไม่ได้โกรธกับคำพูดของเธอ ดันipadขึ้นให้กับเธอ “ฉันเข้าใจหล่ะ คุณวรินทรจัดการได้เลยค่ะ ถ้าผลออกมาดี ชุดเจ้าสาวงานแต่งก็ต้องรบกวนคุณด้วย”

วรินทรยิ้มมุมปาก พยักหน้าตอบรับ “ได้ค่ะ คุณนิสิตาวางใจได้เลยค่ะ สิ้นเดือนนี้มารับชุดได้เลยค่ะ”

“ได้ค่ะ รบกวนคุณหน่อยนะคะ” นิสิตาหยิบกระเป๋าบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น ส่งยิ้มและจับมือกับวรินทรอีกครั้ง แล้วเดินออกห้องอาหารพร้อมกัน

วรินทรลองคำนวนดู เหลือเวลาอีกยี่สิบกว่าวันก่อนถึงวันส่งมอบชุด ยังเหลือเวลาอีกนาน เลยไม่รีบ เธอมีความมั่นใจว่าจะทำได้ดี

แต่ว่าวรินทรคิดไม่ถึง แผนการตามความเปลี่ยรแปลงไม่ทัน พายุฝนจะมาเร็วขนาดนี้ พัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ซ่อนไว้ออกมาข้างนอกหมด

_

หลังจากเจอกับนิสิตาแล้ว วรินทรก็เดินตามทางไปเยี่ยมประภาพที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ตามที่หมอแจ้งมาว่าอาการป่วยของเขาดีขึ้นแล้ว แต่ยังต้องพักรักษาตัว อีกไม่กี่วัน ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

“เสร็จหรือยัง?” เสียงทาวัตส่งมาทางโทรศัพท์ น้ำเสียงมีความนุ่มนวล

วรินทรยิ้มเหมือนแมวน้อย ดึงคอเสื้อไปด้วย แล้วตอบว่า “เสร็จแล้ว ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล เยี่ยมประภาพเสร็จก็กลับ”