หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 255

ตอนที่255 แต่งงาน

ตอนกลับมาบริษัท CR เป็นวันหลังจากที่ออนแอร์คลิปโฆษณาไปสองวันแล้ว ดีที่การรักษาความปลอดภัยของบริษัทCRดีมาก ขอแค่รถของทาวัตขับเข้ามาในเขตCR ถึงแม้พละกำลังของนักข่าวจะมากมายแค่ไหน ก็ไม่สามารถฝ่าเข้ามาไม่ได้ ดังนั้นจึงวางใจ

เมื่อถึงห้องทำงาา เลขานิธูรก็เข้ามา

คุณวรินทรคะ นี้เป็นหนังสือนัดหมายค่ะ คุณลองดูว่ามีตรงไหนต้องแก้ไขไหม” เลขานิธูรยื่นหนังสือให้วรินทร แล้วเปิดให้เธอดู

วรินทรวางแก้วโยเกิร์ตที่ยังไม่ทันได้ดื่มลงข้างๆ หยิบเอกสารขึ้นมาดูอย่างละเอียด นัยน์ตามีความสงสัย “นี้คืออะไร?”

“ลูกชายคนเดียวของผู้ประกอบการจิวเวลรี่รายใหญ่ผลวัตจะหมั้นกับลูกสาวของประธานบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นในเดือนหน้า นี้มันหนังสือนัดหมายตัดชุดงานหมั้นกับคุณค่ะ”เลขานิธูรอธิบาย

“ฉันไม่เคยเจอพวกเขานะ” วรินทรเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ คนสองคนนี้เธอไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ ทำไมถึงมาหาเธอได้หล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เคยรับปากใครว่าจะออกแบบให้ใครที่ไหน

“ท่านประธานทาวัตเป็นคนจัดการค่ะ จะคัดเลือกจากนัดหมายทั้งหมดมาให้คุณ คุณแค่ต้องออกแบบเสื้อผ้าก็พอ” เลขานิธูรเห็นใบหน้าที่สับสนของวรินทร รู้สึกตลก อำนาจพิเศษที่ใครใครต่างอิจฉาทำไมเธอถึงดูไม่ดีใจเลย

“ท่านประธานแจ้งแล้วค่ะว่า ไม่ว่าจะได้ค่าตอบแทนเท่าไร ก็เป็นของคุณวรินทรทั้งหมดเลย

วรินทรตาโต ถึงแม้จะกะทันหันไปหน่อย ขอแค่เงินเข้ากระเป๋า จะให้เธอออกแบบอะไรก็ไม่มีปัญหา

มีใครบ้างที่ไม่อยากได้เงิน

“ได้ ฉันรู้แล้ว” วรินทรอ่านหนังสือนัดหมายอย่างเร็ว แล้วเมื่อเห็นยอดเงินมัดจำที่จ่ายแล้วตาแทบถล่น

“ยังมีอีกเรื่อง คุณนิสิตาจากบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นนัดเจอคุณที่โรงแรมฮวงเซิงสากลเที่ยงวันนี้ อยากคุยกับคุณเรื่องความต้องการเกี่ยวกับชุด” เลขานิธูรทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่จะเดินออกไป

วรินทรไม่ได้ใส่ใจมากนัก เหมือนFSมาก ถ้าเป็นชุดที่ลูกค้านัดล่วงหน้า ดีไซเนอร์ต้องไปคุยกับลูกค้าด้วยตัวเอง แบบนี้เวลาออกแบบจะสะดวกมากขึ้นและหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดได้ง่ายกว่า

กลางวันวันนี้ วรินทรไปตามที่นัด

ลูกสาวของประธานบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เห็นวรินทรเดินเข้ามา เลยลุกขึ้นยืน แล้วจับมือกับเธอด้วยมารยาท แล้วค่อยนั่งลง

ถึงแม้จะรู้มาบ้างว่าดีไซเนอร์ที่ชื่อวรินทรทั้งสวยและเด็ก แต่ก็เทียบไม่ได้กับที่เห็นวันนี้

นิสิตายิ้ม “คุณวรินทรดูเด็กจริงๆ ดูเหมือนนักเรียนที่เพิ่งเรียนจบเลย”

คุณนิสิตาพูดเกินไปค่ะ ปีนี้ฉันอายุ23แล้ว” วรินทรรู้ว่านิสิตาไม่ค่อยเชื่อเรื่องอายุของเธอ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

นิสิตาพยักหน้า จ้องมองวรินทรโดยไม่ใช่การสำรวจ แต่คือการเคารพ เธอเป็นคนเลือกดีไซเนอร์เอง เธออยากได้งานแต่งที่ไม่เหมือนใคร แน่นอนว่าต้องให้ความสำคัญกับชุดเจ้าสาวเป็นพิเศษ ถึงแม้จะเป็นแค่งานหมั้น ก็สะเพร่าไม่ได้

“ไม่ทราบว่าสำคัญคุณนิสิตาแล้ว ชุดเจ้าสาวแบบไหนสวยที่สุดคะ?” วรินทรยกแก้วน้ำผลไม้ตรงหน้า จิบไปทีหนึ่ง

ทีแรกนิสิตาไม่รู้จะใช้คำพูดใดมาอธิบายแต่ก็โดนคำถามของวรินทรจุดประกายขึ้น เกิดความคิดบางอย่างในหัว “ดูร่าเริงแต่ก็ยังสง่า ดูเรียบหรู รวมเอาความสวยงามทั้งหมดมารวมกัน”

“ความคิดของคุณนิสิตาดีมากเลย แต่ว่าส่วนตัวฉันคิดว่าที่คุณพูดมาควรใช้ในงานแต่งของคุณมากกว่า ให้ความสวยงามที่สุดมีแค่ครั้งเดียว จะล้ำค่ามากกว่า” วรินทรพูดเบาๆ แล้วหยิบipadจากกระเป๋าหนังด้านหลังตัวเองออกมา ยื่นให้นิสิตา