หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 266

ตอนที่ 266 คิดว่าตัวเองเป็นใคร?

“ในเมื่อมีแผน แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก? ได้ ฉันไปเอง” วรินทรที่อัดอั้นตันใจอยู่ตั้งนานก็คลายลง มองอย่างระอา พูดตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง ทำให้เธอต้องมานั่งคิดจนเซลล์สมองเธอจะตายหมดแล้ว ก็คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดี

เขาหัวเราะ “เธอพูดแบบนี้ก็โทษฉันนั้นซิ ฉันจะบอกให้ คืนนี้เธอไม่ต้องทำอะไร รอฟังคำสั่งฉันก็พอ”

“ฟังก็พอคิดว่าตัวเองไปใคร? ถึงคุณจะเป็นคนช่วยชีวิตฉันกับสิ่งที่คุณยโสโอหังมันคนล่ะเรื่องกัน อย่าเอาเรื่องนี้มาทำเป็นอวดเก่ง” วรินทรมองดูเด็กคนนี้ ทั้งๆที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ แต่ชอบทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ ก็เลยอดที่จะสั่งสอนไม่ได้

คงเป็นเพราะตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเธอ ทศพรก็ไม่พูดอะไรต่อ

วรินทรแอบยิ้มในใจ อย่างน้อยตนก็มีลูกแล้วคนหนึ่ง มีหรือจะเกรงกลัวเด็กแบบนี้?

ห่างจากป่าไปไม่ไกล กวินได้หาพบตำแหน่งที่อยู่ที่ชัดเจนของวรินทร ในเกาะนี้ถึงแม้จะมีระบบปิดสัญญาณที่ตั้ง แต่ดีที่ไม่ได้มีไว้เพื่อป้องกันพวกเขา ก็เลยสามารถถอดรหัสเข้าไปได้อย่างง่ายดาย

กวินหยิบมือถือออกมากำลังจะรายงานทาวัต ก็ได้ยินเอพูดขึ้นว่า “กวิน ดูนั่นซิ แม่เธอไม่ใช่หรอ?”

เอชี้ไปที่รถมาเซราติที่วิ่งออกมาจากป่าแล้วพูดขึ้น ยื่นกล้องส่องทางไกลให้กวินดู

กวินรับกล้องส่องทางไกลมาดู ถ้าเป็นแม่ของเขาจริง แล้วทำไม......ทำไมถึงใส่แค่เพียงเสื้อสายเดี่ยวแล้วอยู่กับหนุ่มหล่ออีกคน?

เป็นไปไม่ได้......แม่จะหาหนุ่มน้อยหน้าหล่อได้เร็วขนาดนี้เลยหรือ?

“เอเอ รีบตามรถคันข้างหน้าไป” กวินวางกล้องส่องทางไกล มือน้อยๆชี้ไปที่รถมาเซราตินคันที่วรินทรนั่งอยู่แล้วพูดขึ้น เขาจะไม่ยอมให้ใครมาล่อลวงแม่ของเขาไปเด็ดขาด

เอปาดเหงื่อ อยากขอร้องกวินอย่าเรียกเขาว่า “เอเอ” แบบไม่แบ่งเด็กแบ่งผู้ใหญ่แบบนี้ ฟังแล้วเหมือนเธออายุน้อยกว่าเขาไปตั้งหลายปี

รถของเอขับตามอยู่ข้างหลังรถมาเซราติน รักษาระยะห่างไว้ระดับหนึ่ง ในคอมกวินมีตำแหน่งที่แน่นอนของวรินทร จึงไม่ต้องกลัวว่าจะตามไม่ทัน

“กวินรอแปบนึง ที่นี่ก็มีคนของเรา เดี๋ยวฉันหาข้อมูลก่อน” เอพูดขึ้น แล้วหยิบโน้ตบุ๊กที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมา ตรวจอ่านดูข้อมูลตรงหน้าอย่างรวดเร็ว “วันนี้บนเกาะมีงานเลี้ยงฉลองวันเกิดครบรอบ45ปีของทัศน์พลที่เป็นเจ้าของเกาะ ได้เชิญแขกผู้มีฐานะที่อยู่บนเกาะมากมาย ถ้าพวกเราจะเข้าไป จะต้องมีการ์ดเชิญ”

“ปลอมมาสักฉบับ?” กวินเงยหน้ามองเอ ดวงตากลมโตกระพริบไปมา

เอมองดูกวินอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ยื่นมือไปหยิกแก้มน้อยนุ่มๆ “ไป เดี๋ยวพี่สาวจะพาเธอเข้าไปทางประตูใหญ่อย่างมีเกียรติ แต่พวกเราต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อน”

กวินไม่ได้ปฏิเสธ แต่เบือนปากน้อยๆ แล้วเห็นแก่ที่เธอจะพาเข้าไปจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ

ในคฤหาสน์ งานเลี้ยงเตรียมไว้อย่างพร้อมเพียงแล้ว รอให้แขกผู้มีเกียรติมากันครบแล้วก็จะเริ่มงานฉลองกัน

วรินทรควงแขนทศพรแล้วเดินเข้างานไปด้วยกัน ตั้งแต่เคยพบเห็นคฤหาสน์ของทาวัตแล้ว เมื่อมาเห็นความยิ่งใหญ่งดงามหรูหราของที่นี่จึงไม่มีอาการตื่นเต้นใดๆ พูดได้เพียงว่าทัศน์พลนั้นรู้จักเสพสุขจริงๆ

เฟอร์นิเจอร์ภายในบ้าน อุปกรณ์ตกแต่งบ้าน ล้วนเป็นของมีระดับ สวยงามและประณีต จนไม่อาจบรรยายได้

บรรยากาศไฮโซ หรูหรา อลังการ

คฤหาสน์ส่วนตัวของทศพรถ้าเทียบกับที่นี่ ถึงแม้จะไม่ค่อยต่างกัน แต่ก็ไม่ทำให้รู้สึกเสพสุขขนาดนี้ และไม่หรูหราขนาดนี้ แต่ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนบ้าน

ถ้าเทียบกับที่นี่ วรินทรคิดว่าที่บ้านของทศพรต่างหาก ที่เหมือนบ้านที่คนอาศัยอยู่กัน ต่อให้หรูหราขนาดไหน ตายไปก็เอาไปไม่ได้ ยังเป็นภาระทางสายตาอีก“คุณชาย ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ” ชายวัยกลางคน คนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านพาคนใช้หลายคนเดินเข้ามา กล่าวทักทายทศพร