หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 269

ตอนที่ 269 ไพ่ที่เหนือกว่า

เธอมองผู้ชายที่เช็ดมือให้เธอ แล้วหัวเราะ ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงอาฆาตแค้นได้ขนาดนี้?

สีหน้าชนุตร์เเคร่งเครียด ถึงจะไม่ได้ตอบกลับ แต่สีหน้าก็แสดงถึงความไม่พอใจแล้ว

แต่ว่า เขายังมีไพ่ที่เหนือกว่า

“วรินทร คุณลืมประภาพแล้วหรอ?” ชนุตร์พูดอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ

ทาวัตคิ้วขมวด รู้สึกได้ถึงความกังวลของร่างน้อยในอ้อมกอด

เขายื่นมือ ลูบหลังปลอบประโลมเธอ

“คุณคิดให้ดีๆ โอกาสจะมีครั้งเดียว” เสียงของชนุตร์ดังก้องเขามาในหู ทำให้ในใจเธอกระสับกระส่าย

เธอไม่สามารถปล่อยให้ประภาพตายไปต่อหน้าต่อตา

แต่ยังไม่ทันที่วรินทรจะตัดสินใจ กระสุนปืนถูกยิงเข้าใส่ชนุตร์ ชนุตร์ระวังตัวไว้อยู่ก่อนแล้ว แต่ก็ยังถูกยิงเฉียดแขนไป เลือดไหลเป็นทาง

เขายกแขนขึ้นมาดูรอยเลือด แล้วสะบัด มองทาวัตอย่างสะใจ

“คุณคิดว่า ที่ผมมา จะไม่ได้วางแผนป้องกันตัวเลยหรือไง?” แววตาทาวัตเยือกเย็น ลมหายใจของคนข้างๆเหมือนจะสั่นหวั่น

ชนุตร์ยิ้มที่มุมปากอย่างมั่นใจ “คุณจะทนให้วรินทรรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตหรือไง?”

“ทาวัต ปล่อยฉันไป” วรินทรแนบชิดแก้มที่อบอุ่นของเขา ใบหน้าเฉยเมย “ฉันเชื่อว่าคุณจะสามารถช่วยฉันออกมาได้”

วรินทรพูดอย่างมั่นใจในตัวเขา

“โง่เขลา” ทาวัตยักคิ้ว “คุณไม่ต้องไป ผมก็สามารถช่วยประภาพออกมาได้”

“คุณพ่อผมไม่เต็มใจ แล้วคุณเต็มใจให้เธอทรมานไปตลอดชีวิตหรอ?” เสียงนุ่มๆดังมาจากด้านหลังทาวัต วรินทรเงยหน้ามองอย่างตื่นเต้น

เป็นกวินที่หล่อเหลาน่ารัก ข้างกายมีเอยืนอยู่

“กวิน” วรินทรร้องเรียก

“คุณแม่ ลูกมาแล้วครับ” กวินยิ้ม

“โอ๊ยโอ๊ย....” ขณะนี้ เอลากเชือกที่มัดมษยาโยนออกมา ในปากเธอมีผ้าอุดไว้

“มษยา” เมื่อชนุตร์มองเห็นมษยาในมือเอ ในใจเย็นยะเยือกแล้วมองไปที่พวกทาวัต “ใช้ผู้หญิงคนหนึ่งมาขู่หมายความว่ายังไง? ”

เขาได้ซ่อนมษยาไว้อย่างดีแล้ว พวกเขาหาเจอได้ยังไง?

เขาไม่อาจรู้ได้ว่า ในมือทาวัตมีกลุ่มอำนาจใหญ่อยู่ ในมือกวินมีห้าองค์กร ผูกพันกับอำนาจดีและอำนาจมืดประเทศCทั้งประเทศ ไม่ว่าใครในหนึ่งในห้า ในมือล้วนมีอำนาจผูกขาดของตนทุกคน

นี่เป็นอำนาจที่ตระกูลภักดีให้สิทธิ์แก่พวกเขา

เพราะกวินเป็นผู้ครอบครองแหวนแห่งความลับและเป็นสายเลือดตระกูลภักดี จึงรวบรวมองค์กรทั้งห้าไว้ด้วยกัน กลายเป็นอำนาจที่แข็งแกร่ง นอกจากค่ายฝึกรบของทาวัตที่สามารถรับมือได้แล้ว ก็ไม่มีใครที่จะสามารถต้านทานได้อีก

“ใช้แม่ของผมมาข่มขู่พ่อของผม คุณนับว่าเป็นตัวอะไร?” แม้กวินจะตัวเล็ก แต่ลักษณะท่าทางไม่อาจดูเมินได้

แม้แต่วรินทร มองเห็นแบบนี้แล้ว ก็ยังรู้สึกตะลึง

ลูกของเธอ ช่างหล่อเท่ห์อะไรป่านนั้น

“คนบางคนอาจไม่รู้จักมองอะไรที่ชัดเจนแบบนั้น” ทาวัตยิ้ม พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

กวินกดไลน์ทาวัต แล้วสั่งให้เอปล่อยตัวมษยา

เอคลายมือ มษยายืนไม่ไหว ร่างกายอ่อนแรงล้มลงกับพื้น

“ มษยา ” ชนุตร์อยากเดินเข้าไปช่วยประคอง เอกลับใช้เท้าเหยียบหลังมือมษยา “คุณขยับอีกครั้ง ฉันจะเหยียบมือเธอให้ขาด คุณจะลองไหม?”

มือมษยามีแผลอยู่แล้ว โดนเหยียบแบบนี้อีก เลือดจึงไหลออกมาเป็นทาง มองแล้วน่าสยดสยอง

วรินทรดูรอยแผลเป็นตรงข้อมือเธอ แล้วมองดูมษยา ถอนหายใจ เวรกรรมตามไวจริงๆ

“เจ็บ?” ทาวัตเห็นเธอมองข้อมือ สายตาเฉียบแหลมมองเห็นแผลเป็นนั้น คว้ามือเธอมาตรวจดูอย่างละเอียด

วรินทรยิ้มแห้งๆ “ไม่เจ็บแล้ว ฉันลงมืออย่างมีสติอยู่”